*Του Χρήστου Μέγα –
Η καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας εργασίας και οι διασταυρώσεις για τον έλεγχο τα φοροδιαφυγής προκαλούν ήδη τις πρώτες αναταράξεις στην αγορά εργασίας.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αναθεωρούν τα σχέδια τους για το προσωπικό που απασχολούν.
Δηλώνουν ότι δεν αντέχουν να ασφαλίζουν 8ωρο, απορρίπτουν την καταβολή εισφορών στις υπερωρίες…
1. Πολλοί μισθωτοί εργάζονται με πλήρες ωράριο, αλλά ασφαλίζονται με 4ωρο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι μικρές, κυρίως, επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν το υψηλό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών (36% ο μισθωτός και η επιχείρηση επί του ονομαστικού μισθού)
2. Στον Τουρισμό-Επισιτισμό η ασφάλιση είναι 5νθήμερη, αλλά η εργασία είναι 7ήμερη. Και μάλιστα μέχρι 12 ή και 14 ώρες κάθε ημέρα το καλοκαίρι. Και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αρκεί ούτε η διευθέτηση του χρόνου εργασίας (απασχόληση έως 10 ώρες την ημέρα το καλοκαίρι και επιστροφή του πρόσθετου χρόνου εργασίας τον χειμώνα). Καθώς η επιχείρηση θα πληρώνει έτσι ασφαλιστικές εισφορές εκτός τουριστικής σεζόν, όταν μπορεί να απολύσει τον υπάλληλο και αυτός να λαμβάνει το επίδομα ανεργίας της ΔΥΠΑ (ΟΑΕΔ).
3. Στις μεγαλύτερης επιχειρήσεις ναι μεν η ασφάλιση είναι 8ωρη, ωστόσο όταν έχουν ανάγκη να προσελκύσουν εξειδικευμένο προσωπικό καταβάλλουν αμοιβές πέραν του βασικού μισθού. Το επιπλέον καταβάλλονται από… άδηλα έσοδα των επιχειρήσεων προκειμένου να περιορίσουν το κόστος ασφάλισης.
Ισοπέδωση αμοιβών
Οι παραπάνω παρενέργειες όπως και η αδυναμία εξεύρεσης του κατάλληλου-εξειδικευμένου προσωπικού από τις επιχειρήσεις οφείλονται, σε μεγάλο βαθμό, στην… ισοπέδωση των αμοιβών.
Η αύξηση στον ιδιωτικό τομέα προέρχεται περισσότερο από την οικογένεια (σ.σ. απόκτηση τέκνου) παρά από την προϋπηρεσία-εξειδίκευση.
Ένα γονιός θα λάβει αύξηση 5% για το παιδί του (σ.σ. και συνήθως 10% από τον γάμο). Παίρνει έτσι από τον πρώτο χρόνο 900 ευρώ μεικτά, ενώ άλλος μισθωτός που εργάζεται για 14 χρόνια, από το καλοκαίρι του 2009, λαμβάνει μεικτά 780 ευρώ!
Τα ανωτέρω είναι αποτέλεσμα και του υψηλού έμμεσου εργατικού κόστους. Κόστος που χρεώνεται στους μισθωτούς, προκειμένου σε πολλές περιπτώσεις να επιδοτήσει τους… εργοδότες.
Επί παραδείγματι: οι μισθωτοί, μαζί με οι επιχειρήσεις όπου απασχολούνται, πληρώνουν 6,5% επί του ονομαστικού μισθού εισφορές υγείας επί 14 μισθούς.
Έτσι, ένα μισθωτός που εισπράττει καθαρά μόλις 800 ευρώ το μήνα, με την εργασία του εισφέρει τον χρόνο στον ΕΟΠΥΥ για την στήριξη του συστήματος Υγείας 910 ευρώ (1.000 ευρώ ονομαστικές αποδοχές). Όταν ο εργοδότης του, καθώς και κάθε ελεύθερος επαγγελματίας, εισφέρει μόλις 723,6 ευρώ σε ετήσια βάση. Ανεξαρτήτως εισπράξεων και κερδών…
Αν δεν επιστρέψουν οι 3ετίες και δεν ενισχυθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις έτσι ώστε κάθε κλάδος να πληρώνει αναλογικά καλύτερες αμοιβές, η καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας (στα βαθμό που θα ολοκληρωθεί χωρίς… παραθυράκια), θα προκαλέσει αναταράξεις την αγορά εργασίας. Γιατί και οι υγιείς επιχειρήσεις που μπορούν και επιθυμούν να δώσουν αυξήσεις στο προσωπικό, είτε για να διατηρήσουν στελεχωμένη την επιχείρηση είτε ως κίνητρο απόδοσης, αποφεύγουν να ανακοινώσουν αυξήσεις. «Φοβούνται» το κοινωνικό ντάμπινγκ από τον ανταγωνισμό που δουλεύει χωρίς εισφορές στον ΕΦΚΑ και αμοιβές εκτός τραπεζικού συστήματος…
Πηγή: ieidiseis.gr
