*Της Φωτεινής Λαμπρίδη –
Η Δραπετσώνα, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα, μπορεί να στέναξε υπό τον ζυγό της βασιλείας, αυτό δεν εμπόδισε την πρώην βασιλική οικογένεια να γλεντήσει υπό τους ήχους του τραγουδιού του Τάσου Λειβαδίτη και του Μίκη Θεοδωράκη, στην προγαμιαία εκδήλωση της κόρης του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, Θεοδώρας σε ένα σουρεαλιστικό σκηνικό που προκάλεσε πικρά γέλια και έντονες αντιδράσεις.
Θα μου πείτε, εδώ δεν εμπόδισε κανείς την προκλητική παραχώρηση του Βυζαντινού Μουσείου για τη δεξίωση αυτή, η οποία πραγματοποιήθηκε παρά τις αντιδράσεις των συγκεντρωμένων έξω από το μουσείο. Αντιθέτως, τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, προσπάθησαν με όλους τους τρόπους να μας πείσουν, πόσο συμφέρουσα ήταν για το ελληνικό δημόσιο η επιλογή της κυβέρνησης.
Μα δεν ήταν επιλογή της κυβέρνησης, θα μπορούσε να πει στον αντίλογο της η υπουργός Λινά Μενδώνη. Την υπογραφή έβαλε η κ. Δελαπόρτα, διευθύντρια του μουσείου η οποία υπέγραψε επίσημο έγγραφο που αποκαλεί την Θεοδώρα «Η Αυτής Μεγαλειότης πριγκίπισσα Θεοδώρα»! Κανονικά θα έπρεπε να έχει υπογραφή υπουργού η απόφαση, αλλά σήμερα αρκεί η υπογραφή της διευθύντριας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της μετατροπής των δημοσίων μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όλες και όλοι γνωρίζουμε όμως, πως αν διαφωνούσε η κυβέρνηση, η άδεια δεν θα είχε δοθεί. Στην πραγματικότητα, απλά το καθεστώς των ΝΠΔΔ, λειτούργησε ως η τέλεια κρυψώνα για την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα πρόθυμα ΜΜΕ.
Τι έλεγε η φωνή του Κυριάκου Μητσοτάκη μέσα από τα ΜΜΕ που ελέγχει; Πως τάχα η δεξίωση θα έδινε υπεραξία στη χώρα γιατί θα παρευρίσκονταν υψηλοί καλεσμένοι όπως ο βασιλιάς Κάρολος και άλλοι διεθνείς σταρ των ανακτόρων και ότι θα τους παντρέψει ο αρχιεπίσκοπος. Τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Μάλιστα την επομένη του γάμου, στα ίδια ΜΜΕ φιγουράριζαν τίτλοι όπως «ποιοι γαλαζοαίματοι παρευρέθηκαν στο γάμο της Θεοδώρας» και με ένα κλικ διαπίστωνες πως αναφερόντουσαν μόνο οι συγγενείς της νύφης, οι μισοί από τους οποίους δεν έχουν καν τίτλο όπως και η ίδια. Τα δε διεθνή ΜΜΕ που κάλυψαν το γεγονός, ήταν λίγα κουτσομπολίστικα life style περιοδικά, γεγονός που ο εγχώριος τύπος θεώρησε μεγάλη επιτυχία.
Η δε αμυντική γραμμή που υπογράμμιζε πως τάχα δεν δόθηκε ο χώρος του μουσείου, αλλά του κυλικείου του, έπεσε σαν χάρτινος πύργος όταν βγήκαν τα βίντεο και κατάλαβαν όλοι πως είχε παραχωρηθεί ο κεντρικός χώρος (η ορχήστρα τοποθετήθηκε πάνω στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας) και πόσο δίκιο είχαν οι αρχαιολόγοι που υπογράμμιζαν πως η εκδήλωση ήταν πριβέ. Το μουσείο έκλεισε για χάρη τους!
Μετά τις αντιδράσεις, δεν παρευρέθηκαν στελέχη της ΝΔ στη δεξίωση. Η Ντόρα Μπακογιάννη όμως τους τίμησε την επομένη στον γάμο εκπροσωπώντας την οικογένεια Μητσοτάκη χάρη στην οποία έχει ο ωφεληθεί πολλάκις η πρώην βασιλική οικογένεια, με χρήματα του ελληνικού λαού, πάντα.
Το χρυσοπληρωμένο «βασιλικό» κι όχι «εθνικό» Τατόι
Οι υποψιασμένοι αντιλήφθηκαν αμέσως το κλείσιμο του ματιού του Κυριάκου Μητσοτάκη στους Γλύξμπουργκ, όταν η Λινά Μενδώνη λάνσαρε τον τίτλο «Πρώην βασιλικό κτήμα Τατοΐου» με αφορμή την περιβόητη των έργων αποκατάστασης. Ενώ υπάρχει το παράδειγμα του πρώην βασιλικού κήπου που μετονομάστηκε σε «Εθνικό Κήπο». Τα δε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ κάνουν λόγο συνεχώς για «βασιλικά» κτήματα και «βασιλικά» κτίρια. Θα μου πείτε εδώ προσφωνήθηκε ο Νικόλαος «πρίγκιπας» από την ίδια τη δημόσια τηλεόραση λες και δεν έχει υπάρξει η 8η Δεκεμβρίου του 1974 που δημοψήφισμα ο ελληνικός λαός κατάργησε τη μοναρχία.
Το πώς θα αξιοποιηθεί -η δημόσια, υπογραμμίζουμε- περιουσία έχει γίνει σαφές πολύ νωρίς, αφού μεταφέρθηκε κλιμάκιο στο Dumfries House του Καρόλου, προκειμένου να αποκτηθεί τεχνογνωσία. Άλλοι περιγράφουν το σχέδιο ως «μια Ντίσνεϋλαντ με βασιλικό άρωμα», άλλοι ως «ένα ακριβό θέρετρο για φιλοβασιλικούς τουρίστες». Το γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε τεχνογνωσία από τον συγγενή των Γλύξμπουργκ Κάρολο -τον οποίο συνάντησε δύο φορές κατά τη διάρκεια της θητείας του- κι όχι από κάποιον πρωθυπουργό ευρωπαϊκής χώρας γνωστής για τα υπέροχα πάρκα της, είναι ένα ερώτημα ρητορικό.
Το «Τατόι» που περιλαμβάνει και business «βασιλικές» και εφοπλιστικές με άφθονο χρήμα από το Ταμείο Aνάκαμψης και το ΕΣΠΑ, και συντηρήθηκε με χρήματα του ελληνικού λαού, με την εκδίωξη του βασιλιά πέρασε στο ελληνικό δημόσιο για να γίνει δημόσιος χώρος για όλους. Το 2002 το ελληνικό δημόσιο ξανά πλήρωσε τους Γλύξμπουργκ με 13,7 εκατομμύρια ευρώ για την περιουσία αυτή και σήμερα, η δημόσια περιουσία καταλήγει ένας vip χώρος για λίγους και αφορμή για να «επιβάλλει» η οικογένεια Μητσοτάκη, την οικειοποίηση με έναν θεσμό που ο ελληνικός λαός έχει απορρίψει δεκαετίες πριν. Με λίγα λόγια ο ελληνικός λαός, πλήρωσε τους Γλύξμπουργκ ξανά αγοράζοντας στην πραγματικότητα το Τατόι με ευθύνη Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για να έρθει η σημερινή κυβέρνηση του γιου του να του επιστρέψει το βασιλικό όνομα. Ας θυμηθούμε την ιστορία.
Ποιος θυμάται τα σκάνδαλα του πατέρα Μητσοτάκη;
Το 1991, ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, φυγάδευσε νύχτα μέρος της «προίκας» του Τατοΐου για να επιστραφεί στους Γλύξμπουργκ κρυφά από τον ελληνικό λαό. H επιχείρηση που ονόμασε ο τύπος τότε «κοκο-ντέινερ» για τη φυγάδευση των θησαυρών οργανώθηκε στο σκοτάδι με μυστική επιτροπή που είχε συγκροτήσει ο τότε πρωθυπουργός.
Σε αυτά τα κοντέινερ φορτώθηκαν τα πολύτιμα του Τατοΐου (ασημικά, διακοσμητικά του θρυλικού Ρώσου χρυσοχόου Καρλ Φαμπερζέ, έπιπλα, κομμάτια από νεφρίτη και πίνακες ζωγραφικής) και στο Τατόι, όπως βεβαιώνουν πηγές, απέμειναν αντικείμενα μικρής αξίας (αυτά που σήμερα καταγράφει το προσωπικό του Υπουργείου Πολιτισμού). Το 2006, ο Κ. Γλύξμπουργκ, αποκόμισε 3 εκ. ευρώ πουλώντας τα περιεχόμενα των κοντέινερ μέσω του οίκου Cristie’s . Ήταν ένα από τα δώρα της οικογένειας Μητσοτάκη στη βασιλική οικογένεια. Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για κυβέρνηση με πλειοψηφία μόλις ενός βουλευτή!
Βουλή και πολίτες θα έμεναν στο σκοτάδι, αν ένας φορτοεκφορτωτής δεν ενημέρωνε δημοσιογράφο που «βγάζει» το θέμα στην επιφάνεια. Στον πολιτικό σάλο που ξεσπά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη άλλοτε λέει ψέμματα ότι έχει ενημερώσει τα πολιτικά κόμματα, κάτι που δεν ισχύει, άλλοτε μέσω του υπουργού Οικονομίας I. Παλαιοκρασσά δηλώνει άγνοια.
Ακολουθούν συζητήσεις πολιτικών αρχηγών για το απίστευτο ζήτημα στη Βουλή και νόμος του 1992 που κυρώνει την συμφωνία Μητσοτάκη- Κωνσταντίνου, αλλά ακυρώνεται από την επόμενη κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο Κωνσταντίνος στρέφεται κατά του Ελληνικού Δημοσίου και τελικά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του επιδικάζει το 2002 13.7 εκατ. ευρώ τα οποία καταβάλλει το Ελληνικό Κράτος από τον προϋπολογισμό “φυσικών καταστροφών”…
Από τη φιλοβασιλική εκδήλωση του -όχι μακρινού- 2014 έως τον γάμο της Θεοδώρας
«Μολονότι βενιζελογενής (σ.σ.: ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης), είχε διαμορφώσει από το 1965 μια ιδιαίτερα προνομιακή σχέση με τη βασιλόφρονα Ελλάδα» έχει γράψει ο ημιεπίσημος βιογράφος του Θανάσης Διαμαντόπουλος. Αφενός, ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραδεχόταν το 2013 στον Θανάση Διαμαντόπουλο: «Εμένα οι ακροδεξιοί ήταν οι πιο δικοί μου, οι πιο πιστοί, ιδιαίτερα οι βασιλόφρονες» ενώ οι Γλύξμπουργκ έχουν αποβληθεί από τον θρόνο και η βασιλεία έχει οριστικά καταργηθεί στη χώρα μας. Είναι γνωστό όμως και το περίφημο «unfair» του Μητσοτάκη, η δήλωση σε συνέντευξή του το 1987 στο Λονδίνο, που υποστήριζε ότι το δημοψήφισμα για την κατάργηση της βασιλείας, έγινε με άδικους όρους.
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, απόγονοι των Μητσοτάκηδων κουμπάριασαν με απογόνους των Γλύξμπουργκ, ο Κ. Γλύξμπουργκ υποκλίθηκε στη σορό του Μητσοτάκη στην κηδεία, ενώ το όχι μακρινό 2014, όταν ο γιος του Κωνσταντίνου Παύλος, ήρθε στην Ελλάδα με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ για τον παππού του «Παύλος, ένας ασυνήθιστος βασιλιάς», αλλά και το μνημόσυνο των 50 ετών από τον θάνατό του στο Τατόι, φιλοβασιλικοί τον καλούσαν δημόσια να φτιάξει κόμμα ενώ τον τίμησαν με την παρουσία τους ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με την κόρη του Αλεξάνδρα, ο Στέφανος Μάνος αλλά και άλλα στελέχη της ΝΔ.
Ο τέως πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μάλιστα είχε ενεργό ρόλο στη δημιουργία του ντοκιμαντέρ καθώς αποτέλεσε το μοναδικό πολιτικό πρόσωπο της τότε περιόδου που μίλησε για τον βασιλιά Παύλο – και μάλιστα με κολακευτικά λόγια, όπως περιέγραφε το Πρώτο Θέμα.
Ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ αισθάνθηκε την ανάγκη από βήματος να ευχαριστήσει προσωπικά τους δύο παραπάνω πολιτικούς (Κ. Μητσοτάκη και Στ. Μάνο) για την παρουσία τους, προφανώς λόγω της άριστης σχέσης που είχε με τον πρώτο κατά τη διάρκεια των ταραγμένων στιγμών του καλοκαιριού του 1965, αλλά και λόγω της φιλικής διευθέτησης, βάσει του νόμου του 1992, της εκκρεμότητας της βασιλικής περιουσίας, όταν ο κ. Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργός και ο κ. Μάνος υπουργός Εθνικής Οικονομίας.
Με δάκρυα στα μάτια και συγκινώντας το ακροατήριο που καταχειροκρότησε, ο Κωνσταντίνος είπε για τον κ. Μητσοτάκη: «Κύριε πρόεδρε, σας ευχαριστώ που ήρθατε εδώ σήμερα. Ήσασταν ο τελευταίος υπουργός του πατέρα μου και ο πρώτος δικός μου. Όλα αυτά διαδραματίστηκαν τέτοια εποχή ακριβώς πριν από 50 χρόνια».
Όμως ο στενός εναγκαλισμός συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια της θητείας Κυριάκου Μητσοτάκη. Τα μέλη της οικογένειας Γλύξμπουργκ, κάνουν με προκλητικό τρόπο αισθητή την παρουσία τους στη χώρα και οι φήμες για πιθανή τοποθέτηση μέλους της τέως βασιλικής οικογένειας σε ΔΣ Οργανισμού που θα διαχειρίζεται το νέο Τατόι, γίνονται όλο πιο ηχηρές. Κάποιοι βλέπουν απλά, ένα κλείσιμο του ματιού στους φιλοβασιλικούς ψηφοφόρους της ΝΔ που βλέπει τα ποσοστά της να πέφτουν δραματικά. Δεν είναι λίγοι όμως κι εκείνοι, που αντιλαμβάνονται ότι εγείρεται πολιτειακό ζήτημα με τον εκ νέου εναγκαλισμό της κυβέρνησης με εκπροσώπους της βασιλείας.
Ο Νικόλας διεκδικεί δημόσια μουσεία για τις εκθέσεις του, πραγματοποιούνται τηλεδιασκέψεις με τον Κάρολο με αφορμή το Τατόι και την παρουσία (ως τι άραγε;) του Κώστα Μπακογιάννη, προσφώνηση γόνων με βασιλικούς τίτλους από τη δημόσια τηλεόραση, διαρκής παρουσία της πρώην βασιλικής οικογένειας σε κοσμικές εκδηλώσεις τις οποίες παρουσιάζουν με περίσσιο θαυμασμό φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και πρόσφατα η προκλητική παραχώρηση του Βυζαντινού Μουσείου. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για ένα επίμονο ένα λίφτινγκ του διωγμένου από τον ελληνικό λαό στέμματος από τον πρωθυπουργό, για χάρη της οικογενειακής του παράδοσης, μερικών χιλιάδων ψήφων και επιχειρηματικών σχεδίων.
Εντωμεταξύ, στη Δραπετσώνα ακόμα δεν έχουμε ζωή.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
