Σιγά-σιγά αρχίζουν και λέγονται αλήθειες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις- και μάλιστα από εκείνους που όταν τις έλεγαν άλλοι «προδότες» τους ανέβαζαν «μειωμένης εθνικής αντίστασης» τους κατέβαζαν –και έκαναν και …αγιασμό στα Ραφάλ!
Τώρα μας πληροφορούν γιατί «δεν μπορούμε να κερδίσουμε 100-0 όταν πάμε στη Χάγη», γιατί «το εύρος των χωρικών υδάτων δεν μπορεί να είναι και μέτρο για τον Εθνικό Εναέριο Χώρο» κοκ.
Όλα αυτά θα είμαστε βεβαίως εδώ για να τα συζητήσουμε το επόμενο διάστημα, καθώς είναι πλέον βέβαιον πως θα συζητηθεί ο δρόμος προς τη Χάγη και οι προϋποθέσεις για συμφωνία στο συνυποσχετικό.
Μέχρι τότε, όμως, υπάρχουν ορισμένα πολύ κρίσιμα ερωτηματικά.
Πρώτον, ποιες είναι «κάποιες υποχωρήσεις» από «κάποιες θέσεις» που ενδεχομένως να συνεπάγονται από το ενδεχόμενο μιας συμφωνίας;
Δεύτερον και σημαντικότερο ίσως: Γιατί οι υποχωρήσεις αυτές «μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης»; Συνήθως οι όποιοι συμβιβασμοί γίνονται στο τέλος, όταν επιτυγχάνεται η συμφωνία. Η Αθήνα γιατί να κάνει υποχωρήσεις για την έναρξη της διαπραγμάτευσης; Πού έχει ξανακουστεί κάτι τέτοιο; Και, αλήθεια, συζητήθηκε αυτό με τον Ερντογάν; Το ζήτησε αυτός ή το …προσφέραμε μόνοι μας;
Τρίτον, γιατί ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «σχετική έννοια» την «απομείωση κυριαρχίας»; Δεν είναι απόλυτη έννοια για το μέγαρο Μαξίμου;
Πάσα απάντηση δεκτή!
Β. Σκ.
Πηγή: ieidiseis.gr
Φωτογραφία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/EUROKINISSI
