Η πολιτική του «εξωτερικού άξονα του κακού» οδηγεί σε διεθνή απομόνωση, παραχώρηση χώρου σε ανταγωνιστικές χώρες και σε οικονομική συρρίκνωση.
Υπάρχει συναγωνισμός προβολής απόψεων απομονωτισμού στην Ευρώπη και στην Ελλάδα για προσέλκυση ψηφοφόρων ή επίδειξη υποταγής σε κυρίαρχες πολιτικές;
Ή μήπως άλλα λένε οι κυβερνήσεις και άλλα πράττουν οι επιχειρήσεις;
Η επιστροφή της λογικής του «άξονα του κακού» που πρωτοκαθιέρωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπούς πριν την επίθεση στο Ιράκ (2002) και αναφερόταν τότε στο Ιράν, το Ιράκ και στη Βόρεια Κορέα και συνεχίζουν κύκλοι του Τράμπ σήμερα με άλλη σύνθεση, για την Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και την Βόρεια Κορέα, δεν εξυπηρετεί τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της χώρας μας. Πιθανόν ούτε τα αμερικανικά. Ας δουν κάποιοι πώς ενδυναμώθηκε ο παγκόσμιος Νότος και τι γεωπολιτική κατεύθυνση παίρνει.
Ο κ. Κασσελάκης είπε ότι το μόνο με το οποίο συμφωνεί με τον Τραμπ είναι η πολιτική του απέναντι στην Κίνα. Δηλαδή συμφωνεί με τον «οικονομικό πόλεμο» που είχε κηρύξει ο Τράμπ στην Κίνα; Με τους δασμούς σε κινεζικά προϊόντα ύψους 550 δις δολ. και την κινεζική ανταπόδοση των 185 δις δολ.; Καθώς και την απώλεια 300.000 θέσεων αμερικανικών θέσεων εργασίας; Την απώλεια 1,7 τρις δολ. σε αμερικανικές επιχειρήσεις σαν αποτέλεσμα των αμερικανικών αυξημένων φόρων σε κινεζικά προϊόντα;
Δεν παρακολουθεί τις προεκλογικές δηλώσεις Τράμπ ότι θα εφαρμόσει αν εκλεγεί φόρο flat 60% σε όλα τα εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα; (Brookings/04 Apr. 2024).
Βέβαια και ο Μπάιντεν σε προχθεσινές προεκλογικές δηλώσεις είπε ότι θα τριπλασιάσει τον φόρο στις εισαγωγές κινεζικών μετάλλων.
Θα συμφωνούσε ο κ. Κασσελάκης σε μια παρόμοια ελληνική ή ευρωπαϊκή προστατευτική πολιτική απέναντι στην Κίνα; Μήπως να διώξουμε και την COSCO;
Θα ήταν αστείο ή καταστροφικό, όχι προφανώς για την Κίνα.
Ξεχνάει ότι το κινεζικό ΑΕΠ είναι 17,71 τρις δολ. και πλησιάζει το αμερικανικό (22,3 τρις δολ.).
Η γαλλική Michelin αύξησε τις επενδύσεις κατά 200 εκατ. ευρώ στην Κίνα για να κατασκευάσει 1,3 εκατομμύρια ελαστικά αυτοκινήτων.
Η κινεζική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Huawei επενδύει 200 εκατ. ευρώ στο Brumath της Γαλλίας για φτιάξει εργοστάσιο, που θα είναι έτοιμο το 2025.
Η Κίνα βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο διαπραγματεύσεων για κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων (Chery) στη Βαρκελώνη της Ισπανίας εκεί όπου ήταν το εργοστάσιο της ιαπωνικής Nissan και έκλεισε το 2021. Παρόμοιες διαπραγματεύσεις για εργοστάσια ηλεκτρικών αυτοκινήτων γίνονται στη Γερμανία, Ουγγαρία και πιθανόν Ιταλία.
Η Γερμανία αύξησε το 2023 τις επενδύσεις στην Κίνα κατά 4,3% ή 12 δις ευρώ και το εμπορικό τους ισοζύγιο έφτασε τα 253 δις ευρώ. Κύριες επενδύσεις στη Κίνα έχουν οι εταιρείες Daimler, Volkswagen (30% της παραγωγής της στην Κίνα) και η χημική βιομηχανία BASF.
Η πολιτική των γερμανικών βιομηχανιών κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από την αμερικανική πολιτική αποχώρησης από την Κίνα.
Η γειτονική Τουρκία αν και η κινεζική κυβέρνηση αρνήθηκε στον Τούρκο πρέσβη να επισκεφθεί την μουσουλμανική περιοχή Ξινγιάνγκ, κάλεσε τον Κινέζο ΥΠΕΞ στην Άγκυρα για να συζητήσουν τις οικονομικές επενδύσεις στην Τουρκία αλλά και στη Μ. Ανατολή.
Το τέταρτο τρίμηνο του 2023 η αξία των ολοκληρωμένων κινεζικών επενδύσεων στην Ε.Ε. ήταν 1.512 δισεκατομμύρια ευρώ, αριθμός σχεδόν πανομοιότυπος με το προηγούμενο τρίμηνο και κοντά στον μέσο όρο του έτους.
Ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, ο οποίος τον Νοέμβριο του 2023 επισκέφθηκε την Κίνα και σωστά έπραξε, την δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο, έκανε δηλώσεις για ελληνική γέφυρα στις σινο-ευρωπαϊκές σχέσεις και ενίσχυση των κινεζικών επενδύσεων, αν και δεν υπήρξε στη συνέχεια απτό αποτέλεσμα.
Μήπως στην εξωτερική πολιτική πρέπει να έχεις σχέσεις μόνο με τις φιλικές χώρες που έχουν κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα και να απομονωθείς από τις υπόλοιπες;
Σχεδόν όλες οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης έχουν αποσυνδέσει, όπως φαίνεται από τα παραπάνω παραδείγματα, την οικονομική συνεργασία από τις πολιτικές διαφορές ή τις διαφωνίες για τα καθεστώτα που υπάρχουν στην Κίνα, το Ιράν, την Ρωσία ή τις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Η κυρίαρχη τάση στην Ευρώπη αλλά και της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι να διατηρούνται οι διαφορές στα πολιτικά θέματα αλλά να υπάρχει μερική έστω αποδέσμευσή τους από τις οικονομικές σχέσεις. Αυτό έγινε από ανάγκη. Πριν δυο χρόνια η πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης ήταν να αποσύρει τις βιομηχανίες από την Κίνα και να μεταφερθούν σε φιλικές ή γειτονικές στην Αμερική χώρες (friend or near shoring). Η αποτυχία αυτής της πολιτικής οδήγησε στη σημερινή προσαρμογή.
Να θυμηθούμε επίσης ότι την εποχή του ψυχρού πολέμου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχαν άριστες σχέσεις με την κομμουνιστική Βουλγαρία.
Η πολιτική του «εσωτερικού άξονα του κακού» που κυριάρχησε μετά τον εμφύλιο, οδήγησε σε τραγωδίες για τον τόπο.
Η πολιτική του «εξωτερικού άξονα του κακού» οδηγεί σε διεθνή απομόνωση, παραχώρηση χώρου σε ανταγωνιστικές χώρες και σε οικονομική συρρίκνωση.
Οι «άξονες του κακού», γενικά, οδηγούν σε κλείσιμο πίσω από τείχη, στη συντηρητικοποίηση και σε «κυνήγι μαγισσών».
Δεν μας συμφέρουν ούτε οι αντιπαραθέσεις ούτε η απομόνωση…
*Ο Ν. Τόσκας είναι πρώην υπουργός και υποστράτηγος ε.α.
Πηγή: dnews.gr
