*Του Σπύρου Γκουτζάνη –
Σε φάση προϊούσας αποσύνθεσης έχει περιέλθει η κυβέρνηση λόγω ενός συνδυασμού «ναυαγίων» στο εξωτερικό και σκανδάλων στο εσωτερικό, ενώ το ερώτημα πλέον είναι για πόσο μπορεί να σταθεί μετά τις εξελίξεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ που προσλαμβάνουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας.
Η αποπομπή του Μάκη Βορίδη και των τριών υφυπουργών ήταν ένας ελιγμός του πρωθυπουργού για να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος και κυρίως να διασώσει κάτι από την προσωπική του εικόνα, με αμφίβολο όμως αποτέλεσμα καθώς τα περιθώρια ανοχής της κοινής γνώμης και αντίστοιχα οι αντοχές της κυβέρνησης έχουν εξαντληθεί. Ο ανασχηματισμός που συζητείται δεν θα δώσει καν ανάσα στον πρωθυπουργό. Αν και είναι ακόμα νωρίς, τα σενάρια αλλαγής εν πλω ή πρόωρων εκλογών έχουν ήδη επιστρέψει. Λύση στη μείζονα πολιτική κρίση που έχει προκύψει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη μέσα δεν υπάρχει. Ο πρωθυπουργός είναι ο βασικός παράγοντας του προβλήματος. Οποιαδήποτε διέξοδος προϋποθέτει την οικειοθελή ή μη απομάκρυνσή του. Η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis δείχνει τη Ν.Δ. στο 22,2%, μειωμένη κατά 0,4% σε σχέση με τη μέτρηση του Μαΐου, και δίχως να έχουν περιληφθεί τα τελευταία γεγονότα. Η πτωτική τάση που καταγράφηκε με τα Τέμπη μετά την προσωρινή ανάκαμψη θα συνεχιστεί.
Η γραμμή του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι «το σκάνδαλο είναι ευρωπαϊκό και διαχρονικό» άντεξε λίγες ημέρες. Οι αποκαλύψεις από τη δικογραφία για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ κινούνται στο όριο του γελοίου για την κυβέρνηση και τη Ν.Δ. Ο «χασάπης», ο «φραπές», ο υπουργός-«βράχος», ο Γρύλλος, οι παρασκηνιακές δολοπλοκίες μικρομέγαλων κομματικών παραγόντων με την πολιτική ομπρέλα των υπουργών προκαλούν αποτροπιασμό και δίνουν τη χαριστική βολή στην κυβέρνηση.
Εξω πάει χειρότερα
Ούτε έξω πηγαίνει καλά ο Κ. Μητσοτάκης. Η εικόνα από τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ όπου κυνηγά ένα στιγμιότυπο, μία κουβέντα, μία χειραψία με τον Τραμπ (κάτι τέλος πάντων για να παίξει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός), αλλά χωρίς αποτέλεσμα, είναι αποκαρδιωτική. Κι ας ήταν εν είδει «τσιρλίντερ», όπως τον αποκάλεσε πρόσφατα ο Αντώνης Σαμαράς, από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αύξησης των αμυντικών δαπανών στο εξοντωτικό 5% του ΑΕΠ, που επέβαλε σαν σερίφης στην πόλη ο Αμερικανός πρόεδρος. Το κοντράστ με τον Ταγίπ Ερντογάν ήταν συντριπτικό για τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Οσο για τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., ο Κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να περιγράψει ως δική του επιτυχία την αυτονόητη αναφορά στα συμπεράσματα ότι οι χώρες που θα συμμετάσχουν στο SAFE και στην ευρωπαϊκή άμυνα θα πρέπει να είναι ομονοούσες και να συμμερίζονται τους στόχους της κοινής εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε καν μία προσχηματική αναφορά ότι θα σέβονται τους διεθνείς κανόνες και συνθήκες και δεν θα τους ερμηνεύουν κατά το δοκούν ή πολύ περισσότερο ότι δεν θα έχουν διαφορές με χώρες-μέλη.
Οι 3 διάδοχοι
Ο Μ. Βορίδης λόγω του παρελθόντος του δεν ήταν ποτέ στην κούρσα της διαδοχής, σε κάθε περίπτωση όμως ήταν από τους βασικούς «παίκτες», καθώς απευθύνεται στο σκληρό δεξιό κοινό της Ν.Δ. Η τωρινή απαξίωσή του τον βγάζει από το παιχνίδι. Αυτός που θέλει να παραμείνει στο παιχνίδι και νιώθει ενισχυμένος μετά την αποπομπή του ακροδεξιού ομοϊδεάτη του είναι ο Άδωνης Γεωργιάδης και γι’ αυτό σε κάθε ευκαιρία «πυροβολεί» τον υπ’ αριθμόν ένα δελφίνο Νίκο Δένδια. Την εβδομάδα που πέρασε του απέδωσε ευθύνες γιατί επί υπουργίας του στο Εξωτερικών συνήφθη το πρώτο τουρκολιβυκό μνημόνιο, για να πάρει την απόλυτα απαξιωτική απάντηση του Ν. Δένδια: «Στη δημόσια σφαίρα έχει τη σημασία του ό,τι λέγεται, αλλά κυρίως σημασία έχει ποιος το λέει». Και εάν ο Άδωνης θέλει να εμφανιστεί ως ο δεξιός αντίπαλος στον κεντρώο Δένδια, ο υπουργός Άμυνας του είπε απλώς ότι δεν τον αναγνωρίζει καν.
Την ίδια ώρα, όμως, εμφανίστηκε ο Γιώργος Γεραπετρίτης για να απαντήσει με καθυστέρηση στον υπουργό Άμυνας που είχε χαρακτηρίσει «κερκόπορτα για την ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα το πρόγραμμα SAFE». Ο Ν. Δένδιας με το SAFE δεν πυροβολούσε βέβαια τον απαξιωμένο στη συνείδηση των δεξιών Γ. Γεραπετρίτη, αλλά τον πρωθυπουργό. Ο Άδωνης, είτε σε συνεννόηση με το Μαξίμου είτε γιατί διαπίστωσε ότι υπάρχει περιθώριο, παρενέβη. Δεν κρύβει ότι οψέποτε τεθεί θέμα ηγεσίας θα είναι υποψήφιος και, όπως διαδίδει, το έχει πει και στον Κ. Μητσοτάκη. Φυσικά ξέρει ότι δεν έχει ελπίδες, αλλά θέλει να αποσπάσει ένα ποσοστό ώστε να διαδραματίσει ρόλο στη διαδοχή και να κατοχυρώσει θέση την επόμενη μέρα. «Χτυπώντας» τον Ν. Δένδια, εκ των πραγμάτων ευνοεί τον έτερο δελφίνο και βασικό ανταγωνιστή του υποργού Άμυνας, τον Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος έχει ανοίξει περπατησιά, με την ανοχή βέβαια του Κ. Μητσοτάκη, αν και η υπερπροβολή του ρόλου του στην «ανάταξη της κυβέρνησης» εκνευρίζει τον «κυβερνήτη». Είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν να ξεπετάγονται και οι άλλοι δελφίνοι που έχουν παρόμοιες φιλοδοξίες.
Οι απανωτές αποτυχίες στην εξωτερική πολιτική οδηγούν στην περαιτέρω αποστασιοποίηση τους δεξιούς ψηφοφόρους της Ν.Δ. Βοηθούν σε αυτό και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ν.Δ. Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, που τον έχουν κατηγορήσει για ενδοτισμό και φινλανδοποίηση της χώρας. Ο ευτελισμός και η γελοιοποίηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, από την άλλη, του στερούν το προσωπείο του κεντρώου διαχειριστή ή ό,τι έχει απομείνει. Η εικόνα των δελφίνων που σπαράσσονται δημοσίως αποκαλύπτει την προσωπική αποδυνάμωση του πρωθυπουργού, κάτι που δεν θα γινόταν έστω μέχρι πριν από έναν χρόνο.
ΠΗΓΗ: avgi.gr
