Φτάσαμε στην 48η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το ‘73, που σημάδεψε την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Μιας εξέγερσης κατά της χούντας των συνταγματαρχών, των απαγορεύσεων, της υποκινούμενης από τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις των ΗΠΑ, και της εξόντωσης όσων αντιστάθηκαν σε αυτή.
Ήταν μια εξέγερση, που πέρα από την αποτίναξη του στρατιωτικού καθεστώτος, έθετε και το όραμα για μία ποιοτικότερη ζωή που μετουσιωνόταν στο σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».
Κατά την εξέγερση δεκάδες αγωνιστές σκοτωθήκαν, βασανιστήκαν και ταλαιπωρηθήκαν σε φυλακές, ώστε να μπορέσει πάνω σε αυτή να εδραιωθεί μια στοιχειώδης, έστω και αστικού τύπου Δημοκρατία, με τον γνωστό σε όλους όρο Μεταπολίτευση.
Τιμητική υπενθύμιση αποτέλεσε ο κατ’ έτος τριήμερος εορτασμός της επετείου, με εκδηλώσεις συζητήσεις και ζυμώσεις, στις εγκαταστάσεις του κτιριακού συγκροτήματος του Πολυτεχνείου στην Πατησίων.
Ένα χρόνο πριν, αρχή της πανδημίας COVID, ματαιώθηκε κάθε προγραμματισμένη εκδήλωση εντός του ιδρύματος, ενώ τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις που τόλμησαν να διαδηλώσουν, ξυλοκοπηθήκαν άγρια από τις δυνάμεις καταστολής της αστυνομίας και με τις εντολές της κυβέρνησης, με πρόσχημα τον περιορισμό της διασπορά της πανδημίας.
Φέτος και με συνεχή παρουσία της πανδημίας, που δεν δείχνει σημεία ανάκαμψης ή ορατού τερματισμού της, με τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα καταστήματα, τις εκκλησιαστικές εκδηλώσεις και του ναούς να λειτουργούν κανονικά, αντιμετωπίζουμε και πάλι προβλήματα με τη διεξαγωγή των εκδηλώσεων μνήμης και των διεκδικήσεων των φοιτητών, της νεολαίας και του λαού για μια καλύτερη ζωή.
Αυτή τη φορά οι αποφάσεις για τις εκδηλώσεις, από πλευράς πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, έως τώρα, είναι να παραμείνουν οι κτιριακές εγκαταστάσεις του συγκροτήματος της Πατησίων κλειστές, επικαλούμενη των μέτρων κατά της πανδημίας, ενώ οι φοιτητικοί σύλλογοι, ο ΣΦΕΑ και οι λοιποί φορείς που συγκροτούν την επιτροπή Εορτασμού, ζητούν τους στοιχειώδεις χώρους για την ανάπτυξη φωτογραφικών ντοκουμέντων και video, καθώς και την διενέργεια συζητήσεων – ομιλιών.
Για ακόμη μία φορά φαίνεται να εργαλειοποιείται η πανδημία για την περιστολή των εκδηλώσεων – διεκδικήσεων. Αυτή τη φορά με τη συμμετοχή κάποιων μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, ανταποκρινόμενων στα κελεύσματα της κυβέρνησης.
Ο περισσότερος κόσμος έχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι σε αυτήν την κυβέρνηση μετέχουν αρκετοί νοσταλγοί εκείνων των εποχών, που διακαώς επιθυμούν να ξεμπερδέψουν μια και καλή με την ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το ’73, που ως απότοκο θα είχε την αλλοίωση της ιστορίας αυτού του λαού. Θα ήταν καλύτερα να επαναπροσδιορισθούν τέτοιες αποφάσεις για να μην δίνονται λάθος μηνύματα τόσο στους φοιτητές, όσο και στην κοινωνία.
Έτσι θα μπορούσαν να ανοίξουν οι απαραίτητες κτιριακές εγκαταστάσεις του ΕΜΠ, τηρώντας πάντοτε, και με σεβασμό προς την κοινότητα, τα υγειονομικά πρωτόκολλα, όμοια με αυτά που τηρούνται στις αίθουσες διδασκαλίας, τα εργαστήρια και τα αμφιθέατρα των σχολών του Πολυτεχνείου.
Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου του ’73 παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ, τη στιγμή που η κυβέρνηση με το νέο θεσμικό πλαίσιο βάζει την αστυνομία στα πανεπιστήμια, καθώς και την τοποθέτηση καμερών επιτήρησης, δημιουργώντας ένα κλίμα αστυνομοκρατίας και εκφοβισμού, τόσο στη φοιτητική κοινότητα, όσο και στους εργαζόμενους σε αυτά, κάνοντάς τα να θυμίζουν περισσότερο αναμορφωτήρια, παρά πανεπιστήμια και δίνει έτσι το λανθασμένο μήνυμα προς την κοινωνία ότι σε αυτά δεν πραγματοποιείται διδασκαλία και έρευνα, αλλά εγκληματικές ενέργειες, υποβαθμίζοντας για ακόμη μια φορά το κύρος τους.
* Του Ξενοφώντα Λιγνού από την εφημερίδα “Η ΕΠΟΧΗ”
