Δεν είναι δευτερεύον. Πρόκειται για την έννοια της δημοκρατίας και κυρίως πρόκειται για τον ρόλο των κομμάτων σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Θα μου επιτραπεί η προσωπική αναφορά καθώς πιστεύω βαθύτατα ότι όσο η δημοκρατία μέσα στα κόμματα είναι ισχυρή, τόσο ισχυροποιείται και η δημοκρατία στη χώρα. Η εσωκομματική δημοκρατία, όπως άλλωστε και η έννοια δημοκρατία, έχει κανόνες. Το εσωκομματικό μας σύνταγμα είναι το καταστατικό μας. Εχω συμβάλει στη σύνταξη του καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στην τελευταία εκδοχή του αλλά και σε προηγούμενες περιόδους. Ετσι μου δόθηκε η δυνατότητα να δω πολλά καταστατικά ελληνικών κομμάτων και οργανώσεων όσο και κομμάτων άλλων χωρών.
Είμαι λοιπόν βαθύτατα πεπεισμένος ότι το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι το πιο δημοκρατικό καταστατικό στη χώρα αλλά και πέραν αυτής. Προσεγγίζει και αποτυπώνει τις έννοιες ενός συνολικότερου πολιτισμού που επιτρέπει τη συνύπαρξη διαφορετικοτήτων που αυτονόητα υπάρχουν στο πλαίσιο της πληθυντικής Αριστεράς. Αποτυπώνει και τις σχέσεις του κόμματος με την υπόλοιπη κοινωνία και τις οργανωμένες δυνάμεις της σε όλα τα επίπεδα, από τη γειτονιά και το εργοστάσιο μέχρι και στο επίπεδο των πολιτικών δυνάμεων. Οι δε ρυθμίσεις του εμπνέονται από αυτήν την αντίληψη και όχι το αντίστροφο. Το αντίστροφο είναι η δημοκρατία ως τεχνική της εξουσίας που υποτάσσει τις καταστατικές ρυθμίσεις σε σκοπιμότητες.
Γιατί τα λέω αυτά και με τέτοια έμφαση που μπορεί να θεωρηθεί και κομπορρημοσύνη; Το λέω διότι με αφορμή τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πολλοί και πολλές μιλούν στο όνομα της δημοκρατίας χωρίς να ανατρέχουν στο καταστατικό ή πολλές φορές επιχειρούν να το ερμηνεύσουν ανάλογα με την επιθυμία και την επιδίωξή τους. Θέλω επίσης να διαβεβαιώσω ότι μέχρι σήμερα δεν διαπίστωσα κάποια παραβίαση του καταστατικού από τα όργανα του κόμματος και ειδικότερα από την Κεντρική Επιτροπή. Κάποια μέλη θεωρούν ότι το πρόβλημα ξεκίνησε από την απόφαση της Κ.Ε. για την άρση της εμπιστοσύνης στον τ. πρόεδρο. Η πλειοψηφία όμως θεώρησε ότι η άρση εμπιστοσύνης είναι το αποτέλεσμα προβλημάτων που δημιουργήθηκαν σε όλη την προηγούμενη περίοδο και όχι η αιτία. Για να δούμε τα πράγματα με τη σειρά τους.
Το καταστατικό αναφέρει ακριβώς (άρθρο 20 παρ. 4): «Ο/Η πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εκπροσωπεί δημόσια το κόμμα και είναι πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, εάν είναι βουλευτής. […] Ο/Η πρόεδρος λειτουργεί στο πλαίσιο των αποφάσεων της Κεντρικής Επιτροπής». Ο εκάστοτε πρόεδρος λοιπόν δεν είναι όργανο αυτόνομο, αλλά λειτουργεί στο πλαίσιο της Κ.Ε. (άρθρο 16 παρ.1): «Η Κεντρική Επιτροπή αποτελεί το ανώτερο πολιτικό όργανο. Είναι αρμόδιο για την εφαρμογή των αποφάσεων του συνεδρίου».
Ο εκάστοτε λοιπόν πρόεδρος είναι μέλος του Οργάνου Κ.Ε. και οφείλει να λειτουργεί στο πλαίσιο των αποφάσεών της. Στην πράξη όμως ο τ. πρόεδρος όχι μόνο λειτούργησε ως αυτόνομο όργανο, αλλά επιχείρησε να απαξιώσει την Κ.Ε. και την Π.Γ. Σχεδόν θεωρήθηκε παραχώρηση από την αυτόνομη εξουσία του η λειτουργία Εκτελεστικού Γραφείου. Δεν θα ήθελα να απαριθμήσω τις αναρίθμητες περιπτώσεις που παρέκαμψε και απαξίωσε τα αρμόδια όργανα του κόμματος, όπως ότι το προεκλογικό πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές δεν το είδε ποτέ η Κ.Ε. του κόμματος ή ότι τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών χρειάστηκε διάστημα περίπου ενάμιση μήνα ώστε να συγκληθεί η Κ.Ε. για να τα εκτιμήσει.
Τα μέλη της Π.Γ. και της Κ.Ε. του κόμματος κατέθεσαν και άλλα περιστατικά τα οποία κατά την εκτίμησή τους συνιστούν ασέβεια στις αποφάσεις των οργάνων του κόμματος και για τον λόγο αυτόν προχωρήσαμε στα γνωστά γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα την άρση εμπιστοσύνης. Θα έλεγα με ανέλπιστη πλειοψηφία.
Κάποια μέλη διαφώνησαν, θεμιτό. Δεν έκαναν όμως καμιά ένσταση είτε για ανακαταμέτρηση, είτε για επανάληψη της ψηφοφορίας όπως θα είχαν κάθε δικαίωμα. (Το γεγονός ότι ομόφωνα είχε επιλεγεί η διαδικασία είναι γεγονός ότι περιόριζε επιτυχία όποιου διαβήματος ακύρωσης.) Μετά άρχισαν οι ύβρεις, οι απειλές και φυσικά η κατασυκοφάντηση και η παντελής έλλειψη σεβασμού στις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Στη συνέχεια πρακτικές που όχι μόνο ήταν αντικαταστατικές, αλλά προσέβαλαν την πολιτική ιστορία και τη στοιχειώδη έννοια του πολιτισμού μας (χούντα, πραξικόπημα, διαπλοκή, πέμπτη φάλαγγα, εξώδικα κ.λπ.).
Κάποιοι διαρκώς μιλούν για υπονόμευση εννοώντας την κριτική στάση στελεχών προς τον τ. πρόεδρο. Μα το καταστατικό μας είναι σαφές. Ο πρόεδρος λειτουργεί στο πλαίσιο της Κ.Ε. και όχι το αντίθετο. Το αντίθετο σημαίνει άλλου τύπου κόμμα που υπερβαίνει το πλαίσιο της δικής μας Αριστεράς. Αυτό ίσως που δεν είναι σαφές, ηθελημένα ή σκόπιμα, είναι το αυτονόητο δικαίωμα κάθε μέλους να ασκεί έλεγχο σε όσους και όσες ασκούν κομματική εξουσία από την επόμενη στιγμή της ανάθεσης. Επιπλέον όλες οι αρμοδιότητες είναι ελεγχόμενες και ανακλητές με τις προϋποθέσεις που ορίζει το καταστατικό.
Τώρα επιστρατεύεται ως απειλή το συνέδριο. Από πότε ένα συνέδριο μπορεί να αποτελεί απειλή για ένα κόμμα δημοκρατικό; Αλλά τι ακριβώς θα ζητηθεί από το συνέδριο; Να μην εγκρίνει το αποτέλεσμα για την πρόταση δυσπιστίας; Να μην εγκρίνει τις αποφάσεις της Κ.Ε. σχετικά με την ανακήρυξη υποψήφιων προέδρων; Σε κάθε ερώτημα θα κληθεί το Σώμα να αποφασίσει αντικαταστατικά. Να στερήσει στην Κ.Ε. να ασκεί το δικαίωμά της να αποφασίζει την άρση της εμπιστοσύνης ή να απαγορεύσει να κάνει εισηγήσεις για τις υποψηφιότητες; Αν έτσι είναι, τότε θα πρέπει να αλλάξει το καταστατικό, διαφορετικά παραβιάζεται το υπάρχον. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμη σώφρονες.
*Ο Στέλιος Παππάς είναι μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
