Όπως προέκυψε από την χθεσινή τηλεφωνική συνομιλία Πούτιν –Μπάιντεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα φόρμουλα διαπραγμάτευσης.
Μιας διαπραγμάτευσης που μόνον αν καταλήξει σε ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο και κανόνες ώστε και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και η Ρωσία να αισθάνονται ότι δεν απειλείται η ασφάλεια της τότε θα ανοίξει ο δρόμος για επίλυση της σύγκρουσης στην Ανατολική Ουκρανία.
Ένα είναι βέβαιο ότι όσο καθυστερεί η κεντρική διαπραγμάτευση ΗΠΑ-Ρωσίας τόσο θα συνεχίζεται η κλιμάκωση των προειδοποιήσεων από την Ουάσιγκτον ότι επίκειται εισβολή.
Μόνο που στο επίπεδο της επικοινωνιακής συγκρουσιακής ρητορικής η Μόσχα φαίνεται να έχει μεγαλύτερες αντοχές από την Ουάσιγκτον.
Με άλλα λόγια ενώ η συγκέντρωση ρωσικών στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων γύρω από την Ουκρανία μπορεί να παραταθεί με μικρότερο πολιτικό κόστος από την παράταση της αμερικανικής κινδυνολογίας για επικείμενη επίθεση.
Ηδη χθες και ο Μακρόν και ο Ζελένσκι πιο προσεκτικά ο πρώτος και πιο ωμά ο δεύτερος αμφισβήτησαν τον συναγερμό που έχουν σημάνει οι ΗΠΑ σε μια σαφή προειδοποίηση ότι παρόμοια παιχνίδια δεν μπορούν να παρατείνονται επ΄ αόριστον.
Είναι αξιοπρόσεκτο που από την στιγμή που ο Πούτιν κινήθηκε στην λογική της ελεγχόμενης κρίσης η ρωσική πλευρά απέφυγε τελεσιγραφικού τύπου χρονοδιαγράμματα και ημερομηνίες προφανώς για να υπάρξει ο αναγκαίος χρόνος και χώρος για μια συνολική κατοχύρωση της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Η Ουάσιγκτον περιέπλεξε μια ούτως η άλλως περιπεπλεγμένη διένεξη και τώρα αν δεν υπάρξει σύντομα συνολική αποκλιμάκωση είναι αναγκασμένη να συνεχίσει την κινδυνολογία σε πέραν της εισβολής πεδία, όπως την ανατροπή της κυβέρνησης στο Κίεβο με πραξικόπημα η ακόμη και με κυβερνοεπίθεση.
Προφανώς στο Λευκό Οίκο γνωρίζουν πολύ καλά ότι η προσχηματική ενότητα πρόσοψης του ΝΑΤΟ θα τεθεί σε κίνδυνο αν παραταθεί ένα σήριαλ με συνεχώς φθίνουσα αξιοπιστία που παραπέμπει ολοένα και συχνότερα στα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ που είχαν ανακαλύψει το 2003 ο Μπλερ και ο Μπους.
Είναι πολύ πιθανόν ο Μπάιντεν να έχει ανάγκη να δημιουργήσει ένα σκηνικό η μάλλον να δώσει την αίσθηση ότι με την πυγμή και την αποφασιστικότητα του ανάγκασε τον Πούτιν να ματαιώσει την εισβολή στην Ουκρανία και στην σκιά μιας εικονικής νίκης να συνάψει έναν πραγματικό συμβιβασμό με τον Πούτιν.
Τέλος δεν αποκλείεται να υπάρχουν διαφωνίες σε επίπεδο κορυφής στις ΗΠΑ που εκ των πραγμάτων θα καταστήσουν την κρίση στις σχέσεις με την Ρωσία ένα επί πλέον μέτωπο σφυροκοπήματος του Μπάιντεν από τυς Ρεπουμπλικάνους στην πορεία προς τις Ενδιάμεσες Εκλογές του Νοεμβρίου.
*Ανάλυση του Γιώργου Καπόπουλου στο ieidiseis.gr