«Όλα έχουν δεθεί σφιχτά», η Ισπανία παραμένει ένα ενιαίο κράτος και δεν χωρίζεται σε αυτόνομες περιφέρειες. Αυτή ήταν η ιστορική φράση (σσ. “Todo ha quedado atado y bien atado) που είχε πει τα Χριστούγεννα του 1969 ο δικτάτορας Φρανθίσκο Φράνκο, λίγα χρόνια πριν πεθάνει και «επιτρέψει» στη χώρα της Ιβηρικής να επιστρέψει στη δημοκρατία.
Το 2017 φτάσαμε πολύ κοντά στην ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας, με το διάσημο δημοψήφισμα του 1-0, το οποίο κρίθηκε ως παράνομο από την κεντρική κυβέρνηση της Ισπανίας (σσ. τότε ήταν πρωθυπουργός ο Μαριάνο Ραχόι του ΡΡ). Μήνες διαδηλώσεων τελείωσαν με ένα «κύμα» πρωτοφανής βίας από την πλευρά των αρχών και με τα πρωτοκλασάτα μέλη του Κοινοβουλίου της Καταλονίας να διαφεύγουν στο εξωτερικό ή να περιμένουν να δικαστούν από την ισπανική Δικαιοσύνη.
Ένα πρόβλημα που δημιούργησε η Δεξιά του ΡΡ, η οποία λόγω της ανάγκης της να βρει ψήφους στις περιφέρειες που αντιτίθενται στην ανεξαρτητοποίηση -δηλαδή σχεδόν όλες πλην της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων- άσκησε ιδιαίτερη σκληρή πίεση στην Καταλονία και έρχεται να λύσει έξι χρόνια μετά ο Πέδρο Σάντσεθ.
Η αμνηστία
Ο Πέδρο Σάντσεθ και το PSOE μετά από διαπραγματεύσεις με το κόμμα Junts per Catalunya έφτασαν σε συμφωνία την Πέμπτη (9/11) για αμνηστία σε όλους όσοι συμμετείχαν στο δημοψήφισμα του 2017. Μια αμνηστία που επί της ουσίας αφορά 14 πολιτικά πρόσωπα, με κυριότερο τον Κάρλες Πουτζντεμόν, τον πρώην πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Καταλονίας και συνολικά 300 άτομα.
Μια αμνηστία που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Δεξιάς (ΡΡ) και της Ακροδεξιάς (Vox) η οποία με χυδαίες εκφράσεις επιτέθηκε στον Πέδρο Σάντσεθ, κατηγορώντας τον για προδοσία κατά της Ισπανίας. Ο πρόεδρος του Vox, Πέδρο Αμπασκάλ, έφτασε στο σημείο να τον συγκρίνει με τον Χίτλερ στο Κοινοβούλιο της Ισπανίας.
Οι ηγέτες της Δεξιάς βάσισαν τις κατηγορίες τους στ’ ότι ο Σάντσεθ «χαρίζει» τα «εγκλήματα» που διέπραξαν οι Καταλανοί και καταπατά το Σύνταγμα δίνοντας αμνηστία. Ωστόσο η Ισπανία πέρασε στη Δημοκρατία χάρις της αμνηστίας που δόθηκε το 1977, ενώ και πολλοί πρωθυπουργοί έχουν δώσει αμνηστία σε χιλιάδες πρόσωπα. Ναι, η αλήθεια είναι ότι η αμνηστία δεν προβλέπεται επίσημα από το ισπανικό Σύνταγμα, αλλά και δεν απαγορεύεται, αν και οι πολέμιοι της ισχυρίζονται ότι η γενική αμνηστία απαγορεύεται από το άρθρο 62.
Οι σκληρές εκφράσεις στο Κοινοβούλιο, συνεχίστηκαν και στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Ισπανίας και κυρίως της Μαδρίτης, καθώς τις τελευταίες ημέρες συγκεντρώνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι για να διαμαρτυρηθούν.
«Πέδρο Σάντσεθ προδότη» και άλλα συνθήματα ακούγονται στους δρόμους, ενώ βουλευτές του PSOE δέχθηκαν την Πέμπτη (16/11) επίθεση με αυγά στο κέντρο της ισπανικής πρωτεύουσας. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, λίγες ώρες αφότου ο Σάντσεθ πήρε και επίσημα τις ψήφους εμπιστοσύνης που χρειαζόταν για να σχηματίσει κυβέρνηση (179 υπέρ – 171 κατά), έλαβε χώρα η πιο βίαια συγκέντρωση, κατά την οποία συνελήφθησαν 7 άτομα.
Η… «δικτατορία της Αριστεράς»
Το συναίσθημα που επικρατεί στην Ισπανία είναι ότι ο Σάντσεθ και η Αριστερά «έκλεψαν» την κυβέρνηση, πρόδωσαν τη χώρα και χαρακτηρίζουν τον πρωθυπουργό ως «δικτάτορα».
Ένα συναίσθημα που πηγάζει από τα «παράπονα» που εξέφρασε ο Φεϊχό όταν δεν κατάφερε να σχηματίσει ο ίδιος κυβέρνηση, φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι δεν είναι πρωθυπουργός… «γιατί δεν το θέλει». Το ΡΡ είχε τις περισσότερες ψήφους στις πρόσφατες εκλογές, ωστόσο δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση διότι «μεθυσμένο» από την μεγάλη νίκη που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις «έκαψε» όλες τις πιθανές συμμαχίες που θα μπορούσε να βρει (επί της ουσίας με το εθνικιστικό κόμμα των Βάσκων, PNV) δηλώνοντας ανοιχτά ότι θα συμμαχήσει μόνο με την ακροδεξιά του Vox και ότι θα πει «όχι» σε κάθε αυτονομιστικό κίνημα.
Ο κίνδυνος μιας κυβέρνησης, δεξιάς-ακροδεξιάς, οδήγησε τους Ισπανούς στις κάλπες, οι οποίοι στήριξαν μαζικά τα πιο αριστερά κόμματα (PSOE, Summar, ERC κτλ.) κάτι που επέτρεψε στον Σάντσεθ να βρει τις ψήφους που χρειαζόταν για να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Ναι, η κυβέρνηση Σάντσεθ, η οποία στηρίζεται από PSOE, Sumar, ERC, Junts, Bildu, PNV, BNG, CC, στηρίζεται από 12,6 εκατομμύρια ψηφοφόρους, μόνο η κυβέρνηση του Θαπατέρο το 2004 είχε στηριχθεί από περισσότερους (13,5 εκατ.).
Ναι, ο Πέδρο Σάντσεθ χρειάστηκε να πάρει τις ψήφους των αυτονομιστών. Όμως «πούλησε τη ψυχή του στο διάβολο» όπως τον κατηγορούν οι πολέμιοι του; Όχι. Ο Σάντσεθ έλυσε ένα χρόνιο πρόβλημα, την κατάλληλη στιγμή αποτρέποντας τη δημιουργία μιας κυβέρνησης της (ακρο)δεξιάς και δημιουργώντας μια προοδευτική κυβέρνηση.
Πράγματι, ο Σάντσεθ το 2018 είχε υποστηρίξει ότι είναι «ένα έγκλημα εξέγερσης» τα όσα έγιναν στην Καταλονία, ενώ λίγους μήνες αργότερα είχε υποστηρίξει ότι για να υπάρξει «έγκλημα εξέγερσης» πρέπει να υπάρχουν πολίτες ή στρατιώτες με όπλα στους δρόμους. Όπως έχουν εξηγήσει πρόσωπα κοντά στον Ισπανό πρωθυπουργό, στην πρώτη περίπτωση εξέφρασε την προσωπική του γνώμη, στη δεύτερη την γνώμη του ως πρωθυπουργός της Ισπανίας.
Η πρόταση που του έγινε από τον Φεϊχό, να κυβερνήσει δύο χρόνια ο ένας και δύο χρόνια ο άλλος, μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως αστεία και -θα χρησιμοποιήσω τη φράση που είχε πει προσφάτως ο Μητσοτάκης- θα ήταν μια «πολιτική τερατογένεση».
Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι το «φάντασμα» του Φράνκο παραμένει στην Ισπανία. Το Vox καταφέρνει να βγάζει καθημερινά χιλιάδες πολίτες στους δρόμους για να βρίζουν χυδαία τον Σάντσεθ, κρατώντας ισπανικές σημαίες και σύμβολα που θυμίζουν τη δικτατορία. Πρόκειται για ένα κόμμα που πήρε περίπου 3 εκατ. ψήφους, όσες και το Summar, το οποίο βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Παρόμοιες ψήφους πήρε και η Δεξιά του ΡΡ, αλλά και η Αριστερά του PSOΕ. Μια απλή παρατήρηση των αριθμών είναι αρκετή για να δει κανείς πόσο διχασμένη είναι η ισπανική κοινωνία, η οποία ακροβατεί ανάμεσα στην ακροδεξιά και σε μια πολύ προοδευτική αριστερά…
Πηγή: ieidiseis.gr
