*Γράφει ο Στράτος Βαλτινός – Η εικόνα αποσύνθεσης και αντιπαράθεσης μεταξύ ομάδων και σχημάτων του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί αποστροφή στον κόσμο της Αριστεράς. Ήδη πριν καν ιδρύσουν κόμμα , όσοι έχουν αποχωρήσει έχουν χάσει έδαφος. Αυτό που κυριαρχεί δεν είναι η ελπίδα της αναγέννησης, αλλά η απογοήτευση , η αποστροφή, η οργή και η παραίτηση. Τα μέλη που φωνάζουν οργισμένα στις συνελεύσεις υπέρ νέων κομμάτων προσωποποιούν την κρίση και προκαλούν την πολιτική τους μοίρα. Το να απορρίπτουν τον Κασσελάκη είναι δικαίωμά τους. Το να χάνουν το ηθικό πλεονέκτημα σε χαμηλού επιπέδου επιθέσεις και αντιπαραθέσεις, δεν είναι αποδεκτή κατάσταση από την κοινωνία. Ένα μορατόριουμ επειγόντως…
Ταυτόχρονα το επίπεδο πολιτικής συμπεριφοράς της νέας ηγεσίας παραπέμπει περισσότερο σε ομάδα κρούσης διαδηλωτών, παρά σε οργανωμένη δύναμη. Ο Πολάκης δίνει το στίγμα και οι άλλοι χορεύουν στο ρυθμό του. Η απουσία πολιτικού πολιτισμού είναι σύμπτωμα μιας κρίσης που προυπήρχε, αλλά τώρα , ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος έχει μετατραπεί σε ροντέο. Οι αργόσυρτες διαδικασίες, μένουν , φεύγουν, νέο κόμμα , ή κίνηση κλπ δείχνουν πρόβλημα σχεδίων και χαμηλό ηθικό…
Ταυτόχρονα, εκείνος που θα κέρδιζε τον Μητσοτάκη επειδή μιλάει καλύτερα αγγλικά δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και επιμένει ότι θα γίνει πρωθυπουργός. Αν η Κουμουνδούρου ανακηρύξει την απόσχισή της από την Ελλάδα ίσως…
Κραυγές πάνω από τα ερείπια
Οι εκλογικές ήττες έφεραν πολιτικές αρρυθμίες, γκρίνιες και μια αγωνία για το μέλλον που οδήγησε χιλιάδες μέλη στην οδό της παραίτησης. Ήρθαν οι προεδρικές εκλογές και οι αρρυθμίες προκάλεσαν τα πρώτα εμφράγματα. Το Κόμμα της ζωής τους μετατράπηκε σε σωρό ερειπίων. Ένας άγνωστος έγινε πρόεδρος. Τόσο άγνωστος που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει αναφέρει σε ποια κομματική οργάνωση και πότε έγινε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης. Αλλά και αυτό πλέον είναι παρωχημένο. Ήρθαν οι απειλές, οι αποχωρήσεις και η εικόνα διάλυσης είναι κυρίαρχη.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που κυριαρχείται από την εμμονή του να γίνει ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε συντριπτική ήττα τον εαυτό του και σε αξιοπρεπή ήττα την Αχτσιόγλου. Αν δεν ήταν ο υποψήφιος ο Τσακαλώτος, με δεδομένο ότι δεν είχε καμία τύχη, η Αχτσιόγλου, πιθανότατα θα ήταν σήμερα πρόεδρος και η κατάσταση εντελώς διαφορετική. Τώρα , η μεν Αχτσιόγλου είναι παγιδευμένη σε ένα σπιράλ προφητειών για το μέλλον της ιδίας και της ομάδας της, ο δε Τσακαλώτος αναζητά δεκανίκια για να γίνει επιτέλους ηγέτης ενός κόμματος συνεργασίας που μπορούν να ιδρύουν η “Ομπρέλα” και η Ομάδα της Αχτσιόγλου. Έτσι τουλάχιστον φαντασιώνεται το μέλλον του. Στο μεταξύ όμως ύβρεις, δυσνόητα επιχειρήματα , νεφελώδη σχέδια και παροξυσμός αρνητικών χαρακτηρισμών, δημιουργούν ήδη διαλυτικό κλίμα. Εξαιτίας αυτού του κλίματος, έχει επηρεαστεί ήδη αρνητικά το ενδεχόμενο ίδρυσης του νέου κόμματος.
Ακόμη και οι ιστορικοί του μέλλοντος θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν , πως είναι δυνατόν ένα κόμμα να έκανε τόσα πολλά και τόσα τραγικά λάθη, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Σαν να ήταν ένα επιστημονικό πείραμα. Το εκπληκτικό είναι πως όλοι οι συντελεστές της κρίσης, κάνουν λόγο για ανασυγκρότηση, ανασύνταξη, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές , ενώ όσοι έχουν φύγει αποφεύγουν να μιλήσουν για εξουσία, αλλά κάνουν τα σχέδιά τους.
Επειγόντως μορατόριουμ
Οι διασπάσεις πάντα είχαν ένταση. Αλλά συμβαίνουν τα εξής αδιανότητα:
Όσοι έχουν αποχωρήσει είτε περνούν την ημέρα τους αναμένοντας μια πρόκληση του Πολάκη για να απαντήσουν, είτε μετατρέπουν την πολιτική σε αριθμητική μετρώντας βουλευτές, στελέχη και κάνοντας υπολογισμούς για το πως μπορούν να εκλέξουν ευρωβουλευτή.
Η πολιτική γεωγραφία όμως είναι δεδομένη. Υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα Αχτσιόγλου, ο Τσακαλώτος, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, , το αναμενόμενο κόμμα Πέτρου Κόκκαλη , άλλα μικρότερα κόμματα και τα ήδη υπάρχοντα στη βουλή. Τι χώρο θα διεκδικήσουν;
Ακόμη και αν αλλάξει το κλίμα και επικρατήσει ο πολιτικός πολιτισμός, είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι όλες αυτές οι δυνάμεις θα αντιπαρατίθενται διαρκώς για να κερδίσουν ζωτικό χώρο και ψηφοφόρους. Οπότε εκ των πραγμάτων, ο κατακερματισμός θα συνεχιστεί και η ένταση δεν θα υποχωρήσει.
Επομένως , αν ενδιαφέρονται για συσπειρώσεις, νέα κόμματα , νέα πολιτική κλπ είναι αναγκαίο κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία για ένα μορατόριουμ, ώστε να δοθεί χρόνος σε όλους να ξανασκεφθούν τη θέση της, την συμπεριφορά τους και να αλλάξουν τακτική, πριν η κοινωνία τους απωθήσει οριστικά στο περιθώριο.
Είναι προφανές πως αν ο Κασσελάκης και η ομάδα του εργάζονταν μεθοδικά και πραγματοποιούνταν το συνέδριο τέλη Νοεμβρίου όπως είχε αποφασιστεί, το κλίμα και η κατάσταση πιθανόν να ήταν διαφορετικά.
Τώρα υπάρχει μόνο ένα μικρό περιθώριο. Η Εφη Αχτσιόγλου κάνει λάθος ανάλυση αν πιστεύει ότι αν φύγει με 10 βουλευτές θα τους κάνει 20 ή 30 στις εθνικές εκλογές και θα εκλέξει και ευρωβουλευτές. Έχει κάθε δικαίωμα να μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ ως ιδεολογική τάση και να καταθέτει τις απόψεις της περιμένοντας το συνέδριο του Φεβρουαρίου για να πάρει τις αποφάσεις της.
Άλλωστε καθημερινά ο Κασσελάκης δίνει αφορμές.
Αν τα πράγματα αφεθούν στην τύχη τους, η τύχη θα τους γυρίσει την πλάτη. Φυσικά και η ιστορία….
Πηγή: omegapress.gr
