*Γράφει ο Χαράλαμπος Γεωργούλας – Στις ευρωεκλογές σπάνια τοποθετούνται στο κέντρο των πολιτικών αντιπαραθέσεων διακυβεύματα σχετικά με κρίσιμα προβλήματα της ΕΕ. Κατ’ εξαίρεση συνέβη αυτό στην αρχή, όταν έπαιζε ακόμα το ερώτημα «μέσα ή έξω από την ΕΟΚ;» και στις αναμετρήσεις πριν τη συνθήκη του Μάαστριχτ ή την προσχώρηση στη ζώνη του ευρώ.
Αυτό, όμως, που προδιαγράφεται σε τούτες τις ευρωεκλογές, δεν έχει προηγούμενο. Παρακολουθούμε την εξέλιξη μιας καλά σχεδιασμένης στρατηγικής αρχικά από την πλευρά της κυβερνητικής παράταξης, που αποσκοπεί στον αποκλεισμό αν είναι δυνατόν οποιασδήποτε αναφοράς σε ό,τι σχετίζεται με την ΕΕ, τους θεσμούς, τα όργανά της, τις πολιτικές της. Η ΝΔ έχει επιβάλει την πρόθεσή της να μετατρέψει τις ευρωεκλογές του Ιουνίου σε προκριματικές των εθνικών. Όχι από συνήθεια. Έχει πολύ σοβαρούς λόγους να το κάνει.
Σταθερότητα, ψευδώνυμο της αστάθειας
Πρώτα πρώτα, το επιχείρημά της ότι μια σοβαρή υποχώρηση του ποσοστού της στις 9 Ιουνίου θα απειλούσε τη σταθερότητα της χώρας, θα έχανε οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα, αν υποβαλλόταν στη βάσανο του ερωτήματος: «Ποια πολιτική ακολουθούν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ στην ευρωβουλή και ποια είναι η πολιτική που συχνότατα επιβάλλει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο μετέχουν και με το οποίο συνοδοιπορούν;».
Η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα θα αποκάλυπτε ότι η «σταθερότητα» που κατά τη ΝΔ απειλείται σ’ αυτές τις ευρωεκλογές, είναι η εφαρμογή της πολιτικής που επιβάλλουν οι ευρωβουλευτές της μαζί με τους βουλευτές των αδελφών πολιτικών δυνάμεων. Αυτοί αποτελούν τη στέρεα βάση της πολιτικής λιτότητας, δημοσιονομικού καταναγκασμού, υπερχρέωσης του Νότου, της φιλοπόλεμης και μιλιταριστικής στροφής, της εμπλοκής στις πολεμικές συγκρούσεις που ακυρώνει κάθε προοπτική άσκησης πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής με πυρήνα τη συνεργασία και την επιστροφή στη στρατηγική της ύφεσης και μείωσης των εξοπλισμών. Θα αντιλαμβανόταν, δηλαδή, ο κάθε πικραμένος ότι αυτό ακριβώς που αποκαλεί σταθερότητα στο εσωτερικό η ΝΔ, είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών τις οποίες επεξεργάζεται σε αγαστή συνεργασία με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής πολιτικής οικογένειάς της. Αυτές προκαλούν την αστάθεια, βάζουν σε κίνδυνο το παρόν και το μέλλον μας. Με κάθε έναν ευρωβουλευτή της ΝΔ που στέλνουμε στο Στρασβούργο, μόνο τη «σταθερότητα» δεν ενισχύουμε. Το λάκκο μας σκάβουμε.
Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Οι Έλληνες πού;
Υπάρχει, όμως, και μια δεύτερη όψη του ίδιου ζητήματος. Στην ΕΕ και ειδικότερα στο ευρωκοινοβούλιο –για λόγους που δεν γίνεται να αναλυθούν στον χώρο που διαθέτουμε– προωθούνται θεσμοί, μηχανισμοί, όργανα, πολιτικές, που δεν είναι καθόλου αρεστά σε καθεστωτικές μορφές διακυβέρνησης, όπως της προκείμενης νεοδημοκρατικής. Εξ αιτίας τους δέχεται πλήγματα η σημερινή ελληνική κυβέρνηση για παραβιάσεις δικαιωμάτων, για αδιαφάνεια και εξυπηρέτηση συμφερόντων, για παραβίαση της αρχής του κράτους δικαίου, για χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης…
Η τακτική της μετατροπής των ευρωεκλογών σε ομοίωμα εθνικών επιτρέπει στη κυβέρνηση της ΝΔ να απωθεί σε δεύτερο και τρίτο πλάνο τα πλήγματα που δέχεται η πολιτική της στα πεδία αυτά και να παρουσιάζεται, χωρίς τα τραύματα που προκαλούν στην εικόνα της, σαν εγγυήτρια μιας «σταθερότητας», από την οποία, στην πραγματικότητα, μόνο να απαλλαγεί θα επιθυμούσε κανείς.
Και κάτι ακόμα. Αν προχωρήσει η συζήτηση για τις ευρωπαϊκές πολιτικές, υπάρχει για τη ΝΔ ο κίνδυνος να αποκαλυφθεί ότι σε εκείνους ακριβώς τους τομείς που η ΕΕ αναγκάζεται να κάνει θετικά βήματα –όπως της κλιματικής κρίσης– η ΝΔ για ιδιοτελείς λόγους, καθυστερεί, αντιδρά μένοντας πίσω, κάνει ό,τι μπορεί για να είναι ουρά, ενώ η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να είναι πρωτοπορία. Να αποκαλυφθεί, δηλαδή, άλλη μια απεχθής όψη της «σταθερότητας» που μας υπόσχεται.
Η αξιωματική αντιπολίτευση στο γήπεδο της κυβέρνησης
Έτσι, λοιπόν, εξηγείται και αποκτά νόημα η δική της στάση. Εκείνο που δεν εξηγείται, είναι η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπό την καθοδήγηση του Στ. Κασσελάκη, που ακολουθεί κατά γράμμα την ατζέντα της ΝΔ και υπερακοντίζει στην αποπροσανατολιστική επιχείρηση υποβάθμισης των ευρωεκλογών σε προκριματικές για τις εθνικές.
Θεωρώντας ότι έτσι υπηρετεί τον βραχυπρόθεσμο στόχο να διατηρήσει τη δεύτερη θέση με κάθε θυσία, στην πραγματικότητα διευκολύνει τη ΝΔ να δώσει με πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας μια εκλογική μάχη με επίδικα πολύ μακριά από τα πραγματικά διακυβεύματα. Αποδεχόμενος τη μεταμφίεση αυτής της εκλογικής μάχης, επιτρέπει στη ΝΔ να περάσει αυτή τη δοκιμασία, έχοντας το πλεονέκτημα να κουνάει σαν φόβητρο ένα ανύπαρκτο επίδικο, την κυβερνητική αστάθεια. Και να το κάνει, μάλιστα, από θέση ισχύος, αφού δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ορατή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι αναμενόμενο να υποβαθμίζεται η αντιπαράθεση για τις υποκλοπές, για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, για την τύχη των εξορύξεων, για τον στόχο των μηδενικών ρύπων, για τη μεταναστευτική πολιτική, για την εξωτερική και αμυντική πολιτική, για ένα εναλλακτικό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης και, αντίθετα, να παρουσιάζονται συμπτώματα σύγκλισης θέσεων κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης σε θέματα οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής και όχι μόνο. Με την ψευδαίσθηση ότι μια μείωση της έντασης στα σημεία τομής Δεξιάς και Αριστεράς μπορεί να βλάψει την πρώτη και να ωφελήσει τη δεύτερη. Ακόμα και υιοθετώντας θεμελιώδη αντιδραστικά συνθήματα.
Στην πραγματικότητα, μια τέτοια εξέλιξη επιτρέπει στη ΝΔ να περάσει τον σκόπελο των ευρωεκλογών, έχοντας ως ουσιαστικό πρόβλημα την ανάσχεση των απωλειών από τα δεξιά της. Όχι μια πραγματική απειλή από τα αριστερά.
Πηγή: epohi.gr
