ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πορεύονται σε δύο σχεδόν παράλληλες εκλογικές διαδικασίες για την ανάδειξη νέας ηγεσίας, δεν είναι καθόλου βέβαιο, ωστόσο, πως και τα δύο κόμματα θα βρεθούν την επόμενη μέρα ενιαία και στην αφετηρία μίας επανεκκίνησης. Η 14η Οκτωβρίου, για το πρώτο, και η 2η Δεκεμβρίου για το δεύτερο θα είναι οι D-days που θα επηρεάσουν όχι μόνο τον ευρύτερο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς αλλά και το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Ποιό από τα δύο είναι ευκολότερο να διασπαστεί ή να συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο πολιτικά και εκλογικά και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Επιχειρώντας να απαντήσουμε στο ερώτημα, από το οποίο ίσως κριθούν ακόμα και οι πολιτικές κινήσεις που θα κάνει προσεχώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά και η πολιτική και κυβερνητική “γεωγραφία” μετά τις επόμενες εθνικές κάλπες, μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής:
Θα αντέξει το “μέταλλο” του ΠΑΣΟΚ;
-Το ΠΑΣΟΚ φάνηκε το τελευταίο διάστημα ότι αποκτά το “μέταλλο” της παλαιότερης περιόδου του, όταν ήταν ένα ισχυρό κόμμα εξουσίας που επηρέασε την ιστορία μετά την μεταπολίτευση. Η εποχή της πρώτης μνημονιακής περιόδου, κυρίως αυτή της συγκυβέρνησης (Σαμαράς-Βενιζέλος) με τη Ν.Δ που το βύθισε στην πολιτική απαξίωση και εκλογική ανυπαρξία φαίνεται να έχει παρέλθει, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να ξαναγίνει πολιτικό υποκείμενο με ισχυρή πρόταση εξουσίας και προοπτικές διακυβέρνησης.
Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια θετικά δείγματα. Κανείς, για παράδειγμα, εκ των έξι υποψηφίων για την ηγεσία δεν έχει αφήσει να εννοηθεί ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος δεν θα παραμείνει στο κόμμα. Εξαρτάται, βεβαίως, από το ποιός ή ποιά θα είναι νέος/νέα αρχηγός και από τις κινήσεις που θα κάνει από την επομένη του δεύτερου γύρου. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτό το αναφέρουν ρητώς ακόμα και στελέχη όπως η Νάντια Γιαννακοπούλου που πρωτοστάτησε στην σκληρή αντιπολίτευση στο Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά και οι Παύλος Γερουλάνος και Χάρης Δούκας που έδωσαν το στίγμα την επομένη των ευρωεκλογών δρομολογώντας τις εξελίξεις για εκλογή νέας ηγεσίας. Στελέχη που γνωρίζουν καλά τις ισορροπίες στο κόμμα λένε στο libre πως ακόμα και στην περίπτωση που επανεκλεγεί ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι πλέον υποχρεωμένος να ανοίξει το κόμμα, να δημιουργήσει προϋποθέσεις για αποσυγκέντρωση της λειτουργίας των οργάνων, ακόμα και να “συνδιοικήσει” προκειμένου να αποφύγει διχαστικό κλίμα που θα υπονομεύσει την δημοσκοπική του άνοδο. Αλλά και η Άννα Διαμαντοπούλου που επέστρεψε μετά από 10 χρόνια κομματικής απραξίας είναι βέβαιο πως θα κινείται στο μέλλον έστω στις παρυφές της κομματικής ζωής και δεν θα αποχωρήσει.
Τα ίδια πρόσωπα λένε πως στην πιθανότητα εκλογής του Χάρη Δούκα στην ηγεσία το κόμμα θα ανοίξει ακόμα περισσότερο στην κοινωνία και ο δήμαρχος Αθηναίων θα αναγκαστεί να στηριχτεί στην εμπειρία κάποιων εκ των συνυποψηφίων του. Το γεγονός της συνεργασίας του, άλλωστε, με τον Μανώλη Χριστοδουλάκη, από την πρώτη στιγμή, δείχνει ότι επιθυμεί να έχει δίπλα του στελέχη με σημαντικά ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό, κάτι που ο ίδιος δεν διέθετε έως σήμερα.
Τίποτε, φυσικά, δεν θα είναι εύκολο, ιδιαίτερα επειδή μία ήττα του Νίκου Ανδρουλάκη ίσως προκαλέσει την δημιουργία ενός “μηχανισμού” μέσα στον μηχανισμό, όμως είναι πολύ δύσκολο να θέσει σε κίνδυνο αυτό που ο ίδιος διαφημίζει ότι έχει δημιουργήσει: ένα ΠΑΣΟΚ σε ανοδική τροχιά.
Ο εφιάλτης της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ
–Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Από την επανεκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, ή την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου ή του Παύλου Πολάκη δεν θα εξαρτηθεί ποιά θα είναι η ταυτότητα του κόμματος την επόμενη μέρα αλλά και το εάν τα κορυφαία στελέχη θα πορευτούν μαζί ή το κόμμα που δημιούργησε ουσιαστικά ο Αλέξης Τσίπρας και το έκανε κυβέρνηση θα διασπαστεί ξανά και θα περιοριστεί σε πολύ χαμηλά ποσοστά.
Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά και τόσο τοξικά που έχουν δημιουργήσει βαρύτατες εχθροπάθειες, πολύ δύσκολα ανατάξιμες. Πολλοί προεξοφλούν τη διάσπαση και μάλλον δεν έχουν άδικο. Ο Σωκράτης Φάμελλος αλλά και ο Παύλος Πολάκης δηλώνουν …ΣΥΡΙΖΑ, χτες, σήμερα και αύριο, όμως είναι μάλλον βέβαιο ότι εφόσον κερδίσει τη μάχη της ηγεσίας ο τέως πρόεδρος του κόμματος θα εκδηλωθεί πογκρόμ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους φανατικούς υποστηρικτές του που θα είναι αδύνατο να το σταματήσει ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι στα social media κάνουν λόγο για κινήσεις τύπου… Καπιτωλίου. Πώς μπορούν να συνυπάρξουν η Θεοδώρα Τζάκρη ή η Νίνα Κασιμάτη με τον Γιάννη Ραγκούση, τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, ή τον Κώστα Ζαχαριάδη; Ακόμα και η Όλγα Γεροβασίλη που άπαντες σέβονταν έχει γίνει στόχος των τρολ, ενώ και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας κατονομάζεται ως “ενορχηστρωτής της υπονόμευσης”.
Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θα φτάσει στην εσωκομματική εκλογή ή η ανελέητη σύγκρουση θα εκδηλωθεί στο συνέδριο μέσω της προσπάθειας εκ μέρους των υποστηρικτών του Στέφανου Κασσελάκη να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα της Κ.Ε για την έκπτωσή του. Υπάρχει, βεβαίως, και το ένστικτο πολιτικής επιβίωσης κάποιων βουλευτών που νοιάζονται κυρίως για την επανεκλογή τους και επιλέγουν στρατόπεδο με αυτό το κριτήριο, όμως οι εξελίξεις μπορεί να τους ξεπεράσουν.
Όμως δεν είναι και λίγοι εκείνοι που λένε πως η στάση των υποστηρικτών του κ. Κασσελάκη στο συνέδριο θα κρίνει πολλά. “Εάν επιχειρήσουν να ακυρώσουν στο συνέδριο την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής τότε η κατάσταση θα ξεφύγει, θα κατεβεί ο διακόπτης”, έλεγε χαρακτηριστικά ο Χρήστος Γιαννούλης (Action24), ενώ άλλοι και από τις δύο πλευρές θεωρούν πως σε μία τέτοια περίπτωση ο χώρος του συνεδρίου θα μετατραπεί σε …ρινγκ- ίσως όχι μόνο μεταφορικά.
Η πλευρά του τέως προέδρου επενδύει πολύ στο κλίμα των δημοσκοπήσεων που τον φέρνουν να προηγείται με μεγάλη διαφορά των Σωκράτη Φάμελλου και Παύλου Πολάκη στο ακροατήριο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες ευρωεκλογές. Όταν αυτό το ακροατήριο ανοίγει, είτε στο σύνολο όσων ερωτώνται από τις εταιρείες μετρήσεων, είτε σε αυτό των ψηφοφόρων του 2019 και του 2023, τότε είναι ο πρώην πρόεδρος της Κ.Ο που αποκτά σαφές προβάδισμα. Αυτό αποτελεί και την απόδειξη για το πόσο έχει αλλάξει η σύνθεση του εκλογικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ επί θητείας Κασσελάκη και η οποία είναι σε σημαντικό βαθμό εχθρική προς την “περίοδο Τσίπρα” και επιδιώκει τον εξοστρακισμό της “γραφειοκρατίας” και ένα ακόμα και μικρό αλλά “καθαρό” κόμμα του έκπτωτου προέδρου.
Σε αυτό το κλίμα είναι σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του δύο επιλογές: πρώτη, να φτάσει όσο το δυνατόν πιο συντεταγμένα στην εκλογή νέας ηγεσίας και πιθανότατα μετά να επέλθει η διάσπαση, ή, δεύτερη, να διασπαστεί με μία ακραία σύγκρουση στο συνέδριο και ουσιαστικά να μην φτάσει στις 24 Νοεμβρίου. Βεβαίως, το ερώτημα που θέτουν ορισμένοι είναι πως η πλευρά Κασσελάκη θα δικαιολογήσει την αμφισβήτηση της απόφασης της Κ.Ε (για την έκπτωσή του από το προεδρικό αξίωμα), όταν δια της υποβολής της υποψηφιότητας του για την ηγεσία θα την έχει εμμέσως αλλά σαφώς αποδεχθεί…
ΠΗΓΗ: libre.gr
