*Του Γιώργου Λακόπουλου –
Η θεωρία ότι ο τοίχος στον Έβρο αποτρέπει τις μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα και την Ευρώπη, προσπαθεί να εκμαυλίσει τα πιο καθυστερημένα πολιτικά στρώματα στην Ελλάδα , προσβάλλει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και αντιτίθεται στην κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.
Άσχετα αν την ασπάζεται πλέον και ο πρώην Επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος που έλεγε «δεν θα κάνουμε φρούριο την Ελλάδα» επικρίνοντας τον Ορμπαν, ενώ τώρα γίνεται οπαδός του Έλληνα Ορμπαν.
Αντίθετα ο επί του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής, αντιπρόεδρος Μ. Σχοινάς, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Θα ήταν άλλωστε κόντρα στην Κομισιόν , που αρνείται να χρηματοδοτήσει τον τοίχο, αν ζητούσε κοινοτικούς πόρους για τον ομοϊδεάτη του στην Αθήνα.
Από την πλευρά του ο Νίκος Δένδιας φρόντισε να γίνει γνωστό ότι ο ίδιος είχε αντιταχθεί στην ιδέα του τείχους, διαχωρίζοντας τη θέση του από τις ακροδεξιές παρεκτροπές Μητσοτάκη.
Στο κόσμο του πάντα ο Νίκος Ανδρουλάκης συντάχθηκε με τον Μητσοτάκη και στιγμάτισε και το ΠΑΣΟΚ, αποδίδοντάς του την πατρότητα του φράχτη πριν από …δώδεκα χρόνια, όταν τα δεδομένα ήταν διαφορετικά.
Η «πολιτική των τειχών» που λανσάρει ο Μητσοτάκης ταυτιζόμενος με τα πιο ακραία ελληνικά και ευρωπαϊκά στρώματα, είναι επιπλέον βλακώδης και αναποτελεσματική. Οι μετανάστες πλέον δεν πλημυρίζουν την Ελλάδα για έναν απλό λόγο: την συμφωνία της Ευρώπης με την Τουρκία να παραμένουν στο έδαφός της, έναντι αδρών ευρωπαϊκών ενισχύσεων.
Το «έπος του Έβρου» που επικαλείται ο Μητσοτάκης δεν ήταν παρα η άσκηση πίεσης από την Άγκυρα να αναθεωρηθεί προς όφελός της αυτή η συμφωνία- όπως και έγινε.
Γι αυτό άλλωστε έσπευσαν ο εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών οργάνων, όταν η Τουρκία έστειλε στα ελληνικά σύνορα μόλις είκοσι χιλιάδες προσφυγές. Ο Μητσοτάκης ήταν απλώς θεατής σε αυτό που πραγματικά συνέβαινε-και οδήγησε σε νέα συμφωνία με την Τουρκία, όπως είδαμε στη συνέχεια…
Ετσι τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες μένουν εκείθεν εκείνες του Αιγαίου, σε επαρκείς δομές πληρωμένες από τους φόρους των Ευρωπαίων. Αν αυτό αλλάξει, δεν τους σταματάει τίποτε. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια.
Η διαβεβαίωση Μητσοτάκη ότι θα επεκτείνει τον τοίχο- όπως του ζητούν και οι εμπλακέντες εργολάβοι- , την ώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριπτε με ψήφους και από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, την κοινοτική χρηματοδότησή του, δυστυχώς κατέταξε την Ελλάδα στην ομάδα των Ακροδεξιών της Ευρώπης. Είναι μια ντροπιαστική εξέλιξη.
Είναι όμως και μια εξέλιξη που επικυρώνει αυτό που όλοι γνωρίζουν στην Ευρώπη και στην Ελλάδα αποσιωπούν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ: εδώ και πολύ καιρό ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε καραντίνα στο δυτικό κόσμο.
Πριν από τη μεγάλη πλειοψηφία Ευρωβουλευτών που τάχθηκε κατά του τοίχου του, είχαν προηγηθεί δυο συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που στιγμάτισαν τις παραβιάσεις του κράτους Δικαίου από την κυβέρνησή του.
Επίσης οι συνεχείς καταγγελίες από τις Επιτροπές του Κοινοβουλίου για την Ενημέρωση, τις Ελευθερίες και τη Δικαιοσύνη- , που επισκέφθηκαν την Ελλάδα και στιγμάτισαν την αρνητική υποδοχή του από την κυβέρνηση και την ελληνική …Δικαιοσύνη.
Ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε πολιτική καραντίνα και για γενικότερους λόγους ως πολιτικός – ειδικά μετά την κλιμάκωση των αποκαλύψεων για τις υποκλοπές. Τον αντιμετωπίζουν πλέον σαν τον Ορμπαν.
Ο Μακρόν του έχει γυρίζει την πλάτη, ο Σολτς δεν θέλει να τον βλέπει, πέραν της Μάγχης ο Σούνακ αρνείται να τον συναντήσει, οι Βορειοευρωπαίοι κουμπώνονται. Μόνο η Μελόνι τον είδε, για να του επιστήσει την προσοχή στα ιταλικά συμφέροντα στους ελληνικούς σιδηροδρόμους, μετά την τραγωδία των Τεμπών.
Αλλά και οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι του τον κρατούν πλέον σε απόσπαση. Φάνηκε και από την έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ακολούθησε αντίστοιχες καταδικαστικές εκθέσεις ευρωπαϊκών οργάνων και Οργανισμών. Και τις καταγγελίες ΜΚΟ, διεθνών Οργανώσεων και ΜΜΕ για παραβιάσεις κανονισμών και νόμων από την ελληνική κυβέρνηση.
Αψευδής καθρέφτης της απομόνωσης του απερχόμενους Πρωθυπουργού, είναι τα συνεχή αποκαλυπτικά δημοσιεύματα, των πιο εγκύρων ευρωπαϊκών και αμερικάνικων ΜΜΕ που στιγματίζου τις πράξεις του.
Τα πιο σοβαρά ειδησεογραφικά δίκτυα, μεταδίδουν και τις εκτιμήσεις τους για την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα, που οδηγεί σε τέλος εποχής τον χειρότερο πρωθυπουργό των τελευταίων δεκαετιών.
Όλα αυτά απηχούν τις διαθέσεις κυβερνήσεων και πολιτικών συστημάτων εναντίον του-μηδέ των Αμερικανών εξαιρουμένων-που διακρίνουν πλέον νέες πολιτικές συνθήκες στη χώρα και συνομιλούν με την αντιπολίτευση.
Το κύρος που τάχα έδωσε στην Ελλάδα ο ωτακουστής Πρωθυπουργός, είναι ο διαρκής στιγματισμός της στη διεθνή σκηνή,-με αποτέλεσμα κανείς να μην έχει πλέον σχέσεις μαζί του. Κι αυτό είναι ένα ακόμη λόγος για την απομάκρυνση του στις προσέχεις εκλογές.
Πηγή: ieidsieis.gr
Φωτογραφία: eurokinissi
