Κατά την πρώτη μου επίσκεψη στην Αθήνα τη δεκαετία του 1970, είδα έκπληκτος ένα μουσικό άλμπουμ με τίτλο «Ελεγεία για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης – 500 χρόνια».
Τότε οι Έλληνες φίλοι μου μου εξήγησαν τη θέση και το ρόλο αυτής της πόλης στη συλλογική μνήμη και το υποσυνείδητο των Ελλήνων: «Το να χάνεις τη γενέτειρά σου είναι ένα σοκ και ένα τραύμα που δεν ξεχνάς ούτε 5 αιώνες μετά». Επιπλέον, η ύπαρξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης ήταν επίσης ένας θρησκευτικός και πολιτικός παράγοντας.
Επιπλέον, είναι δύσκολο για την πλειονότητα των Τούρκων να αισθανθεί αυτή την πικρή θλίψη. Με εξαίρεση τους Τούρκους του Καυκάσου (1864) και τους Τούρκους των Βαλκανίων (1912), οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, η συντριπτική πλειοψηφία του τουρκικού πληθυσμού ζει στην Ανατολία από το 1071 χωρίς να χάσει την πόλη του, παρά τους διάφορους πολέμους.
Είναι επίσης σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας την ανθελληνική εχθρότητα και τα αντιχριστιανικά αισθήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν στο ασυνείδητο ορισμένων Τούρκων και στη νοοτροπία των ηγετών τους, ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Επιτροπή της Ένωσης και της Προόδου το 1908.
Η πτώση της Κωνσταντινούπολης, με άλλα λόγια η κατάκτηση από τους Οθωμανούς μουσουλμάνους το 1453, ήταν ένα σοκ μακράς διάρκειας όχι μόνο για τους γηγενείς κατοίκους της πόλης αλλά και για ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Ήταν επίσης το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Ανατολής.
Η κατάκτηση της πόλης, σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων και ακαδημαϊκές μελέτες, ήταν εξαιρετικά φρικτή και τρομερή.
Ο συνάδελφος και φίλος μου, ο δημοσιογράφος Στέλιος Μπερμπεράκης, εξηγεί αυτή την τραγωδία σε άρθρο του στα τουρκικά που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στη δημοφιλή ειδησεογραφική ιστοσελίδα T24.com.tr. Παραθέτει τα χρονικά του Γιώργου Σφραντζή και του Νικολό Μπαρμπάρο, ο ένας βυζαντινός ορθόδοξος γραφειοκράτης και ο άλλος βενετός γιατρός, οι οποίοι ήταν παρόντες στην πόλη κατά τη διάρκεια της τρίμηνης πολιορκίας και κυρίως κατά τη διάρκεια της επίθεσης που διήρκεσε 52 ημέρες.
Το τουρκικό καθεστώς του Ερντογάν, όπως και οι προκάτοχοί του, γιόρτασε αυτή την εβδομάδα την 571η επέτειο της κατάκτησης. Ακόμα μια ευκαιρία για να υμνήσει τον οθωμανισμό, το πνεύμα της κατάκτησης, ακόμα και της αρπαγής. Πάντα ανθελληνικό και αντιχριστιανικό. Και όλα αυτά παρουσιάζονται με το πρόσχημα του «πολιτισμού», της «δικαιοσύνης» και της «ισλαμικής δόξας».
Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, ο κ. Ιμάμογλου, όπως όλοι οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης, κατάφερε να επινοήσει στην ομιλία του έναν παραλληλισμό μεταξύ του προφήτη Μωάμεθ, του κατακτητή σουλτάνου Μεχμέτ Β’, του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και της Κωνσταντινούπολης!
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτοί οι εορτασμοί κατάκτησης χρονολογούνται μόνο από το 1910. Άρα 457 χρόνια καθυστέρηση. Οι Οθωμανοί σουλτάνοι δεν γιόρτασαν καθόλου την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το 1907, οι πρωτοκεμαλιστές, η οργάνωση Ταλάτ, Τζεμάλ και Ενβέρ Πατσάς, πρότειναν στον σουλτάνο Αμπντουλχαμίντ να γιορτάσει την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς. Ο σουλτάνος ήταν κατηγορηματικός: «Μα όχι! Είσαι τρελός! Θέλετε να εξοργίσετε τους Έλληνες και ορθόδοξους υπηκόους μας;
Ο Τσετίν Αλτάν (1927-2015), ένας σπουδαίος συγγραφέας, δημοσιογράφος, βουλευτής και μάλιστα λαϊκός φιλόσοφος που επηρέασε τουλάχιστον 2 γενιές προς την κατεύθυνση του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ανέλυσε λεπτομερώς την τουρκική κοινωνία. Είπε: «Ο εορτασμός αυτής της αιματηρής βίας είναι μια εκδήλωση του νομαδισμού. Οι Τούρκοι δεν είναι ακόμη μια εντελώς καθιστική κοινότητα. Έχουν καταλάβει τα εδάφη των ξένων. Όμως, λίγο πολύ γνωρίζουν ότι δεν είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες αυτών των εδαφών. Και φοβούνται ότι μια μέρα οι πραγματικοί ιδιοκτήτες θα επιστρέψουν και θα καταλάβουν αυτή την πατρίδα.
Ο Ορχάν Παμούκ, γεννημένος το 1952, σπουδαίος μυθιστοριογράφος και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2006, έδωσε επίσης μια ομιλία στην οποία είπε: «Χιλιάδες άνδρες και γυναίκες πέθαναν κατά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, γι’ αυτό και το γεγονός αυτό δεν πρέπει να γιορτάζεται αλλά να μνημονεύεται».
Η τουρκική ακαδημία και ολόκληρο το εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς και ο λαϊκός λόγος, παρουσιάζουν την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης ως ένα μεγάλο και απόλυτα θετικό γεγονός «που άλλαξε τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας».
«Η κατάκτηση συνεχίζεται» λέει ένας πρώην Κούρδος βουλευτής που βρίσκεται εξόριστος στη Γερμανία.
«Και όχι μόνο στο Κουρδιστάν αλλά και στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την Αγία Σοφία, ο Ερντογάν μετέτρεψε πρόσφατα την εκκλησία του Αγίου Σωτήρος στην Πόλη σε τζαμί».
Πηγή: tvxs.gr
