*Του Μάνου Χωριανόπουλου –
Η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, εύλογα άνοιξε τη συζήτηση για το πώς ένα κόμμα καταποντίστηκε στην αντιπολίτευση, την ώρα που η όποια φθορά της κυβέρνησης κατέληξε τελικά σε επιδοκιμασία της από τους ψηφοφόρους και μάλιστα σε δύο κάλπες.
Είτε πρόκειται για την κακή προεκλογική καμπάνια του Μαΐου, που βελτιώθηκε τον Ιούνιο αλλά ήταν ήδη αργά, είτε για την απώλεια της αριστερής ψυχής (του 3% που έλεγαν ειρωνικά διάφοροι doers), είτε για την απώλεια της αξιοπιστίας, είτε για το ότι όσον αφορά στην ατζέντα και τα θέματα που απασχολούσαν τους ψηφοφόρους, o ΣΥΡΙΖΑ αστόχησε, το συμπέρασμα είναι ένα: xρειάζεται αλλαγή σε όλα τα επίπεδα και άμεσα, για να μπορέσει να εκφράσει κοινωνικές πλειοψηφίες, δίνοντάς τους όραμα, αλλά και σχέδιο για τη ζωή τους.
Μια αλλαγή που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο ότι θέλει να έρθει και κάποιοι, που για άλλη μια φορά σκέφτονται πώς θα διασωθούν, θα επιχειρήσουν να την εμποδίσουν.
Τα πρόσωπα
Δεν υπάρχει λόγος να κρύβεται κανείς πίσω από θεωρητικά σχήματα και μισόλογα. Η αλλαγή πολιτικής και στρατηγικής, δεν θα έρθει χωρίς αλλαγή προσώπων.
Όσοι θεωρούν ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ απώλεσαν αξιοπιστία, μόνο λόγω της χαμένης μάχης του 6αμηνου του 2015 και της υπογραφής μνημονίου (με τα μέτρα που ακολούθησαν), πιστεύει μόνο στη μισή αλήθεια.
Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι κάποιοι ξόδεψαν το πολιτικό κεφάλαιο του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο της διακυβέρνησης 2015-2019 και είχαν την τύχη ο αρχηγός τους να τους κρατήσει στο απυρόβλητο αντί να τους στείλει σπίτι τους.
Με το παράδειγμά τους, τα λόγια τους και τη στάση τους, ενίσχυσαν το “όλοι ίδιοι είναι” και μάλιστα με ερασιτεχνισμούς, που έδιναν καθημερινά τροφή σε ένα ολόκληρο σύστημα που περίμενε τον Τσίπρα στη γωνία.
Αυτοί που ανάγκασαν τον Αλέξη Τσίπρα να απολογείται για τα πεπραγμένα τους ξανά και ξανά, αυτοί που έγιναν υπουργοί ως αριστεροί και άφησαν την Αριστερά έξω απο το υπουργείο τους, αυτοί που υπονόμευσαν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, δεν γίνεται να παραμείνουν στη βιτρίνα.
Η επόμενη μέρα δεν μπορεί να περιλαμβάνει πρόσωπα που το μόνο που κάνουν είναι να παράγουν θόρυβο, δίνοντας την εντύπωση ότι ο προοδευτικός χώρος στην Ελλάδα δεν μπορεί να προτείνει πολιτικές για το σήμερα και το μέλλον. Αυτά όμως θέλουν κόπο και δουλειά και όχι ίντριγκες, πόζες, στρατούς από τρολ και προσωπικές στρατηγικές.
Γι’αυτό και πρέπει να αναζητηθούν και να βγουν μπροστά όχι απλώς άφθαρτα πρόσωπα, αλλά και ικανά να παράξουν πολιτική και να αντιπαρατεθούν προγραμματικά με την κυβέρνηση, σε μια ελεγχόμενη δημόσια σφαίρα. Χωρίς απλοϊκές συνταγές, που επιδοκιμάζονται στη σοσιαλμιντιακή φούσκα και αποδοκιμάζονται στην κάλπη.
Το χρέος του επικεφαλής
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν υπήρξε ποτέ άτολμος σε οδυνηρές συνθήκες. Όταν υπέγραψε μνημόνιο, το πήγε στις κάλπες και επανεξελέγη τον Σεπτέμβριο του 2015. Όταν έχασε στις Ευρωεκλογές, πήγε αμέσως σε εκλογές. Όταν ηττήθηκε τον Μάιο του 2023, έμεινε και έδωσε μια χαμένη μάχη.
Τώρα είναι μια τέτοια συνθήκη. Είναι η ώρα των σκληρών αποφάσεων.
Το εγχείρημα είναι δύσκολο, ωστόσο μετά και απο το αποτέλεσμα της Κυριακής, δεν μπορεί ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, να μη βλέπει πόσο κακό έκαναν στο κόμμα του και στον ίδιο, διάφοροι προβεβλημένοι, που έβλεπαν την παράταξη ως “μαγαζί” και είχαν ως στάση το “αυτές είναι οι αρχές μου, αν δεν σου αρέσουν έχω και άλλες” του Μαρξ (του Γκράουτσο όχι του Καρόλου).
Την ώρα που το πλοίο, έχει χτυπήσει στο παγόβουνο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σχεδιάσει ένα αύριο χωρίς αυτούς που έφεραν τη συντριβή και πρέπει να το κάνει με την αποφασιστικότητα του αρχηγού, όχι με τη διστακτικότητα του φίλου.
Ή θα τους αλλάξει ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα βουλιάξει οριστικά. Το χρωστά στην προοδευτική παράταξη, αλλά και στον εαυτό του.
Πηγή: news247.gr
