Η φετινή ΔΕΘ θα μνημονεύεται στην πολιτική ιστορία της χώρας ως σημείο αναφοράς. Από τη μια οι διακηρύξεις ενός απερχόμενου πρωθυπουργού που δεν αγγίζουν τα νοικοκυριά, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Μια παραδοχή πως μπροστά στον βαρύ, ενεργειακά και οικονομικά, χειμώνα που έρχεται, η κυβέρνηση μοιράζει χρήματα στους ισχυρούς, παίρνει από τους πολλούς και επιστρέφει ψίχουλα.
Από την άλλη η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα όχι ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που καταγγέλλει την κυβερνητική πολιτική και τον Κ. Μητσοτάκη, αλλά ως επόμενου πρωθυπουργού που ξεδιπλώνει ένα πλήρες, συγκεκριμένο και κοστολογημένο πρόγραμμα. Ένα πλέγμα αναγκαίων μέτρων ώστε οι μισθωτοί, οι νέοι, οι μικρομεσαίοι, η κοινωνική πλειονότητα να προστατευτούν καταρχάς από την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια και εν συνεχεία να δώσουν όραμα προόδου και ανάταξης.
Δικαιοσύνη παντού. Ένα κοινωνικό αίτημα, όχι απλώς ένα κοινότυπο σύνθημα. Στην οικονομία, στη φορολογία, στην κατανομή των βαρών. Δικαιοσύνη στην κατανομή των πόρων του ταμείου ανάκαμψης, με σχέδιο που θα αφορά τους πολλούς και τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Όχι το παρασιτικό και ολιγαρχικό κεφάλαιο που λαμβάνει σήμερα τη μερίδα του λέοντος.
Αλλά και στο Κράτος Δικαίου, στους θεσμούς, στην ίδια τη Δημοκρατία. Η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη μοιάζει με βούρκο που βαθαίνει διαρκώς. Μια χώρα στην οποία οι πολίτες φτωχοποιούνται και η Δημοκρατία κακοποιείται βάναυσα, με ένα δυσώδες παρακράτος να λειτουργεί όλο και πιο απροκάλυπτα.
Το «δεν πάει άλλο» δεν αρκεί. Το διαπιστώνουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι.
Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. για την επόμενη μέρα διαμορφώνει και το πεδίο συγκλίσεων και συμμαχιών, τη βάση της προοδευτικής διακυβέρνησης που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος και η κοινωνία.
Κανείς πια δεν έχει το δικαίωμα της υπεκφυγής και του μικροπολιτικού συμφέροντος. Απέναντι στον νεοφιλελεύθερο κυνισμού του «προσαρμόσου ή πέθανε» τώρα χρειάζεται όραμα, σχέδιο και πρόγραμμα που θα γεννήσει την προοπτική της αναγέννησης και της επανεκκίνησης.
Μιας πραγματικά δημοκρατικής πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής.
*Το κύριο άρθρο στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”
