Εχει δίκιο ο Αδωνις Γεωργιάδης. Η χθεσινή απεργία ήταν αποτυχημένη. Ηταν ακόμη μία αποτυχημένη απεργία, με κριτήριο τα ποσοστά συμμετοχής στις υπηρεσίες και στα εργοστάσια. Λίγοι δημόσιοι υπάλληλοι απήργησαν, παρά την απόφαση της ΑΔΕΔΥ.
Και λίγοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα συμμετείχαν, είτε γιατί δεν είχαν καμιά συνδικαλιστική κάλυψη είτε γιατί μπορεί να αγνοούν την ύπαρξη των σωματείων που πήραν αποφάσεις να απεργήσουν κατά του πολλοστού αντεργατικού νομοσχεδίου των κυβερνήσεων Μητσοτάκη.
Αλλά το να θριαμβολογεί ο υπουργός Εργασίας γι’ αυτή την εικόνα, το να θεωρεί επιβράβευση της πολιτικής του την αδυναμία των μισθωτών να θυσιάσουν το ισχνό μεροκάματό τους, να ξεπεράσουν τον φόβο της απόλυσης, να εμπιστευτούν τα συνδικάτα που ο ίδιος και οι προκάτοχοί του έχουν αποδυναμώσει με όλους τους δυνατούς τρόπους, είναι σαν να παίρνει φόρα πυγμάχος εναντίον του σωριασμένου σε νοκ άουτ αντιπάλου του. Είναι στα όρια φόνου εκ προμελέτης.
Η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη, επί υπουργίας «σούπερμαν» Χατζηδάκη, φρόντισε να κάνει τον βίο των συνδικάτων αβίωτο με το περίφημο συνδικαλιστικό μητρώο, που βγάζει εκτός νόμου όσες ενώσεις αδυνατούν να ανταποκριθούν στο γραφειοκρατικό φακέλωμα.
Το νομοσχέδιο Γεωργιάδη, που αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα μόνο από τη Ν.Δ., είναι το κερασάκι στην τούρτα μιας δωδεκαετίας συστηματικής αποδυνάμωσης των συνδικάτων. Από τα οποία αφαιρέθηκε το στοιχειώδες δικαίωμα να διαπραγματεύονται τον μισθό και τον χρόνο εργασίας.
Αν όλα αυτά τα ρυθμίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, μαζί με τους υποβολείς της, τις εργοδοτικές οργανώσεις, τι χώρος δράσης μένει για τα συνδικάτα, από το κορυφαίο επίπεδο της «πουλημένης ΓΣΕΕ», όπως ειπώθηκε χθες στη Βουλή, μέχρι το τελευταίο ισχνό κλαδικό σωματείο, που πρέπει να ανταγωνιστεί την ελεγχόμενη από τον εργοδότη ολιγάριθμη «ένωση προσώπων»;
Η νομοθετική κατοχύρωση του «δικαιώματος» στην απεργοσπασία στο νομοσχέδιο Γεωργιάδη είναι το συμπλήρωμα της μακράς σειράς αντισυνδικαλιστικών ρυθμίσεων, θατσερικής έμπνευσης, που δυστυχώς συμπληρώνουν την τρομακτική αδυναμία -ή απροθυμία;- της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να εμπνεύσει στους εργαζομένους εμπιστοσύνη ότι μπορούν να υπερασπίσουν τις κατακτήσεις των τελευταίων 100 ετών.
Το 8ωρο, που καταστρατηγείται με πρόσχημα την ανάγκη των εργαζομένων να συμπληρώσουν το τσακισμένο από την ακρίβεια εισόδημά τους, το 5ήμερο, που εξαφανίζεται επειδή μπορούν πλέον νομίμως να παραιτούνται από το ρεπό τους, είναι οι νέες κερκόπορτες άλωσης της εργασίας. Αυτά υπεράσπισαν με αξιοπρέπεια χθες οι χιλιάδες που κατέβηκαν στον δρόμο κατά του εκτρώματος του Αδωνη.
Ας θριαμβολογεί ο υπουργός Εργασίας. Εμείς προσβλέπουμε σ’ αυτούς, στους πολλούς που επιμένουν στο δίκαιο του δρόμου και όχι της υπουργικής φανφάρας.
Πηγή: efsyn.gr