*Του Ανδρέα Πετρόπουλου –
Είναι, κατά γενική ομολογία, πρωτοφανές το αλαλούμ με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, με βάση τις συγκεκριμένες διατάξεις που έχουν τεθεί ήδη σε δημόσια διαβούλευση όσο και με το συνολικό περιεχόμενό του. Και αυτό καθώς ο υπουργός Εργασίας, επικαλούμενος την ενσωμάτωση της κοινοτικής Οδηγίας, επιχειρεί να εισάγει στην ελληνική εργατική νομοθεσία πρωτοφανείς διατάξεις οι οποίες δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την Οδηγία, αλλά εξυπηρετούν προφανώς αιτήματα φίλιων επιχειρηματικών και εργοδοτικών κύκλων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει ρητή αναφορά στις «συμβάσεις μηδενικού χρόνου» (όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή Οδηγία), ενώ στο επίμαχο άρθρο 10 του νομοσχεδίου γίνεται αναφορά στην «ελάχιστη προβλεψιμότητα της εργασίας» που πρέπει να έχει υπόψη του ένας εργοδότης και επιχειρείται μια νέα ονοματοδοσία, καθώς χρησιμοποιείται ο όρος των «συμβάσεων κατά παραγγελία».
Μόνο που οι «συμβάσεις μηδενικού χρόνου» δεν έχουν καμία σχέση με τις «συμβάσεις κατά παραγγελία». Στις συγκεκριμένες συμβάσεις δεν προδιατυπώνεται ούτε συγκεκριμένος αριθμός ημερών εργασίας ούτε ωρών εργασίας και δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του νόμου ή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για τα κατώτατα όρια αποδοχών και τα χρονικά όρια εργασίας. Επίσης, δεν προβλέπονται προσαυξήσεις για εργασία την Κυριακή, εξαιρέσιμες αργίες και νυχτερινή εργασία ούτε αναρρωτικές άδειες σε περίπτωση ασθένειας. Για τον λόγο αυτόν υπάρχει και η πρόβλεψη της κοινοτικής Οδηγίας και τα συμπληρωματικά προστατευτικά μέτρα για εργασία σε διαφορετικούς εργοδότες την ίδια ημέρα. Επομένως, όπως θα δούμε, ο πυρήνας του νομοσχεδίου που περιλαμβάνει οδηγίες στους εργοδότες για «συμβάσεις κατά παραγγελία» δεν έχει καμία σχέση με τα περίφημα zero hour contracts.
Οπως αναφέραμε, στο νομοσχέδιο δίνονται συγκριμένες οδηγίες στους εργοδότες για «έκτακτη εργασία», και μάλιστα «κατά παραγγελία»: α) Να γνωστοποιούν στον εργαζόμενο τις ώρες εργασίας και τις ημέρες αναφοράς εντός των οποίων θα εκτελείται η εργασία. β) Να ειδοποιούν τον εργαζόμενο γραπτώς (με sms, e-mail) εντός 24 ωρών πριν την ανάληψη της εργασίας. γ) Να αποζημιώνουν τον εργαζόμενο αν ο εργοδότης ακυρώσει την παραγγελία. δ) Να συμφωνούν (οι εργοδότες) με τον εργαζόμενο έναν ελάχιστο αριθμό αμειβόμενων ωρών εργασίας… Σε διαφορετική περίπτωση, λέει το υπουργείο, η σύμβαση θα είναι άκυρη.
Δεύτερη απασχόληση με 8 ώρες την εβδομάδα
Από τις διαδοχικές συνεντεύξεις του υπουργού Εργασίας στα ΜΜΕ, χωρίς τον παραμικρό πολιτικό ή δημοσιογραφικό αντίλογο, έχουμε μέχρι τώρα τα εξής παράδοξα:
Πρώτον, ο υπουργός Εργασίας υποστηρίζει ότι διατηρείται το πλαφόν των 48 ωρών εργασίας ανά εβδομάδα κατά μέσο όρο (στο 4μηνο) και στη διαδοχική απασχόληση σε δύο εργοδότες. Αυτό σημαίνει ότι στον πρώτο εργοδότη ο μισθωτός θα απασχολείται 40 ώρες την εβδομάδα, οπότε στον δεύτερο εργοδότη, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του υπουργού, θα μένουν μόνο 8 ώρες για απασχόληση την εβδομάδα!
Αν η διάταξη παραμείνει ως έχει, το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί κυριολεκτικά «μια τρύπα στο νερό». Και αυτό καθώς τον εργαζόμενο που υποτίθεται ότι αναζητά και δεύτερη απασχόληση μετά το τέλος του 8ωρου του στον (πρώτο) εργοδότη θα τον συμφέρει να επιλέξει τυχόν υπερωριακή απασχόληση αντί της αναζήτησης δεύτερης (4ωρης) εργασίας.
Μάλιστα, το άρθρο 162 ορίζει ρητά πως ο χρόνος εβδομαδιαίας εργασίας των εργαζομένων δεν μπορεί να υπερβαίνει ανά περίοδο το πολύ 4 μηνών τις 48 ώρες κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών.
Επίσης, η συζήτηση που ανοίγει ο υπουργός για επιπλέον ασφαλιστική κάλυψη (ένσημα) στη δεύτερη εργασία (μερικής απασχόλησης) προκειμένου ο εργαζόμενος να έχει επιπλέον κίνητρα σκοντάφτει στην ασφαλιστική νομοθεσία, η οποία ορίζει ρητά πως τον μήνα αναγνωρίζονται στον ιδιωτικό τομέα έως 25 ένσημα (δηλαδή 25 μέρες εργασίας με 8 ώρες απασχόλησης καθημερινά). Κατά συνέπεια η δεύτερη εργασία «πάει χαμένη» από ασφαλιστικής πλευράς, παρά τα όσα υποστηρίζει ο υπουργός
Αλλα λόγια…
Σαν να μην τρέχει τίποτα, ο υπουργός Εργασίας σημειώνει στην τελευταία τηλεοπτική του παρέμβαση: «Σήμερα η νομοθεσία επιτρέπει να έχεις ή μία πλήρους απασχόλησης, δηλαδή 8 ώρες, ή δύο μερικής απασχόλησης, δηλαδή 4 και 4 ώρες. Πλέον θα έχεις το δικαίωμα, αν θέλεις, να έχεις και μια μερική απασχόληση εκτός από την κύρια. Άρα, θα πληρώνεις περισσότερα ένσημα. Αφού θα πληρώνεις περισσότερα ένσημα, θα έχεις μεγαλύτερο ποσοστό αναπλήρωσης, οπότε και μεγαλύτερη σύνταξη». Ούτε αναφορά στο 48ωρο ούτε στις επιπλέον ώρες που «βγαίνουν» μόλις 8 την εβδομάδα για επιπλέον απασχόληση ούτε βέβαια κουβέντα για την ασφαλιστική νομοθεσία που ορίζει τα 25 ένσημα τον μήνα.
«Θυμάστε πόσες αντιδράσεις είχε στην αρχή το νομοσχέδιο;» αναρωτιέται ο υπουργός, απαντώντας μόνος του στον εαυτό του: «Δεν ακούω πλέον από κανέναν σοβαρή αντίδραση, γιατί οι εργαζόμενοι που διαπίστωσαν τι περιλαμβάνει είναι πολύ ευχαριστημένοι. Αν διαβάσετε τα σχόλια στη δημόσια διαβούλευση, στην πλειοψηφία τους είναι υπέρ του νομοσχεδίου. Επί της ουσίας ο κόσμος της εργασίας καταλαβαίνει τι είναι αυτό που κάνουμε. Δούλεψα πολύ για το νομοσχέδιο αυτό και ήδη τώρα που μιλάμε δουλεύουμε το επόμενο, το οποίο θα αφορά ζητήματα του ασφαλιστικού συστήματος»…
Πηγή: avgi.gr
