Ζούμε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, όπου ο πρωθυπουργός και η υπουργός Παιδείας παρευρίσκονται στις εργασίες της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Και μόνο ο συμβολισμός της κίνησης αυτής είναι προβληματικός.
Γιατί η κυβέρνηση εγγυάται την εφαρμογή του συντάγματος και το σύνταγμα εγγυάται την ισότητα και την ισονομία των πολιτών ανεξάρτητα από το θρήσκευμά τους. Ενώ, αντίθετα, η χθεσινή κίνηση στέλνει το μήνυμα ότι η Εκκλησία υπό τις παρούσες συνθήκες είναι καθεστώς και έχει την κυβέρνηση ως παρατρεχάμενό της.
Εντός της Εκκλησίας βρίσκεται σήμερα ο ισχυρότερος πόλος του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Στην κορυφή της ιεραρχίας κρατιούνται κάπως τα προσχήματα, αλλά το ρεύμα αυτό σε όλα τα επίπεδα της Εκκλησίας δραστηριοποιείται ανενόχλητο. Η κυβέρνηση αρνείται εδώ και καιρό να εφαρμόσει μέτρα στους θρησκευτικούς χώρους. Και δεν πρόκειται να το κάνει, όσο άσχημα και αν πάνε τα πράγματα.
Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει το κοινό ανακοινωθέν, που επιτίθεται σε όσους «εργαλειοποιούν την πανδημία αναζητώντας ή ακόμα και υποδαυλίζοντας εντάσεις στις σχέσεις μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας». Εννοώντας προφανώς όσους ζητούν να ισχύει για την Εκκλησία ό,τι και για τον υπόλοιπο κόσμο. Με τον τρόπο αυτό δηλώνεται ότι η Εκκλησία θα συνεχίσει να διαχειρίζεται τους αντιεμβολιαστές της με προσχηματικές δηλώσεις και ευχολόγια. Και η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κάνει το κορόιδο προσδοκώντας ψήφους από το οπισθοδρομικό αυτό ρεύμα.
Ας συζητήσουμε πάλι για το ποιος κλείνει το μάτι στους αντιεμβολιαστές.
* Το κύριο άρθρο σήμερα στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”