Μετά τα Τέμπη έσπασε το επικοινωνιακό κέλυφος του Επιτελικού Κράτους – Ελλάδα 2.0. Όπου θα αναβάθμιζε την χώρα μ’ εντολές Μητσοτάκη ο μάνατζερ Πρωθυπουργός. Πλέον η Επικοινωνιακή Στρατηγική του Μαξίμου άλλαξε άρδην μετά τα Τέμπη. Είναι πώς ο Μητσοτάκης αφού δεν μπορεί να επαναφέρει την κίβδηλη Εικόνα του νέου Τσόρτσιλ, Ρούσβελτ, Κέννεντυ κι ούτω καθ’ εξής κι εν γένει του Παγκόσμιου Ηγέτη που επικοινωνιακά φιλοτεχνήθηκε επί μακρόν και συστηματικά από τα ΜΜΕ 108 όλο το προηγούμενο διάστημα διακυβέρνησης και πριν ακόμα απ’ αυτήν στην Αντιπολίτευση του.
Το αφήγημα αναθεωρήθηκε στο εξής ότι δεν είναι αυτό που υποσχέθηκε το 2019 ως Μάνατζερ αλλά και πάλι παραμένει καλύτερος από τον όποιον αντίπαλο του κι εν προκειμένω από τον Τσίπρα. Εν γένει μία οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ‘χει φθορά στην εξουσία ο μόνος τρόπος να την ξεπεράσει αυτή είναι μόνο μέσω της Θετικής Ατζέντας (έργα επί των ημερών της). Λόγω Τεμπών κατέπεσε με πάταγο το Θετικό Αφήγημα και πλέον έχουμε μόνο την Αρνητική Ατζέντα. Ότι δεν είναι τόσο καλός όσο υποσχέθηκε αλλά ο άλλος απέναντι του είναι κατά πολύ χειρότερος του, εν ολίγοις (προβλήθηκε μέσω του επίσημου φερέφωνου του τον Πορτοσάλτε αυτό).
Όμως η Αρνητική Ατζέντα ή η λεγόμενη αλλιώς πολιτική “ώριμου φρούτου” είναι προεκλογικά ανέκαθεν πεδίο άσκηση πολιτικής της όποιας Αντιπολίτευσης. Σχήμα Παράδοξο είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη (μάλιστα με ισχυρότατη πλειοψηφία και μονοκομματική κυβέρνηση άρα πλήρη δυνατότητα της) θα κινηθεί με Αρνητική Ατζέντα ασκώντας Αντιπολίτευση στην Αντιπολίτευση αντί με Θετική Ατζέντα. Ομολογώντας με πρωτόγνωρο τρόπο την κατασπατάληση των ετών 2019-2023 της χώρας. Αν μη τι άλλο, μοναδικά εντυπωσιακό πρωτόγνωρο αυτό το φαινόμενο.
Μέρος της επικοινωνιακής Αρνητικής Ατζέντας βασίζεται στη κυρίαρχη ιδεολογία παγκοσμίως του Νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Μιλώντας οι Μητσοτάκης, Χατζηδάκης για Βαθύ Κράτος. Ως Βαθύ Κράτος κρύβεται εμμέσως η κόντρα μεταξύ του Τεχνοκράτη εναντίον του “κακού” Κρατικού Υπαλλήλου. Εμμέσως η κυβερνητική προπαγάνδα είναι η κυριαρχία του Μάνατζερ Μητσοτάκη έναντι του Κρατιστή Τσίπρα. Σύμφωνα με το Νεοφιλελεύθερο μοντέλο όπου εξ ορισμού ό,τι είναι Ιδιωτικοποιημένο είναι πετυχημένο ενώ ό,τι είναι Κρατικοποιημένο είναι αποτυχημένο. Με τη ρητορική για Βαθύ Κράτος διχάζουν την Κοινή Γνώμη ανάμεσα στο γνωστό δίπολο οι δύο Ελλάδες των επιτυχημένων Μάνατζερ και των αποτυχημένων Κρατιστών (μπροστά πίσω, δύο ταχυτήτων). Εξ ου κι η λεγόμενη αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων μπαίνει ως θέμα με τα Τέμπη ώστε να δείξουν ότι θα έδιωχναν τον Σταθμάρχη μέσω της Αξιολόγησης ως Μάνατζερ αλλά η μονιμότητα και τα προνόμια των Κρατιστών (υπαλλήλων και συνδικαλιστών) δεν τους το επέτρεψαν αυτό. Ασχέτως, αν η αλήθεια απέχει παρασάγγας καθώς είναι γαλάζιο παιδί ο Σταθμάρχης, ο Μητσοτάκης δεν είναι μάνατζερ αλλά ανήκει στο εκφυλιστικό φαινόμενο του νεποτισμού (οικογενειοκρατίας) κι ο Χατζηδάκης είναι παιδί κομματικού γαλάζιου σωλήνα.
Αν υπερισχύσει ο γενικός κανόνας της Θετικής Ατζέντας κι όχι μόνο της Αρνητικής Ατζέντας μίας κυβέρνησης ως πυξίδα των εκλογών τότε δεν προμηνύονται θετικά μαντάτα για τον Μητσοτάκη. Αν υπάρξει εξαίρεση στο κανόνα, μένει να φανεί. Εν πάση περιπτώσει το σίγουρο είναι ότι χτυπάει το κεφάλι του στο τοίχο που δεν έκανε εκλογές πριν τα Τέμπη αλλά θα τις κάνει μετά καθώς είναι αναγκασμένος πλέον να πορευτεί μόνο με Αρνητική Ατζέντα. Επαναφέροντας τις Προεκλογικές Υποσχέσεις του 2019 για τις εκλογές του 2023. Θετική Ατζέντα μόνο λόγων. Αμ’ έπος άνευ έργον.
*του Νικόλαου Μπαγιαρτάκη στο facebook
Πηγή: koutipandoras.gr