*Γράφει ο Παναγόπουλος (Ίκαρος) Χάρης – Ο μεσοπόλεμος μέσα από τις οθόνες
Τον τελευταίο μήνα ολόκληρος ο κόσμος έχει σκύψει το κεφάλι του πάνω από τις εξελίξεις που διαδραματίζονται σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, την Ουκρανία. Η Ουκρανία για μια ακόμη φορά γίνεται χώρος στον οποίο οι κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δείχνουν τα δόντια τους η μια στην άλλη με στόχο την επέκταση της οικονομικής επιρροής τους στον πλανήτη.
Το τελευταίο διάστημα δεν έχει λείψει ούτε μια μέρα όπου δεν ακούμε από τα ΜΜΕ για την επιδείνωση της κατάστασης στην περιοχή. Αυτό που δεν ακούμε σίγουρα όμως είναι η αλήθεια. Εδώ και ένα μήνα η κοινή γνώμη κατευθύνεται από τεράστια ποσοστά παραπληροφόρησης. Ο όρος fake news δεν είναι αρκετός για να περιγράψει την κατάσταση στην οποία έχει πέσει η δυτική ειδησεογραφία, όταν τουλάχιστον το 70% των ειδήσεων που διαβάζουμε όσο αφορά την ουκρανική κρίση είναι ψεύτικα αμερικάνικα leaks για την επερχόμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία από στιγμή σε στιγμή, ενώ στην πραγματικότητα η Μόσχα βρίσκεται μέχρι στιγμής σε συνεχή στρατιωτική αποκλιμάκωση. Μα δεν είναι λόγος πανηγυρισμού αυτός για τους δυτικούς. Ίσα ίσα η πολεμοκαπηλία των ΜΜΕ είναι η κινητήρια δύναμη που χρειάζεται το ΝΑΤΟ για να δικαιολογήσει σε εμάς, το ”πόσο παραβατικοί είναι αυτοί οι Ρώσοι και το πόσο χρειάζονται ένα καλό (πολεμικό) μάθημα για να μην καταπατούν τις δυτικές δημοκρατίες, τις αξίες τους και τα κυριαρχικά δικαιώματα τους”.
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι πως η Ουκρανία ούτε δημοκρατία είναι, ειδικά όταν έχει μια ανοιχτά νεοναζιστική κυβέρνηση, ούτε αξίες έχει, καθώς αποσκοπεί να γίνει μια τεράστια βάση του ΝΑΤΟ και εννοείται πως δεν έχει κυριαρχικά δικαιώματα από την στιγμή που οι περιοχές της που αμφισβητούνται από την Ρωσία είναι αυτές των οποίων ο πληθυσμός αποτελείται από Ρώσους στην συντριπτική πλειοψηφία του. Η Ρωσία βρίσκεται μέχρι στιγμής σε άμυνα και όσο και να θέλει να καταπλακώσει το γεγονός αυτό η δυτική ειδησεογραφία, δεν μπορεί.
Το χρονικό
Το θέμα είναι πολυσυζητημένο. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πολύ καλά τις καταστάσεις οι οποίες οδήγησαν σε αυτές τις εξελίξεις και γιατί τώρα.
Αυτή τη στιγμή παρατηρούμε μια τιτανομαχία ανάμεσα στις δυτικές Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με ηγέτη τις ΗΠΑ και στις αναδυόμενες Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ανατολής με ηγέτες την Ρωσία και την Κίνα. Από την μια έχουμε τις ΗΠΑ οι οποίες, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν υποστεί απανωτές ήττες στο εξωτερικό, από τον πόλεμο στο Βιετνάμ και στην Κορέα μέχρι τις μέρες μας στην αποτυχία τους να γονατίσουν το Ιράν και φυσικά την πιο ντροπιαστική τους ήττα στο Αφγανιστάν. Όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα χάνουν συνεχώς έδαφος στην παγκόσμια αγορά από την Κίνα ακόμα και από την Ινδία. Από την άλλη η Κίνα έχει ήδη ξεκινήσει το σχέδιο της για το ”Made in China 2030” όπου θα ελέγχει τους βασικότερους τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, έχοντας ταυτόχρονα εξασφαλίσει για τον εαυτό της έναν νέο δρόμο του Μεταξιού σε συνεργασία με την Ρωσία αλλά και την Τουρκία. Ενώ όλος ο κόσμος πνίγεται στο οικονομικό σκοτάδι και λόγω της πανδημίας τους κορονοϊού η Κίνα είναι η μόνη (ενδεχομένως και η Ινδία) που εξακολουθεί να βλέπει μια (έστω ανεμική) ανάπτυξη στο ΑΕΠ της.
Εδώ κάπου μπαίνει το ζήτημα της Ουκρανίας στο παιχνίδι. Η Ουκρανία αποτελεί μια απίστευτα χρήσιμη γεωπολιτικά χώρα για όποια πλευρά την ελέγχει. Αποτελεί διέξοδος στην Μαύρη Θάλασσα και συνεπώς στην Μεσόγειο και φυσικά βρίσκεται στο κατώφλι της Ρωσίας και της Ανατολής. Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν, εδώ και χρόνια η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε ”πίστα ράλι” για το ποιος θα κυριαρχήσει πάνω της. Από την μια έχουμε την Ρωσία η οποία έχει ήδη προσεταιριστεί την παραθαλάσσια πόλη της Κριμαίας, την πιο χρήσιμη πτυχή της Ουκρανίας όσο αφορά το εμπόριο στην Μαύρη Θάλασσα και τα κοιτάσματα της. Η Ρωσία επίσης υποβοηθά ρωσόφιλα αυτονομιστικά κινήματα στο εσωτερικό της Ουκρανίας με κυριότερα τις πλέον ανεξάρτητες Λαϊκές Δημοκρατίες του Λουγκάντσκ και Ντονέτσκ. Από την άλλη οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν φυτέψει εδώ και πολλά χρόνια μια φιλοαμερικανικη, νεοναζιστική κυβέρνηση στο εσωτερικό της ενώ οι προσπάθειες για την ολική και επίσημη προσάρτηση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ βρίσκονται και σήμερα ακόμη πιο έντονα, στο παιχνίδι. Το ζήτημα είναι πως εάν η Ουκρανία μπει στο ΝΑΤΟ αυτό θέτει την πρακτική αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ρωσίας στην Κριμαία, καθώς σκοπός για τους δυτικούς είναι να την αποκόψουν τελείως από τον έλεγχο της.
Κάπως έτσι ερχόμαστε στο σήμερα. Η Ρωσία βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να αντιδράσει απέναντι σε μια εξασθενημένη Αμερική και σε μια διαλυμένη Ευρώπη εν μέσω των τεράστιων οικονομικών και πολιτικών κρίσεων που τις κατατρώνε στο εσωτερικό τους. Αυτή είναι συνοπτικά η κατάσταση: Οι ΗΠΑ παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά σε μια προσπάθεια να μην χάσουν την θέση τους ως πλανητική δύναμη μια ώρα νωρίτερα και η Ρωσία με την βοήθεια της Κίνας να επεκταθούν ακόμα περισσότερο στην προσπάθεια τους να κυριαρχήσουν στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Ένα είναι σίγουρο πάντως: Κανένας τους δεν έχει την επιλογή να υποχωρήσει από αυτή τη διαμάχη.
Που βρίσκεται η Ελλάδα σε όλο αυτό
Όταν συζητάμε για έναν πόλεμο εντός της Ευρώπης, η Ελλάδα φυσικά δεν είναι μια χώρα η οποία θα μείνει εκτός αυτού. Ιδιαίτερα η Ελλάδα παίζει ένα σημαντικό ρόλο υπό τους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Τον ρόλο που παραδοσιακά επιτελούσε στις παγκόσμιες διαμάχες: Τον ρόλο του συνοριοφύλακα και του μαντρόσκυλου. Η Ελλάδα ταγμένη με την μεριά του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, όντας η δεύτερη χώρα σε μεγαλύτερες δαπάνες σε πολεμικούς εξοπλισμούς και έχοντας υπερμεγέθεις, αμερικάνικες, στρατιωτικές βάσεις και ιδιαίτερα αυτή στην Αλεξανδρούπολη, θα κληθεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα τους στην περιοχή της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Όπως και με τον πόλεμο στην Συρία, όπου εκτοξεύονταν πύραυλοι από την βάση του ΝΑΤΟ στην Σούδα της Κρήτης έτσι και με έναν πόλεμο στην Ουκρανία, θα εκτοξεύονται αντιστοίχως πύραυλοι από αυτή στην Αλεξανδρούπολη, πράγμα που σημαίνει πως είμαστε ήδη στο στόχαστρο των Ρώσων ως επικείμενη απειλή. Δεν χρειάζεται να πούμε τι συνέπειες θα είχε ένας μαζικός βομβαρδισμός κατά της Ελλάδας. Αρκεί μόνο να φανταστούμε πως θα μας έστελνε πίσω στην παλαιολιθική εποχή…
Εκτόξευση της ακρίβειας: Η συνέπεια που θα έχει η Ευρώπη πριν καν αρχίσουν οι συρράξεις
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν στις 21/2/2022 έβγαλε διάγγελμα στο οποίο αναφέρει ότι η Ρωσία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς, στα πλαίσια μιας στρατηγικής κίνησης η οποία βάζει την ευθύνη όσων πρόκειται να κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία όλο και πιο μακριά της. Αμέσως οι ΗΠΑ, ως αντίποινα, διέταξαν την Ευρώπη με πρώτη την Γερμανία να σταματήσει κάθε σχέδιο που είχε για την εγκατάσταση του Nord Stream 2, ενός γιγαντιαίου αγωγού φυσικού αερίου ο οποίος θα την τροφοδοτούσε κατευθείαν από την Ρωσία. Αυτό έγινε στα πλαίσια της επιτάχυνσης του σχεδίου των ΗΠΑ να έχουν το μονοπώλιο όσο αφορά την τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο. Η συνέπεια αυτής της ενέργειας θα είναι η πανευρωπαϊκή εκτόξευση της ακρίβειας όσο αφορά το φυσικό αέριο το οποίο θα εισάγεται πλέον από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, καθιστώντας έτσι βασικά αγαθά στα νοικοκυριά μας, όπως το ρεύμα, το πετρέλαιο, το αέριο και η βενζίνη, προϊόντα πολυτελείας. Μάλιστα ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας προέβη σε δηλώσεις μετά την ανακοίνωση της Γερμανία για το στοπ στον αγωγό Nord Stream 2, στις οποίες αναφέρει πως «οι Ευρωπαίοι να ετοιμαστούν να πληρώνουν €2.000 για 1.000 κυβικά μέτρα αερίου».
Διεθνές Αντιπολεμικό Κίνημα: Η μόνη λύση για την αποφυγή της σφαγής μας για τα συμφέροντα τους
Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε πως κανένας λαός δεν έχει συμφέρον από έναν πόλεμο, στο τέλος εμείς θα υποστούμε τις συνέπειες είτε βρισκόμαστε στην πλευρά των νικητών είτε των ηττημένων. Αυτό που χρειάζεται για να αποφύγουμε να γίνουμε κρέας στα κανόνια τους και θύματα στα όπλα εξολόθρευσης τους, είναι να πούμε ένα μαζικό και μαχητικό ”Όχι” στα σχέδια τους για έναν καμένο κόσμο. Αν το δούμε και ιστορικά πάντα τα αντιπολεμικά κινήματα ήταν αυτά τα οποία σταματούσαν έναν πόλεμο και έστρεφαν την προσοχή του κόσμου στον εσωτερικό εχθρό που έχει κάθε χώρα του πλανήτη. Από το κίνημα των Χίπις στις ΗΠΑ κατά του πολέμου στο Βιετνάμ οι οποίοι κατάφεραν εν τέλει να απονομιμοποιήσουν στα μάτια του κόσμου έναν τέτοιο πόλεμο μέχρι και παλαιότερα με την επανάσταση του 1917 της οποίας αφορμή στάθηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, από τον οποίο και η Ρωσία αποσύρθηκε. Ένα παγκόσμιας κλίμακας αντιπολεμικό κίνημα στο εσωτερικό των χωρών είναι για ακόμη μια φορά αναγκαίο. Ο μόνος πόλεμος που δικαιολογείται είναι ο πόλεμος ενάντια σε αυτόν του Ιμπεριαλισμού και των Κεφαλαιοκρατών.
Πηγή: theopinion.gr