*Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου –
Υπέρμαχος της πυρηνικής ενέργειας εμφανίστηκε πάλι ο Βούλγαρος πρωθυπουργός. Όπως και πολλούς άλλους πολιτικούς της εποχής μας, το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι η ασφάλεια των πολιτών τους. Είναι πιθανό να θέλει εξάλλου να εξυπηρετήσει ένα από τα ισχυρότερα λόμπι παγκοσμίως, αυτό της πυρηνικής ενέργειας, που έχουν εμποδίσει την ανάπτυξή του οι όλο και σοβαρότερες μεγάλες πυρηνικές καταστροφές, με μη αναστρέψιμες συνέπειες, από το Three Miles Island στο Τσερνόμπιλ και από κει στη Φουκουσίμα (ενδεικτικά εδώ και εδώ).
Το ειδικότερο πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα είναι ότι φυσάνε συνήθως βορειοανατολικοί άνεμοι, τα γνωστά μας μελτέμια (ετησίες). Αυτό σημαίνει ότι μια οποιαδήποτε πυρηνική καταστροφή στη Βουλγαρία θα πλήξει δυσανάλογα την Ελλάδα, μεταφέροντας στη χώρα, περιλαμβανομένου του λεκανοπεδίου της Αττικής, όπου κατοικεί περίπου ο μισός πληθυσμός το θανατηφόρο ραδιενεργό φορτίο.
Γι’ αυτό εξάλλου και αποτελεί μείζον εθνικό έγκλημα, ένα από τα πολλά αυτής της κυβέρνησης, η εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων-στόχων πρώτης προτεραιότητας στη Βόρεια Ελλάδα και ιδίως στην Αλεξανδρούπολη. Αλλά βέβαια δεν υπάρχει ζήτημα που η παρούσα κυβέρνηση να μην εξυπηρετεί μανιωδώς τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ και όχι του ελληνικού λαού.
Στο παρελθόν είχε πέσει το σύνθημα των αποπυρηνικοποιημένων Βαλκανίων. Σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε, τόσο σε ό,τι αφορά στα εργοστάσια ηλεκτροπραγωγής, όσο και τα κάθε είδους πυρηνικά όπλα. Αν δηλαδή μας ενδιαφέρει να υπάρχει και στο μέλλον Ελλάδα, κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι απασχολεί ιδιαίτερα κυβερνώντες και το μεγαλύτερο μέλος ενός μάλλον άθλιου πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Πηγή: kosmodromio.gr
*Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος, διαχειριστής της σελίδας konstantakopoulos.gr και συνιδρυτής της Delphi Initiative. Εργάσθηκε στο παρελθόν σε ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ελλάδας ως φυσικός, στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου ως ειδικός συνεργάτης για θέματα ελέγχου των εξοπλισμών και στη Μόσχα ως διευθυντής του γραφείου του Αθηναϊκού Πρακτορείου επί δεκαετία και ως ανταποκριτής για πολλά μέσα. Συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Ράπτη (Pablo) στην έκδοση της διεθνούς επιθεώρησης για την Αυτοδιαχείριση “Utopie Critique”. Έχει γράψει τα βιβλία: “Η Κύπρος στο στόχαστρο – Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς Έλληνες” (Ινφογνώμων 2017), “Η Κύπρος σε Παγίδα” (Λιβάνης, 2008), “Η Αρπαγή της Κύπρου” (Λιβάνης, 2004) και “Φάκελος Ελλάς – Τα αρχεία των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών” (Λιβάνης, 1993).
