Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαφήμισε από τις Βρυξέλλες, όπου συμμετείχε στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., την κυβερνητική «φιλανθρωπία» των Χριστουγέννων, βάσει της οποίας θα δοθούν τάχα 700 εκατ. ευρώ σε ευάλωτα νοικοκυριά την περίοδο των γιορτών.
Αθροίζει σε αυτό το ποσό ετερόκλητα πράγματα, μήλα με πορτοκάλια, που δεν παράγουν… φρουτόκρεμα, αλλά μια επικοινωνιακή σούπα: τα έκτακτα επιδόματα ακρίβειας, τις μικρές αυξήσεις σε συνταξιούχους, τα επιδόματα παιδιού ή ανεργίας που έτσι κι αλλιώς οφείλονται και σταθερά καταβάλλονται. Είναι άλλωστε λεφτά και εισφορές που έχουν καταβάλει ήδη οι ασφαλισμένοι και φορολογούμενοι.
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να μας δώσει ο πρωθυπουργός και την αντίστροφη εικόνα, αυτή που χτίζεται μεθοδικά εδώ και χρόνια απέναντι στα πενιχρά φιλοδωρήματα τα οποία δίνονται σε εκατομμύρια φτωχούς πολίτες: πόσα δισεκατομμύρια ευρώ αθροίζουν σε κερδοφορία οι επιχειρηματικοί όμιλοι που κάνουν πάρτι με τις ανατιμήσεις; Πόσα εκατομμύρια θα πάρουν σε μερίσματα οι μεγαλύτεροι μέτοχοί τους;
Πόσα εκατομμύρια δίνουν οι διασωθείσες με χρήματα των φορολογουμένων τράπεζες στα εκλεκτά στελέχη τους ως μπόνους ή δικαιώματα μετοχών (stock options); Πόσο θα κοστίσει στον κρατικό προϋπολογισμό η απονομή αποδοχών επιπέδου μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα στους διοριζόμενους και πολιτικά ελεγχόμενους διοικητές των νοσοκομείων;
Τι θα κοστίσει στα κρατικά ταμεία το «ιδιωτικό» μοντέλο διοίκησης του κράτους που προωθεί η κυβέρνηση, με το οποίο οι παχυλές αμοιβές και τα μπόνους στα διοικητικά στελέχη αναγορεύονται σε κίνητρα αποδοτικότητας και «καλής διοίκησης»;
Και τι κοστίζει στο κράτος –και στην κοινωνία τελικά– η ολοσχερής μετατροπή της «δημόσιας» ΔΕΗ σε ιδιωτική, κερδοσκοπική εταιρεία, η οποία, την ώρα που «ψαρεύει» στα θολά νερά της σύγχυσης των καταναλωτών με τα πολύχρωμα τιμολόγια, μοιράζει απλόχερα θηριώδεις αυξήσεις και γενναιόδωρα πακέτα μετοχών στα «φυτεμένα» στελέχη της;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με το περίφημο αναπτυξιακό παραμύθι της, διαμόρφωσε ένα θεσμικό «θερμοκήπιο» προκλητικού πλουτισμού για τους πιστούς του οράματός της. Με όρους Θάτσερ και μεγάλου πλιάτσικου. Με τις συνθήκες λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων αγαθών που διαμορφώνει, με την ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων του κράτους και τους όρους ασυδοσίας που παρέχει στους μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους, νομιμοποιεί και μερικά λάφυρα για τα «χρυσά αγόρια και κορίτσια» που συμβάλλουν, τεχνοκρατικά και πολιτικά, σε αυτή τη λεηλασία.
Πηγή: efsyn.gr
Φωτογραφία: AP Photo/Virginia Mayo
