Καλώς ή κακώς, στις ευρωεκλογές κρίνονται πολλά και σε σχέση με την εθνική μας πολιτική. Ιδού λοιπόν γιατί ψηφίζω «Νέα Αριστερά»:
- Επιλέγω το είδος, το ύφος και το ήθος της πολιτικής που με εκφράζει: δεν ψηφίζω ένα κόμμα Κόκα-Κόλα, δεν ψηφίζω εν λευκώ έναν αρχηγό, δεν ψηφίζω όποιον πλειοδοτεί σε λαϊκιστικές υποσχέσεις, δεν ψηφίζω όποιον είναι μονίμως «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», ανάγοντας σε αξία τον οπορτουνισμό και την αντίφαση.
- Ψηφίζω ένα κόμμα που έχει συνείδηση πως βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας τρομακτικής δυστοπίας, με δύο πολέμους στη γειτονιά μας που οδηγούν όλο και πιο πιθανά σε επέκταση και σε παγκόσμια σύρραξη, αλλά και με μια επερχόμενη κλιματική καταστροφή. Που δεν διστάζει να κατονομάσει τους κύριους υπεύθυνους της συντελούμενης γενοκτονίας στην Παλαιστίνη και τους προστάτες τους, ΗΠΑ και ΕΕ. Που απαιτεί τη στρατιωτική και πολιτική απεμπλοκή της Ελλάδας από αυτό το έγκλημα. Που ζητά την άμεση κατάπαυση των εχθροπραξιών στην Ουκρανία και αποστασιοποιείται από τα «γεράκια» που καλλιεργούν την πολεμική υστερία και επιδιώκουν τη συνέχιση του πολέμου «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό». Που καλεί τον ελληνικό λαό να κινητοποιηθεί υπέρ της ειρήνης. Που απορρίπτει έμπρακτα την πολιτική του «πιο πιστού συμμάχου».
- Ψηφίζω ένα κόμμα που έχει σταθερό μέτωπο κατά του εθνικισμού: που τάσσεται υπέρ της αποκλιμάκωσης με την Τουρκία και καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα στο δρόμο αυτό για αναζήτηση λύσεων στις διαφορές μας. Που δεν αναμασά τα στερεότυπα του ελληνικού εθνικισμού. Που τάσσεται κατά των υπερεξοπλισμών. Που εναντιώνεται σαφώς στην αλαζονική πολιτική μας στα Βαλκάνια, είτε πρόκειται για τη Βόρεια Μακεδονία, με τον τραγέλαφο περί τη συμφωνία των Πρεσπών, είτε για την Αλβανία και την ηρωοποίηση του ακροδεξιού Μπελέρη. Που κρατά σταθερά το μέτωπο ενάντια στην κυβερνητική και ευρωπαϊκή πολιτική στο προσφυγικό, καταδικάζει μονοσήμαντα τους φράχτες και τις επαναπροωθήσεις, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ξενοφοβία.
- Ψηφίζω ένα κόμμα που δεν υιοθετεί αποτυχημένες συνταγές του νεοφιλελευθερισμού, που στον πυρήνα της πολιτικής του δεν είναι το επιχειρείν, η λατρεία των ελεύθερων αγορών και το αμερικανικό όνειρο, αλλά η ρύθμιση των αγορών, οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους, η καταπολέμηση των ανισοτήτων και η αλληλεγγύη. Που γνωρίζει πως ο νεοφιλελευθερισμός ανοίγει το δρόμο στην Ακροδεξιά.
- Ψηφίζω το κόμμα που ζητά τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους τώρα και, σεβόμενο τις πεποιθήσεις του καθενός, δεν υποκρίνεται το θρησκευόμενο με συνεχή εγκώμια σε ιεράρχες και μονές.
Στις ευρωεκλογές ψηφίζουμε βέβαια κατ’ εξοχήν και για ποιαν Ευρώπη θέλουμε. Η «Νέα Αριστερά» είναι σταθερά προσηλωμένη στον αριστερό ευρωπαϊσμό και τάσσεται υπέρ μιας δημοκρατικής, κοινωνικά δίκαιης και αυτόνομης Ευρώπης. Είναι η καλύτερη εκπροσώπηση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Οι ευρωεκλογές του 2024 έχουν μια ιδιαίτερη σημασία. Όχι δηλαδή μόνο επειδή αναμετράται και πάλι η Δεξιά με την Αριστερά εκεί όπου λαμβάνονται όλο και περισσότερο οι αποφάσεις για τη ζωή και το μέλλον μας. Ούτε μόνο επειδή δίνεται μια μείζων μάχη ενάντια στην ανερχόμενη Ακροδεξιά που βήμα-βήμα διεισδύει σε κοινωνίες και κυβερνήσεις.
Το νέο και συγκλονιστικό στοιχείο είναι οι δύο πόλεμοι, απέναντι στους οποίους οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης στέκονται συνένοχες σε μια γενοκτονία και σε μια πορεία προς τον Αρμαγεδόνα.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες παρακολουθούμε οι περισσότεροι από τους καναπέδες και τις οθόνες τις κυβερνήσεις μας στην καλύτερη περίπτωση να σιωπούν, αλλά κυρίως να συμπράττουν στο φρικτό έγκλημα που συντελείται στη Γάζα εναντίον αμάχων. Παρακολουθούμε μια χυδαία εργαλειοποίηση του Ολοκαυτώματος για να στηριχθεί η πολιτική του Ισραήλ και του παρανοϊκού πλέον πρωθυπουργού του.
Το δικαίωμα στην άμυνα γίνεται δικαίωμα στην εξαφάνιση ενός λαού. Η στάση της Δύσης, αλλά και της ΕΕ, τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα τις αξίες πάνω στις οποίες επαιρόμαστε πως χτίζουμε και διαδίδουμε τις πολιτικές μας. Διεθνές δίκαιο και διεθνή δικαστήρια, που καθιερώθηκαν μετά τις αιματηρές εμπειρίες της ανθρωπότητας, αγνοούνται ή και στοχοποιούνται όταν στρέφονται εναντίον της Δύσης και των συμμάχων της. Ο ιμπεριαλισμός αναδύεται γυμνός πίσω από τις ωραίες διακηρύξεις μας. Αυτό το έγκλημα πρέπει να σταματήσει, πρέπει να το σταματήσουμε!
Ο πόλεμος στην Ουκρανία διαρκεί πάνω από δύο χρόνια. Στοιχίζει και αυτός τεράστιο αριθμό ζωών και ανυπολόγιστες καταστροφές. Η Ρωσία τον προκάλεσε και η Ουκρανία αμύνεται, οπότε ορθώς είμαστε αλληλέγγυοι και στηρίζουμε τους Ουκρανούς.
Άσχετα με τις τεράστιες ευθύνες και της Δύσης για το ότι φθάσαμε εδώ.
Όμως αντί όλες οι πλευρές να αναζητούν τρόπους για να τερματιστεί η σφαγή, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, η συνεχής κλιμάκωση της σύγκρουσης. Μια κλιμάκωση με τεράστιο κόστος σε ζωές και με άμεσο πια κίνδυνο επέκτασης και εκτροπής σε γενικευμένο πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας.
Διεξάγεται μπροστά στα μάτια μας ένα τρομακτικό παιγνίδι, όπου οι δύο πλευρές ποντάρουν στο ότι ο αντίπαλος δεν θα οδηγήσει τον κόσμο στην καταστροφή, θέτοντας έτσι σε κίνηση μια δυναμική που μας οδηγεί ακριβώς εκεί.
Στη Δύση και στην ΕΕ επικρατεί πολεμική υστερία και μάλιστα σε ευρύτατο φάσμα πολιτικών δυνάμεων. Έχουμε φθάσει στο ντροπιαστικό σημείο οι λίγες φωνές λογικής να ακούγονται κυρίως από κάποιους Ακροδεξιούς.
Ο παραλογισμός αυτός πρέπει να ανακοπεί πριν να είναι αργά. Και δεν μπορούμε να αφήσουμε την υπόθεση της ειρήνης στη δημαγωγία φασιστών.
Εκτός από την παγκόσμια ειρήνη και τους λαούς που σκοτώνονται, μεγάλος χαμένος από τον πόλεμο της Ουκρανίας είναι η Ευρώπη, η αυτονομία της και η δημοκρατία μας. Η ΕΕ μετατρέπεται σε στρατιωτικοποιημένο γεωπολιτικό εξάρτημα των ΗΠΑ, οι πολίτες της πληρώνουν τον πόλεμο και τις κυρώσεις με πληθωρισμό και οικονομικές στρεβλώσεις, τροφοδοτώντας την Ακροδεξιά.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι η μόνη πολιτική οικογένεια που τάσσεται ξεκάθαρα ενάντια στους πολέμους στη Γάζα και την Ουκρανία, ενάντια στην Ακροδεξιά και τις πολιτικές της, ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Προσβλέπω στη σύγκλιση Αριστεράς-Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων για μια προοδευτική ευρωπαϊκή στροφή. Όμως σήμερα Σοσιαλιστές και Πράσινοι, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, έχουν μετατραπεί σε πρωταθλητές της πολεμικής υστερίας. Σύγκλιση σε αυτή τη βάση δεν είναι δυστυχώς δυνατή.
Με την ψήφο στη «Νέα Αριστερά» δεν αποσκοπούμε βέβαια σε ένα «μικρό και έντιμο» κόμμα, αλλά στην ανατροπή της Δεξιάς και την προοδευτική αλλαγή. Και αυτά ασφαλώς δεν θα έρθουν με μόνη τη «Νέα Αριστερά». Θα χρειαστεί να χτίσουμε συμμαχίες και ένα νέο συνασπισμό εξουσίας με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Αυτό θα πρέπει να εμπεδωθεί καλύτερα και στο δικό μας χώρο: σίγουρα δεν αρκεί να κλίνουμε τη λέξη «αριστερά» σε όλες τις πτώσεις.
Όμως το μείζον σήμερα που οι συγκλίσεις φαίνονται αδύνατες είναι να πάμε κόντρα στην αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής και τη ρευστοποίηση της Αριστεράς, που χαρίζουν εσαεί την ηγεμονία στη Δεξιά.
Δεν πιστεύω σε ένα κόμμα που απευθύνεται σε «νέα κοινά», όχι για να τα πολιτικοποιήσει προς τα αριστερά, αλλά για να τα θαμπώσει με “lifestyle”, τικ-τοκ, δεξιές στροφές και δημαγωγία.
Συν τοις άλλοις, δεν πιστεύω πως ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να νικήσει τη Δεξιά. Δεν βλέπω τον Στέφανο Κασσελάκη πρωθυπουργό της χώρας και ακόμη λιγότερο να ηγείται μιας προοδευτικής αλλαγής.
Χρειαζόμαστε έναν πόλο με όραμα, αρχές και σοβαρότητα, την ώρα που στον προοδευτικό χώρο γύρω μας, σε Ελλάδα και διεθνώς, υπάρχει βαθιά κρίση και αποπροσανατολισμός. Αυτός είναι σήμερα ο ρόλος της «Νέας Αριστεράς». Ένα καλό αποτέλεσμα στις 9 Ιουνίου θα συμβάλει καίρια στη σταθεροποίησή της.
*Ο Σωτήρης Βαλντέν είναι μέλος του Μεταβατικού Πανελλαδικού Συντονιστικού της «Νέας Αριστεράς»
Πηγή: tvxs.gr
Φωτο: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI
