Κατά κάποιον τρόπο, έχουν τον έλεγχο της πείνας μας. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα καβαλάνε ένα «παπάκι» με ένα κουτί γαλάζιου, κίτρινου, πράσινου ή άλλου χρώματος από πίσω και διασχίζουν τους δρόμους πόλεων, κωμοπόλεων, ακόμη και χωριών, μεταφέροντας φτηνές ή ακριβές δόσεις της επιθυμίας και της ανάγκης μας.
Εδώ και μερικά χρόνια οι επιθυμίες μας και οι παραγγελίες μας εξαρτώνται από πλατφόρμες. Δηλαδή, από επιχειρήσεις που δεν είναι οργανωμένες με τον παραδοσιακό τρόπο, με εργοδότες, προϊσταμένους και εργαζόμενους, αλλά με «διαχειριστές στόλου» (μηχανών, ποδηλάτων ή αυτοκινήτων) και «συνεργάτες». Το έδειξε με τον μοναδικό του τρόπο πριν από λίγα χρόνια ο Βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς, στην ταινία «Δυστυχώς απουσιάζατε».
Το έδειξαν επίσης οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων της e-food το περασμένο καλοκαίρι, που προκάλεσαν τη συμπάθεια χιλιάδων καταναλωτών και ανάγκασαν την εταιρεία να αναγνωρίσει στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα. Οι πλατφόρμες παροχής υπηρεσιών, που για τους καταναλωτές παίρνουν απλώς τη μορφή μιας εφαρμογής στο κινητό ή στον υπολογιστή τους, αλλάζουν ριζικά την ανθρωπογεωγραφία των εργασιακών σχέσεων.
Πολυεθνικές επιχειρήσεις ασαφούς έδρας και πολυσχιδούς διακλάδωσης σε δεκάδες χώρες μπορεί άνετα να διασυνδέονται ακόμη και με κυκλώματα αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, που με τη σειρά τους μπορούν να φτάνουν στις παρυφές του εργασιακού τράφικινγκ.
Οταν η εργασιακή σχέση εξαφανίζεται ή κρύβεται πίσω από μια σύμβαση έργου (μπλοκάκι) και πολύ περισσότερο πίσω από στρώματα «εργολάβων» και «υπεργολάβων», στην πράξη «φατουρατζήδων» ή «νταβατζήδων» που διαμεσολαβούν ανάμεσα στον πραγματικό ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης και στον πραγματικό παραγωγό του προϊόντος που αυτή διαθέτει, όλα χάνονται σε μια γλυκιά και απατηλή σύγχυση.
Μόνο ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ο ντελιβεράς, ο δικυκλιστής, ο Ελληνας, ο Πακιστανός ή Μπανγκλαντεσιανός που παίρνει στο κινητό του παραγγελία να παραλάβει ένα πακέτο φαγητού από το σημείο Α στο σημείο Β, ξέρει πραγματικά πόσο πληρώνονται τα χιλιόμετρα που πρέπει να διασχίσει μεταφέροντας σε ένα κουτί το χλιαρό αντικείμενο της επιθυμίας και της πείνας μας.
Κι όταν αυτός, κατά κανόνα ευγενής, χαμογελαστός, γρήγορος και πρόθυμος, τα στυλώνει και δεν παραδίδει, όπως συμβαίνει εδώ και τρεις μέρες με τα γαλάζια γιλέκα των διανομέων της Wolt, σημαίνει ότι κάτι χοντρό παίζει με το ισχνό μεροκάματό του. Που ουδόλως το επηρεάζουν οι πολυδιαφημισμένες αυξήσεις του κατώτατου μισθού από τη γενναιόδωρη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την κυβέρνηση της πλατφόρμας.
Πηγή: efsyn.gr
Φωτογραφία: eurokinissi
