Το σκοτάδι του πολέμου επέστρεψε στην Ευρώπη, η ηχώ των κανονιών σημαίνει από την Ουκρανία σε όλο τον κόσμο. Ο πυρηνικός εφιάλτης ζωντάνεψε ξανά έπειτα από τρεις δεκαετίες που αφελώς πιστέψαμε ότι είχε πια κρυφτεί στα χρονοντούλαπα των πιο μαύρων επεισοδίων της πολυτάραχης Ιστορίας του 20ού αιώνα.
Από το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, όταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν αποφάσισε να εξαπολύσει την πολεμική μηχανή της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, η ανθρωπότητα ξημέρωσε σε έναν νέο κόσμο. Η Ιστορία παίρνει την εκδίκησή της με βία από όσους έσπευσαν τριάντα χρόνια πριν να κηρύξουν το τέλος της.
Με θύματα, όπως συμβαίνει πάντα, τους λαούς. Για πρώτη φορά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η ειρήνη για τον πλανήτη τίθεται σε αμφισβήτηση με τέτοια σφοδρότητα. Κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι μια γενίκευση της σύρραξης μπορεί να αποφευχθεί. Στις αρχές του 21ου αιώνα βαδίζουμε ξανά στο κατώφλι ενός νέου ψυχρού πολέμου, γεωπολιτικής αστάθειας, αλόγιστων εξοπλισμών, αναδιάταξης των ισορροπιών και ανακατανομής της ισχύος.
Η Ελλάδα δεν έχει καμιά δουλειά να εμπλακεί σ’ αυτόν τον πόλεμο. Η μονομερής απόφαση Μητσοτάκη να μεταβάλει το αμυντικό δόγμα της χώρας στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς.
Η Ελλάδα οφείλει στηρίξει ενεργά τον ουκρανικό λαό, να αγκαλιάσει τους πρόσφυγες, να καταδικάσει απερίφραστα τη ρωσική εισβολή, να πρωταγωνιστήσει στον αγώνα για ειρήνη, κατάπαυση του πυρός, προάσπιση του Διεθνούς Δικαίου, επαναφορά της διπλωματικής οδού. Χρειάζεται όμως λογική και σύνεση.
Ναι στις αυστηρές κυρώσεις που θα πιέσουν τη ρωσική ηγεσία για αποχώρηση των στρατευμάτων με στόχο την ειρήνη και όχι έναν οικονομικό ψυχρό πόλεμο – πολλώ δε μάλλον έναν νέο μακαρθισμό, που ρίχνει στην πυρά τον παγκόσμιο πολιτισμό.
*Το κύριο άρθρο στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ” της Κυριακής