Πυρκαγιά στη Φωκίδα: Χωρίς αποζημιώσεις δεν βλέπουν μέλλον στις ελιές

Ημερομηνία:

Διαφήμιση

«ΗΦωκίδα έχει ένα πλεονέκτημα. Τους φανταστικούς ορεινούς όγκους της και τα όμορφα χωριά της. Έχει όμως κι ένα μειονέκτημα. Είναι πολύ κοντά σε αστικά κέντρα. Στην Πάτρα, στη Λαμία, στην Αθήνα. Όταν ένας άνθρωπος βρει κάποια δυσκολία, το πρώτο που θα κάνει είναι να πάει σ’ ένα αστικό κέντρο. Γι’ αυτό έχουμε λίγο πληθυσμό. Δεν στηρίζουμε τον κόσμο να μείνει στον νομό». Τα λόγια αυτά ανήκουν σ’ έναν από τους κατοίκους της Άμφισσας. Σε έναν από τους ανθρώπους που βρέθηκαν το βράδυ της Τρίτης μπροστά στη θέα ενός μετώπου 10 χιλιομέτρων. Που σκέφτηκε ότι ζούσε έναν χρόνο μετά τη δική του Εύβοια.

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, ο νομός της Φωκίδας μετράει 40.343 κατοίκους. Η αίσθηση είναι όμως ότι ο πληθυσμός είναι μικρότερος. Και σ’ αυτό παίζει ρόλο ότι απογραφή είχε γίνει το 2011, δύο χρόνια πριν ακόμα μια μεγάλη φωτιά στον παραδοσιακό ελαιώνα της Άμφισσας, το 2013, η οποία υποχρέωσε κάποιο κόσμο να μεταναστεύσει εσωτερικά και να κάνει μια δουλειά μακριά απ’ τα χωράφια.

Ένας βασικός λόγος ήταν ότι πυρόπληκτοι αγρότες δεν πήραν καν αποζημίωση. Η πρόβλεψη στον ΕΛΓΑ είναι να δίνονται χρήματα μόνο στην περίπτωση που η καταστροφή αντιστοιχεί στο 30% του συνόλου της καλλιέργειας. Όπως μας λένε, «αν έχεις 300 δέντρα και σου καούν τα 99, δεν θα πάρεις τίποτα». Κάποιοι από τους αγρότες είδαν να καίγεται το χωράφι τους για δεύτερη φορά. Η δεύτερη φωτιά από την πρώτη λένε ότι απείχε μόλις 300 με 350 μέτρα. «Απ’ τα 4.000 στρέμματα που κάηκαν τα 2.000 είχαν ξανακαεί και τώρα η καταστροφή έγινε στις νέες ελιές που μόλις ήταν έτοιμες να καρποφορήσουν».

Όπως μας λένε οι καλλιεργητές, η διαδικασία για την αντικατάσταση των καμένων δέντρων δεν είναι απλή. Είναι μακρά σε χρόνο και κοστοβόρα. «Θα πρέπει να γίνει η εκρίζωση των ελιών που είναι καμένες να καθαρίσει η περιοχή. Μετά να μείνει απείραχτο το έδαφος για έναν χρόνο και μετά να μπουν καινούργιες ελιές, οι οποίες για να πιάσουν θέλουν συνεχές πότισμα στην αρχή και περίπου δέκα χρόνια για να παράξουν».

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα αγρότη που έχασε τις 50 από τις 800 ελιές του. Όχι μόνο δεν θα πάρει αποζημίωση γιατί δεν πλησιάζει η ζημιά που υπέστη το 30% της καταστροφής, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να διαχειριστεί απώλεια εισοδήματος ύψους 10.000 ευρώ και να δώσει περίπου άλλα τόσα για ν’ αποκαταστήσει τις απώλειες. «Κάθε δέντρο από τα 50 είχε πάνω από 200 κιλά ελιές, οπότε μιλάμε για 10 τόνους. Με ένα ευρώ το κιλό, θα πουλούσα 10.000 ευρώ. Όχι μόνο για φέτος. Αλλά και για την επόμενη χρόνια, γιατί του χρόνου δεν παράγει η ελιά. Μετά, για να φυτέψω, θέλω μόνο 2.500-3.000 ευρώ να βάλω τα νέα δέντρα. Θέλω λιπάνσεις, οργώματα, δίκτυο άρδευσης. Το ποσό για να ξαναγίνουν 50 δέντρα φτάνει κοντά στα 8.000 ευρώ».

Τα ακριβά καύσιμα τροχοπέδη στο ξεχορτάριασμα

Η κυβέρνηση από τη μεριά της και οι τοπικοί γαλάζιοι άρχοντες, αντί να μεριμνήσουν για τις ανάγκες των εναπομεινάντων αγροτών, έχουν ήδη ξεκινήσει τη μετάθεση ευθυνών, τονίζοντας ότι η εξάπλωση της φωτιάς οφείλεται στα «ακαθάριστα ελαιοτεμάχια». Ένα πρόβλημα υπαρκτό, το οποίο όμως έχει ως βασική εξήγηση την ακρίβεια. «Εγώ που έχω τρακτέρ, με την τιμή στα 2.30 ευρώ το λίτρο πλήρωσα 500 ευρώ για να οργώσω 800 δέντρα, όταν άλλες χρονιές έδινα 250. Εκείνος που δεν έχει τρακτέρ θα πρέπει να πληρώσει 2,5 ευρώ το δέντρο, να του κάνει κάποιος άλλος τη δουλειά. Αν έχει 400 δέντρα, θα πληρώσει 1.000. Πού θα προτιμήσει λοιπόν να πάνε αυτά τα λεφτά, στο φως του σπιτιού του ή στο ξεχορτάριασμα;».

Το πάθημα δεν έγινε μάθημα, πυριτιδαποθήκες τα δάση

Την υποβάθμιση και περιθωριοποίηση των δασικών υπηρεσιών υπογραμμίζει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο δασολόγος Γιώργος Καρέτσος

Ο δασολόγος Γιώργος Καρέτσος μιλά στην ΑΥΓΗ της Κυριακής για το επίπεδο δασοπροστασίας και τον βαθμό ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού στο θέμα των πυρκαγιών.

Το περσινό καλοκαίρι ο ουρανός γέμισε στάχτη. Η γη έγινε κάρβουνο. Το μαύρο κυριάρχησε σε πάνω από 1.200.000 στρέμματα.  Ήταν οι μέρες που η φωτιά έσβηνε μόνο όταν κατέληγε στη θάλασσα. Οι μέρες που κάηκαν 240.000 στρέμματα σε Αττική και Κόρινθο, 25.700 στρέμματα στη Φωκίδα, 180.000 στρέμματα στην Ηλεία, 51.000 στρέμματα στη Μεσσηνία, 104.700 στρέμματα στην ανατολική Μάνη και 508.800 στρέμματα στην Εύβοια.

Το πάθημα, όμως, δεν έγινε μάθημα για τον κρατικό μηχανισμό. Τον χρόνο που πέρασε η κυβέρνηση απέκτησε μόνο περιπολικά και άφησε την Πυροσβεστική να σβήνει τη φωτιά με τους κουβάδες, όπως στη Βούλα. Τα κενά στο μόνιμο προσωπικό φτάνουν τις 4.000 οργανικές θέσεις (efsyn.gr 7.7.22). Και την ίδια στιγμή η ίδια αποτυχημένη τακτική στο πεδίο αντιμετώπισης των πυρκαγιών παραμένει, με το βάρος να δίνεται στην ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού (ακριβοί δανεισμοί εναέριων μέσων) και όχι στην πρόληψη, όπως τονίζει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο Γιώργος Καρέτσος, δασολόγος – ερευνητής του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων και Τεχνολογίας του ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ.

«Τα δάση μας είναι εκτός διαχείρισης για πάρα πολλά χρόνια κι η καύσιμη ύλη που έχει συγκεντρωθεί είναι τεράστια» παρατηρεί, υπογραμμίζοντας την περιθωριοποίηση και την υποβάθμιση των δασικών υπηρεσιών.  Όπου όχι μόνο δεν δίνονται χρήματα για τη στελέχωση των δασαρχείων, αλλά έχει περάσει και η μέριμνα για τον καθαρισμό των δασών στους δήμους και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με αποτέλεσμα να δίνεται προτεραιότητα σε άλλες ανάγκες.

«Να σας πω, για παράδειγμα, ότι το Δασαρχείο της Πάρνηθας είχε 10 δασολόγους όταν δούλευα εγώ εκεί το ’85 και τώρα έχει έναν. Το Δασαρχείο Καπανδριτίου τα ίδια. Το Δασαρχείο Πεντέλης έχει 1-2 παραπάνω, είναι όμως κι αυτό υποστελεχωμένο. Να πούμε και για το Δασαρχείο της Λίμνης Ευβοίας, όπου ο δασάρχης παρακαλάει να φέρουν άνθρωπο και λέει “δεν φεύγω με σύνταξη γιατί ντρέπομαι τον κόσμο;”».

Παλιότερα που η υπηρεσία ήταν στελεχωμένη, τα μέλη της ασχολούνταν σε καθημερινή βάση με το δάσος. «Είτε θα κάνανε καθαρισμούς είτε θα μεταφέρανε σκουπίδια ή θα κόβανε ξύλα». Αυτή η απουσία σε συνδυασμό με την παρακμή επαγγελμάτων που βοηθούσαν στη μείωση της παραγόμενης βιομάζας, όπως η κτηνοτροφία, έχει ως αποτέλεσμα τα δάση να θυμίζουν πυριτιδαποθήκη.

«Το άλλο παράδοξο είναι ότι, ενώ οι πυροσβέστες παραμένουν στον δασικό χώρο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, στα καραούλια όπου φυλάνε, δεν έχουν μπει ποτέ μέσα στο δάσος να κάνουν καθαρισμούς, να ξέρουν τις λεπτομέρειες, πού είναι οι δρόμοι και πού οδηγούν, μ’ αποτέλεσμα, αφού δεν έχεις αυτή την αίσθηση του χώρου σε καθημερινή βάση, να γίνεσαι άτολμος να μπεις μέσα στην περίπτωση πυρκαγιάς».

Μετά είναι η συμπεριφορά της Πυροσβεστικής επί του πεδίου, την ώρα της φωτιάς. «Υπάρχει η αντίληψη να περιμένουν τη φωτιά στα όρια των οικισμών και να μην μπαίνουν μες στο δάσος. Να μην καούν άνθρωποι, σπίτια και περιουσίες. Που προφανώς ο καθένας θα το επιθυμούσε αυτό, αλλά αν τη φωτιά δεν την πολεμήσεις μέσα στο δάσος, θα σου έρθει με όλη τη δύναμη και θα κάψει ό,τι βρει μπροστά της».

Όσο για τις ελπίδες όλες που εναποτίθενται στα αεροπλάνα, εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε, σύμφωνα με τον κ. Καρέτσο, είναι «ότι η φωτιά σβήνεται με τις επίγειες δυνάμεις. Αυτές θα βάλουν κάθε φορά την τελική σφραγίδα».

*Του Κώστα Παπαντωνίου στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ” της Κυριακής

Διαφήμιση

Κοινοποιήστε:

Διαφήμιση

Δημοφιλή

Διαφήμιση

Περισσότερα Νέα

ΣΥΡΙΖΑ: Οι μάσκες έπεσαν – Μητσοτάκης και Καραμανλής είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, καθώς ο...

Η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν θα καλύψει τις απώλειες της διετίας

*Του Ανδρέα Πετρόπουλου - Η αύξηση του κατώτατου μισθού...

Στη Βουλγαρία τα πυρηνικά, αλλά στην Ελλάδα η απειλή

*Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου - Υπέρμαχος της πυρηνικής ενέργειας εμφανίστηκε...

Βουλή: Αμετανόητος και θρασύτατος ο Καραμανλής, δήλωσε άμοιρος του αίματος των Τεμπών (ΒΙΝΤΕΟ)

Με περισσή αλαζονεία και χωρίς ίχνος ντροπής παρουσιάστηκε για ακόμα μια φορά στη...
Διαφήμιση