*Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος – Σύμφωνα με το Σύνταγμα, στην Ελληνική Δημοκρατία έχουν όλοι οι πολίτες ίσα δικαιώματα ως προς το εκλέγειν και ως προς το εκλέγεσθαι. Που σημαίνει ότι όπως υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία ως προς το δικαίωμα όλων να συμμετέχουν ως ψηφοφόροι στις εκλογές, έτσι υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία ως προς τις ευκαιρίες που απολαμβάνει κάποιος πολίτης να εκλεγεί.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι επειδή όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να υποβάλουν υποψηφιότητα στις εκλογές, μπορούν και όλοι να εκλεγούν. Σύμφωνα με τις αρχές της δημοκρατίας και της αξιοκρατίας, κερδίζουν οι αξιότεροι και όσοι καταφέρνουν να πείσουν τους πολλούς ότι είναι οι καλύτεροι.
Από τους δοκιμασμένους, κερδίζουν συνήθως εκείνοι που έχουν την καλύτερη και αποδεδειγμένα πιο επιτυχημένη θητεία στη διοίκηση.
Και από τους νεοεισερχόμενους κερδίζουν συνήθως αυτοί που έχουν την καλύτερη έξωθεν μαρτυρία ως προς τον προηγούμενο βίο τους και συγχρόνως εκείνοι που καταθέτουν και τις πειστικότερες, τις αποτελεσματικότερες και τις πιο εφαρμόσιμες προτάσεις για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων των πολιτών.
Μια πρώτη ματιά στα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών όμως, που είναι και οι πιο «πολιτικές» σε σχέση με τις δημοτικές εκλογές, δείχνει κάτι να μην πηγαίνει και τόσο καλά όσον αφορά στην εφαρμογή αυτών των γενικών αρχών και προβλέψεων.
Κοιτώντας τον χάρτη των αποτελεσμάτων στις περιφέρεις, η πρώτη παρατήρηση που εξάγεται είναι ότι κατά σατανική σύμπτωση, περιφερειάρχες εκλέχθηκαν αποκλειστικά και μόνο όσοι ανήκουν στην κυβερνητική παράταξη και μάλιστα όσοι εξ αυτών έλαβαν και το χρίσμα από τον πρωθυπουργό.
Η παρατήρηση αυτή δεν επιβεβαιώνει τις συνταγματικές επιταγές περί ισονομίας και ισοπολιτείας, μια και φαίνεται από τα αποτελέσματα ότι κάποιοι σε αυτή τη χώρα, με την προϋπόθεση ότι λαμβάνουν το χρίσμα από το κυβερνών κόμμα, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εκλεγούν από εκείνους δεν έχουν αυτό το προνόμιο.
Αν ήταν αλλιώς, όλο και κάποιος προερχόμενος από την αντιπολίτευση και μη στηριζόμενος από την κυβέρνηση θα είχε εκλεγεί περιφερειάρχης από την πρώτη Κυριακή ή έστω, θα είχε έρθει πρώτος σε ψήφους, διεκδικώντας την εκλογή του την επόμενη.
Δεύτερη παρατήρηση που ακυρώνει τα περί ισονομίας και ισοπολιτείας ως προς το εκλέγεσθαι, είναι αυτή που σχετίζεται με την προηγούμενη ιδιότητα των νικητών στις περιφερειακές εκλογές. Ήταν όλοι τους είτε περιφερειάρχες, είτε στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ.
Που σημαίνει ότι επιβεβαιώνεται η όχι και τόσο δημοκρατική αρχή «Μακάριοι οι κρατούντες».
Η παρατήρηση αυτή υποκρύπτει δύο πιθανές εξηγήσεις. Είτε όλοι οι κυβερνητικοί και φιλοκυβερνητικοί αξιωματούχοι, κατά σατανική σύμπτωση, είναι εξ ορισμού άριστοι, κάτι που οπωσδήποτε δεν συνάδει ούτε με τη λογική, ούτε όμως και με τις πιθανότητες. Καθώς όλο και κάποιος ήδη αξιωματούχος θα αποδεικνύονταν όχι και τόσο ικανός και συνεπώς θα αντικαθίστατο από κάποιον που δεν κατείχε ήδη το αξίωμα.
Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν οι εκλογές. Για να μας δίνουν τη δυνατότητα να αξιολογούμε και να αντικαθιστούμε τους περιφερειακούς άρχοντες όταν δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους.
Στη δική μας περίπτωση, αυτή η θεωρητική δυνατότητα που παρέχει η δημοκρατία δεν χρειάστηκε, εκ του αποτελέσματος, να εφαρμοστεί πουθενά. Μια και όλοι επανεξελέγησαν πανηγυρικά ή ήρθαν πρώτοι σε ψήφους, με αυξημένες πιθανότητες να ξαναεκλεγούν την ερχόμενη Κυριακή.
Το δεύτερο ενδεχόμενο που εξηγεί το γιατί οι ήδη περιφερειάρχες ή οι ήδη κυβερνητικοί αξιωματούχοι επιβραβεύτηκαν στις περιφερειακές εκλογές, είναι ότι για κάποιους όχι και τόσο προφανείς στη δημοκρατία λόγους, στη σημερινή εποχή όποιος γίνεται κυβερνητικός αξιωματούχος μια φορά, έχει προβάδισμα έναντι των υπολοίπων που δεν έχουν αυτό το προνόμιο.
Αυτό το ενδεχόμενο όμως δεν είναι και τόσο συμβατό με μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία μια και θυμίζει άλλα, ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Η τρίτη παρατήρηση από τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών ακυρώνει την αρχή της αξιοκρατίας. Καθώς επανεξελέγησαν ή πρώτευσαν όσοι περιφερειάρχες και όσοι δήμαρχοι απέτυχαν κατά τεκμήριο στο έργο τους. Όσο πιο πολύ απέτυχαν μάλιστα, τόσο πιο εύκολα επανεξελέγησαν.
Επανεξελέγη, για παράδειγμα, πανηγυρικά δήμαρχος στην περιοχή του οποίου τα ακραία φαινόμενα προκάλεσαν τραγικές φυσικές καταστροφές, αναδεικνύοντας την αβελτηρία της τοπικής αυτοδιοίκησης να προστατέψει την πόλη από τις πλημμύρες. Και μη σκεφτεί κανείς ότι μπορεί μεν να μην έκανε έργο, αλλά ήταν καλή και θετική προσωπικότητα, γιατί πρόκειται γι’ αυτόν που έδειρε δύο συμπολίτες του που του εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους. Κι ακόμη, είναι αυτός που έβρισε χυδαία δημοσίως πολιτικό από αντίπαλη από τη δική του παράταξη.
Παρομοίως, ήρθε πρώτος σε ψήφους περιφερειάρχης που διακρίθηκε για την ανυπαρξία έργων αντιπλημμυρικής προστασίας στην περιφέρειά του, η οποία πνίγηκε για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια από καταστροφικές πλημμύρες.
Όπως, ακόμη, επανεξελέγη πανηγυρικά για τρίτη θητεία άλλος περιφερειάρχης μεγάλης περιφέρειας που σε εποχή κλιματικής κρίσης «εδοξάσθη κρυπτόμενος», μη έχοντας εκτελέσει εδώ και δέκα χρόνια ούτε ένα αντιπλημμυρικό έργο.
Τα παράδοξα των εκλογών ή τα παράδοξα με την ποιότητα των θεσμών της ελληνικής δημοκρατίας;
*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Πηγή: tvxs.gr
