Σήμερα στις Βρυξέλλες θα μαζευτούν οι υπουργοί Περιβάλλοντος και Ενέργειας των 27 της Ε.Ε. για να επικυρώσουν -διά της ψήφου ή της αποχής τους- ακόμη μία γερμανική «νίκη» στη στρατηγική για την περίφημη «πράσινη μετάβαση». Εχει εδώ και καιρό αποφασιστεί να μπει ένα τέλος στους κινητήρες εσωτερικής καύσης και στα ρυπογόνα αυτοκίνητα από το 2035 και μετά.
Ακούγεται λογικό και γοητευτικό, αν και κανείς δεν απαντά στο ερώτημα πόσοι από τα 500 εκατ. Ευρωπαίους θα έχουν σε 12 χρόνια από τώρα τη δυνατότητα να αγοράσουν τα ακριβά «καθαρά» ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Αλλά αυτό δεν συμφέρει καθόλου τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, που δεν είναι έτοιμες για μια πλήρη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση.
Και εφόσον δεν συμφέρει τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, δεν συζητείται καν και από την τρικομματική γερμανική κυβέρνηση που τα έδωσε όλα για να ανοίξει ένα τεράστιο παράθυρο εξαίρεσης από τον «πράσινο» ευρωπαϊκό κανόνα. Και το πέτυχε. Το παράθυρο άνοιξε. Η Ε.Ε. των 27 θα υποδύεται ότι εφαρμόζει την απόφασή της και η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία θα πουλάει τα αυτοκίνητά της σε όλο τον κόσμο.
Αυτή είναι η Ευρώπη που ξέρουμε. Η Ευρώπη που μας έχει κουράσει και απογοητεύσει με τις μεγαλόστομες διακηρύξεις και τις θλιβερές υπαναχωρήσεις. Η Ευρώπη της γραφειοκρατίας, της γερμανικής ηγεμονίας, της αμερικανικής κηδεμονίας, της στρατιωτικοποίησης εν ονόματι της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Ευτυχώς υπάρχει και μια άλλη Ευρώπη. Αυτή των εκατοντάδων χιλιάδων που διαδηλώνουν εδώ και σχεδόν έναν μήνα στην Ελλάδα για να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη. Αυτή των εκατομμυρίων Γάλλων που αντιτίθενται στο νομοθετικό πραξικόπημα του Εμανουέλ Μακρόν και αντιστέκονται στη βία της συνταξιοδοτικής «μεταρρύθμισης» και στη σκληρότητα της αστυνομικής καταστολής. Και η Ευρώπη των εκατομμυρίων Γερμανών εργαζόμενων του δημόσιου τομέα που διεκδίκησαν χθες το αυτονόητο: αυξήσεις στους μισθούς τουλάχιστον στο ύψος του πληθωρισμού που έχει εξαερώσει το εισόδημά τους.
Μπορεί τα θέματα που έχουν ξεσηκώσει τους Έλληνες, τους Γάλλους και τους Γερμανούς εργαζόμενους και πολίτες να φαίνονται άσχετα και ασύνδετα. Ωστόσο αποτελούν ισχυρές ενδείξεις αφύπνισης των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Και πηγή ελπίδας ότι η Ευρώπη -με ό,τι αυτή μπορεί να περιλαμβάνει- έχει εναλλακτικές λύσεις απέναντι στον «μονόδρομο» της λιτότητας, του αυταρχισμού, του νέου Ψυχρού Πολέμου.
Πηγή: efsyn.gr
