*Της Ιωάννας Δρόσου –
Δύο πολιτικά γεγονότα συνέβησαν την περασμένη βδομάδα, που προσπάθησαν να ανακατέψουν την τράπουλα: η συνάντηση μεταξύ Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη και η πρόταση της Νέας Αριστεράς για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα εξουσίας (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) βρίσκονται στριμωγμένα το καθένα στη γωνία του στο ρινγκ της πολιτικής και προσπαθούν να οργανώσουν την τεχνική τους. Από την άλλη, οι μικρότεροι πολιτικοί παίκτες, όπως η Νέα Αριστερά ή η Πλεύση Ελευθερίας, προσπαθούν να αλλάξουν το κλίμα.
Απενεργοποίηση βομβών
Δύο μήνες μετά την επανεκλογή του Ν. Ανδρουλάκη, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια της οποίας αναζητήθηκαν συναινέσεις. Είχαν ξανασυναντηθεί… στο διάδρομο του κοινοβουλίου το 2021, όταν είχε επικρατήσει στις εσωκομματικές εκλογές έναντι του Γ. Παπανδρέου, μετά το θάνατο της Φώφης Γεννηματά. Έκτοτε οι δρόμοι τους δεν διασταυρώθηκαν ξανά, αφού έσκασε και το σκάνδαλο των υποκλοπών (Αύγουστος 2022), οπότε και αποκαλύφθηκε και η παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη. «Είμαστε στην ώρα μας. Κάθε πράγμα στον καιρό του», δήλωσε ο πρωθυπουργός όταν υποδέχτηκε στο γραφείο του στη Βουλή τον νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν έκρινε σκόπιμο να συζητήσει με τον πρωθυπουργό το σκάνδαλο των υποκλοπών, το οποίο αρχειοθετήθηκε στο σκέλος που αφορά την ΕΥΠ και οποιαδήποτε άλλη κρατική υπηρεσία ή Αρχή στις 31 Ιουλίου. Όπως διευκρινίστηκε από την Χαριλάου Τρικούπη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έθεσε στον πρωθυπουργό τις υποκλοπές, αλλά σε θεσμικό και όχι σε προσωπικό επίπεδο (αλήθεια πότε ήταν προσωπικό το ζήτημα;), αναφέροντας την άμεση συμμόρφωση της ΕΥΠ με τη δικαστική απόφαση του ΣτΕ για την ενημέρωση των θυμάτων. Το ΠΑΣΟΚ επέλεξε ουσιαστικά να αντιμετωπίσει το σκάνδαλο των υποκλοπών σαν κάτι ελάσσων, κάνοντας μια άχρωμη και μάλλον υποχρεωτική αναφορά, για να μην χαλάσει το ωραίο κλίμα της συνάντησης των δύο πολιτικών αρχηγών.
Ωστόσο, δεν ήταν η μόνη βόμβα που απενεργοποιήθηκε προτού σκάσει στα χέρια τους. Αποφεύχθηκε να συζητηθεί επί της ουσίας και το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης, διαδικασίας που θα ανοίξει στο τέλος του 2025, και θα στριμώξει το ΠΑΣΟΚ το οποίο θα πρέπει να πάρει μια ξεκάθαρη θέση πάνω στην αναθεώρηση του άρθρου 16, για την οποία θα χρειαστεί η κυβέρνηση 180 ψήφους και θα είναι μια τομή η απόφαση συστράτευσης των δύο κομμάτων, ειδικά όταν η υπεράσπιση του άρθρου 16 ήταν σημαία του ΠΑΣΟΚ τις πρώτες δεκαετίες της Μεταπολίτευσης. Πλέον το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες και να περιοριστεί δήθεν η αναθεώρησή του στην ίδρυση των μη κερδοσκοπικών μη κρατικών πανεπιστημίων. Όμως, η ψήφιση της αναθεώρησης θα είναι σαφής αλλαγή στρατοπέδου.
Εντός ποιου πλαισίου
Σκοπός της συνάντησης, έγινε σαφές, ήταν η αναζήτηση των συναινέσεων και κυρίως η χάραξη του πλαισίου εντός του οποίου θα συμφωνηθούν αυτές. Από την πλευρά της η Νέα Δημοκρατία, η οποία θέλει να δείξει το ΠΑΣΟΚ ως το δεκανίκι της ή διαφορετικά ως τον εχθρό της πολιτικής σταθερότητας και του κομματικού συστήματος, όπως έκανε με τον ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια, επιθυμεί οι συναινέσεις να είναι ad hoc και κυρίως να είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που συμφωνεί με τη Νέα Δημοκρατία. Ο κ. Μητσοτάκης για να μην φανεί ότι απορρίπτει κάθε πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκε θετικός στις προτάσεις του κ. Ανδρουλάκη για Ενιαία Αρχή Καταναλωτή και εθνική επιτροπή για το δημογραφικό, τις οποίες και παρέπεμψε στο απροσδιόριστο μέλλον. Από την άλλη, διαφώνησε πάραυτα στις προτάσεις-πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ για τις τράπεζες, τον ΦΠΑ στα τρόφιμα και τη Golden Visa.
Ο Ν. Ανδρουλάκης, από την πλευρά του, θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι είναι πρόθυμος να συναινέσει, αρκεί να μην φανεί ότι προσχώρησε στην κυβερνητική πολιτική. Το αυτό διατύπωσε πολλαπλώς: «η συναίνεση είναι τανγκό για δύο», «η συναίνεση χρειάζεται βήματα και από τις δύο πλευρές και χωρίς τοξικότητα», «συναίνεση μπορεί να επέλθει μόνο μετά από διάλογο στον οποίο ο καθένας προσέρχεται από τη δική του ιδεολογική οπτική». Θέλει, δηλαδή, να συνταχθεί αλλά να μην γίνει και ακολούθημα, να κρατηθούν κάπως τα προσχήματα, καθώς ξέρει ότι αυτό θα γυρίσει το κόμμα του στο πρόσφατο παρελθόν της πασοκοποίησής του. Τώρα πώς θα το καταφέρει αυτό, με μία Νέα Δημοκρατία κυρίαρχη και πρόθυμη να ρουφήξει τον πολιτικό της αντίπαλο, είναι ένα ερώτημα.
Αλλάζουν δρόμο
Ένα άλλο μέτωπο συναινέσεων είναι αυτό των πολιτικών συμμαχιών απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, στο οποίο επίσης το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να πατήσει γερά με τα δύο του πόδια. Το αντίθετο, πάει στις μύτες, καθώς βρίσκει και σε αυτό το πεδίο μπροστά του τη νάρκη των υποκλοπών. Η πρόταση της Νέας Αριστεράς για τον Χρήστο Ράμμο ως πρόεδρο της Δημοκρατίας τάραξε τα νερά της αντιπολίτευσης, καθώς ανάγκασε τα κόμματα που την συναποτελούν να δείξουν, αν μην τι άλλο τις προθέσεις τους. Ο Χρήστος Ράμμος «υπερασπίστηκε με σθένος τους θεσμούς, ενέπνευσε εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου και δεν σιώπησε μπροστά στο πρωτοφανές σκάνδαλο των υποκλοπών», δήλωσε ο Αλ. Χαρίτσης στο περιστύλιο της Βουλής ανακοινώνοντας την πρόταση της Νέας Αριστεράς, και απευθύνοντας κάλεσμα στις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της χώρας να στείλουν όλες μαζί «χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες, χωρίς υστερόβουλους σχεδιασμούς, ένα ηχηρό μήνυμα για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στη χώρα μας».
Η αντίδραση των κομμάτων έδειξε πως δεν επιθυμούν, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, να επιλέξουν το δρόμο των συμμαχιών. Αντίθετα, τον αποφεύγουν κρυπτόμενοι στα στενά.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Κ. Τσουκαλάς, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 ξεκαθάρισε ότι θα περιμένει να ανοίξει τα χαρτιά της και η ΝΔ για να δει σε ποια από τις δύο βάρκες θα περάσει και το δεύτερο πόδι, αλλά και δείχνοντας ότι προβάδισμα έχει μια συναίνεση με τη ΝΔ παρά μια συναίνεση με τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης: «Αν μπούμε τώρα σε ονοματολογία, τόσο πρόωρα, υπάρχει ο κίνδυνος να καούν ονόματα παρά να στηριχθούν (…) Προφανώς πρέπει να δούμε και τι θα προτείνει η κυβέρνηση (…) Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμβολίζει την εθνική ενότητα και την πολιτική σταθερότητα (…) Δεν είναι ένα πεδίο όπου ψαχνόμαστε για να συγκρουστούμε».
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σ. Φάμελλος στην κοινοβουλευτική ομάδα φωτογράφισε τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, χωρίς όμως να ανακοινώνει τη στήριξη της πρότασης, ακόμα τουλάχιστον. Βέβαια, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, έσπευσε να πάρει θέση προτού συνεδριάσουν τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία είπε ο Σ. Φάμελλος ανακοίνωσε ότι θα περιμένει, διερωτώμενος γιατί ο κ. Μητσοτάκης απορρίπτει την επανεκλογή της Κ. Σακελλαροπούλου: «οφείλει να μας πει ο κ. Μητσοτάκης πού έκανε λάθος και γιατί δεν θα ανανεώσει η κ. Σακελλαροπούλου τη θητεία της». Κρίνει δηλαδή για κάποιο -οποιοδήποτε- λόγο ο πρώην πρωθυπουργός ότι η νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε μια επιτυχημένη θητεία; Η ίδια που σιώπησε στο σκάνδαλο των υποκλοπών, στα Τέμπη, στην Πύλο, στην πολλαπλή παραβίαση του Συντάγματος και στην παρουσία της παρά τω πρωθυπουργώ σαν αχυράνθρωπος;
Από την άλλη, το ΚΚΕ πέταξε ξανά την μπάλα μακριά από το γήπεδο βγάζοντας την κάρτα «ο θεσμός είναι αντιλαϊκός», όπως κάνει συχνά παρότι συμμετέχει στην προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η Πλεύση Ελευθερίας λίγο ή πολύ είπε καλό είναι ο κ. Ράμμος να παραμείνει στη θέση του, σαν να μην γνωρίζει τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει για να αντικατασταθεί ή να υποβαθμιστεί ο ρόλος του, αφότου πήρε θέση στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Η Ζ. Κωνσταντοπούλου θέλησε, μάλιστα, να μας προετοιμάσει το πολιτικό γεγονός που θα επιχειρήσει να δημιουργήσει η ίδια με την πρότασή της για Συμβούλιο Αντιπολίτευσης. Συναινέσεις, δηλαδή, με εκείνη μονάχα στο τιμόνι.
Στην κατάψυξη
Το πώς εξελίχθηκε η συζήτηση στη βουλή για το νομοσχέδιο για τον κατώτατο μισθό έδειξε και πώς θα… καταψυχθούν οι συμμαχίες. Η Νέα Δημοκρατία απέρριψε τις τροπολογίες του ΠΑΣΟΚ και ανακοίνωσε ότι θα λάβει μέτρα για τις τράπεζες, που θα επεξεργαστεί και θα ανακοινώσει σε χρόνο που εκείνη θα επιλέξει. Το ΠΑΣΟΚ δέχθηκε τα βέλη του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς για την προετοιμαζόμενη «άνευρη συναίνεση» με τη ΝΔ, όπως τη χαρακτήρισε ο Αλ. Χαρίτσης.
Οι συναινέσεις και οι συμμαχίες δεν είναι φωτογραφικά ενσταντανέ, έχουν πίσω τους επεξεργασίες, διάλογο, ζύμωση. Είναι φανερό ότι στη φάση που βρίσκεται το πολιτικό σύστημα είναι απαραίτητες, για κάθε ένα κόμμα ξεχωριστά. Είναι ζήτημα να μην είναι προσχηματικές ή από θέση ισχύος, αλλά να αναδεικνύουν ζητήματα που πρέπει να διεκδικηθούν με όλες τις δυνάμεις. Non quis, sed quid μάθαμε στα λατινικά: «όχι ποιος, αλλά τι». Το ερώτημα επομένως δεν είναι ποιοι συναινούν, αλλά σε τι.
ΠΗΓΗ: epohi.gr
