*Του Μαρουάν Τουμπάσι –
Στον απόηχο των πρόσφατων κοινοβουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν στη Γαλλία, οι οποίες γνώρισαν μια αξιοσημείωτη άνοδο της αριστεράς, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια περίπλοκη πολιτική πρόκληση. Το κόμμα του, «Αναγέννηση», Renaissance, (που ως το 2022 ονομαζόταν La Republique en marche, LREM) έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, αναγκάζοντάς τον να αναζητήσει νέες συμμαχίες για να εξασφαλίσει το πέρασμα των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμιστικών πολιτικών του. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, ο Μακρόν επιδιώκει να διορίσει έναν συντηρητικό ή κεντροδεξιό πρωθυπουργό, βήμα που μπορεί να φαίνεται αντιφατικό με τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών.
Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση στη Γαλλία.
Οι βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα οδήγησαν σε σημαντική πρόοδο για τον αριστερό συνασπισμό με επικεφαλής τον Ζαν Λυκ Μελανσόν ο οποίος πέτυχε να ενώσει τις αριστερές δυνάμεις που εκπροσωπούνται από τέσσερα πολιτικά κόμματα κάτω από μια ομπρέλα, το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο».
Από την άλλη πλευρά, η ακροδεξιά, με επικεφαλής τη Μαρίν Λεπέν και τον Ζορντάν Μπαρντελά, σημείωσε αύξηση του αριθμού των εδρών στο Κοινοβούλιο, αντανακλώντας μια σημαντική αλλαγή στο γαλλικό πολιτικό τοπίο. Αυτή η ποικιλομορφία στο σκηνικό κάνει τον σχηματισμό κυβέρνησης περίπλοκο ζήτημα, καθώς ο Μακρόν δεν μπορεί να βασίζεται μόνο σε ένα κόμμα για να επιτύχει τη σταθερότητα, και έτσι αποφάσισε να διορίσει τον δεξιό Μισέλ Μπαρνιέ, πρώην υπουργό στις γαλλικές κυβερνήσεις.
Αν και οι εκλογές έδειχναν ξεκάθαρα την αυξανόμενη υποστήριξη προς την αριστερά και το θεωρητικό εκλογικό της δικαίωμα να αναλάβει ο υποψήφιός της τη θέση του πρωθυπουργού, ο Μακρόν επέλεξε να στραφεί προς την κεντροδεξιά για να επιλέξει πρωθυπουργό σύμφωνα με αυτό που δίνει το δικαίωμα στο γαλλικό Σύνταγμα, επιλέγοντας, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών.
Μέσα από αυτό το βήμα, ο Μακρόν επιδιώκει να αποφύγει ένα πολιτικό αδιέξοδο και να προσπαθήσει να διευρύνει την κοινοβουλευτική του βάση συνάπτοντας συμμαχίες με συντηρητικές δυνάμεις της δεξιάς. Αλλά αυτή η στρατηγική έχει πυροδοτήσει εκτεταμένη διαμάχη στη Γαλλία, ειδικά μεταξύ των αριστερών δυνάμεων που πιστεύουν ότι αυτή η επιλογή δεν αντανακλά τη βούληση των ψηφοφόρων και θα οδηγήσει σε αστάθεια.
Η αντίδραση της γαλλικής αριστεράς.
Η γαλλική αριστερά, με επικεφαλής τον Mélenchon, επέκρινε έντονα αυτή την τάση. Πιστεύει ότι ο Μακρόν επιδιώκει να παρακάμψει τα εκλογικά αποτελέσματα και να μη σεβαστεί τη βούληση του λαού, που εξέφρασε ξεκάθαρα την επιθυμία του να αλλάξει την πολιτική προσέγγιση και να δημεύσει τα αποτελέσματα. Ο Μελανσόν κατηγόρησε τον Μακρόν ότι προσπαθεί να επιβάλει μια «νεοφιλελεύθερη ατζέντα» που εξυπηρετεί τους πλούσιους σε βάρος της εργατικής και της μεσαίας τάξης. Αυτή η κριτική αντανακλά μια αυξανόμενη αίσθηση στον γαλλικό κόσμο ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί τις φιλοδοξίες της πλειοψηφίας.
Η αριστερά φοβάται επίσης ότι η συμμαχία του Μακρόν με την κεντροδεξιά, με την υποστήριξη της ακροδεξιάς, θα περιθωριοποιήσει τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα που αποτελούν κορυφαίες προτεραιότητές του, όπως η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, η μείωση των οικονομικών χασμάτων και η επίτευξη κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αριστερά φοβάται επίσης ότι αυτή η συμμαχία θα οδηγήσει σε αύξηση της επιρροής της ακροδεξιάς, ειδικά εάν ο Μακρόν βασιστεί στην υποστήριξή τους σε ορισμένα ζητήματα.
Η άνοδος της επιρροής της ακροδεξιάς.
Από την άλλη πλευρά, η αυξανόμενη επιρροή της ακροδεξιάς στη Γαλλία, με επικεφαλής τη Μαρίν Λεπέν και τον Μπαρντελά, εγείρει ερωτήματα σχετικά με την έκταση της επιρροής αυτού του κινήματος στη γαλλική πολιτική.
Η Λεπέν και η Μπαρντελά, των οποίων το δεξιό κόμμα Εθνική Συσπείρωση κατάφερε να ενισχύσει τη θέση του στις εκλογές, αντιπροσωπεύουν σήμερα μια δύναμη που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η επιτυχία τους να αποκτήσουν ευρεία λαϊκή υποστήριξη υποδηλώνει μια αλλαγή στη γαλλική πολιτική σκηνή, καθώς μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για τα παραδοσιακά κόμματα και τους προσανατολισμούς τους.
Αυτή η αυξανόμενη άνοδος της ακροδεξιάς, η οποία έλαβε τη δεύτερη υψηλότερη ψήφο στις γαλλικές εκλογές μετά την ενωμένη αριστερά που έλαβε τις περισσότερες ψήφους, ασκεί πίεση στον Μακρόν, καθώς αναγκάζεται να λάβει θέσεις που είναι συμβατές με τις απαιτήσεις αυτής της κατηγορίας ψηφοφόρων, ή τουλάχιστον προσπαθεί να φιλοξενήσει μέρος των τάσεων τους. Εξ ου και η επιθυμία του να διορίσει πρωθυπουργό από την κεντροδεξιά, με την ελπίδα να ηρεμήσει η πολιτική ατμόσφαιρα και να αποφευχθεί μια μεγαλύτερη κλιμάκωση με αυτό το εξτρεμιστικό λαϊκιστικό κίνημα από τη μια πλευρά, και να αντιμετωπίσει την αριστερά σε μια προσπάθεια να μειώσει τον ρόλο της μετά την επέκταση την επιρροή του από την άλλη.
Εσωτερικές και εξωτερικές επιπτώσεις του διορισμού Πρωθυπουργού
Στο εσωτερικό, η κίνηση του Μακρόν μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση των λαϊκών διαμαρτυριών που συχνά υποστηρίζονται από την αριστερά, τα κοινωνικά κινήματα και τα συνδικάτα. Η γαλλική ενωμένη αριστερά απαιτεί την υιοθέτηση πιο δίκαιων κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών, ενώ η ακροδεξιά επιδιώκει να ενισχύσει την εθνική ταυτότητα και να επιβάλει αυστηρότερες πολιτικές για τη μετανάστευση και τους μετανάστες. Αυτές οι αντιφάσεις δυσκολεύουν τον Μακρόν να ευχαριστήσει τους πάντες, γεγονός που προμηνύει μια περίοδο πολιτικής αστάθειας στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου και τον αντίκτυπό της στον δρόμο.
Το τρίγωνο Ουάσιγκτον, Βρυξελλών και Τελ Αβίβ
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Γαλλία, ως μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση των ευρωπαϊκών πολιτικών. Οποιαδήποτε αλλαγή στο γαλλικό πολιτικό τοπίο θα μπορούσε να επηρεάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά.
Η συμμαχία του Μακρόν με τη δεξιά ή την κεντροδεξιά μπορεί να ωθήσει προς πιο συντηρητικές οικονομικές πολιτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ιδίως όσον αφορά την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τα ζητήματα μετανάστευσης. Εάν η επιρροή της ακροδεξιάς αυξηθεί στη Γαλλία, μπορεί να γίνουμε μάρτυρες μιας κλιμάκωσης των ακροδεξιών εθνικιστικών τάσεων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πέρα από αυτό που υπάρχει σήμερα σε ορισμένες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ανατολική Ευρώπη, όπως η Τσεχία, η Ουγγαρία, και άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία και η Αυστρία, που ενδέχεται να απειλήσουν την ενότητα και τη σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από την άλλη πλευρά, αυτή η κλιμάκωση της ανάπτυξης και της επιρροής της δεξιάς στη Γαλλία και την Ευρώπη γενικότερα θα οδηγήσει σε πολιτικές και θέσεις πιο προκατειλημμένες έναντι των γενοκτονικών πολιτικών του ισραηλινού κράτους κατοχής και της κυβέρνησης Νετανιάχου ειδικότερα, η οποία έχει στενές σχέσεις με αυτά τα κόμματα της λαϊκιστικής δεξιάς, τα οποία μπορεί να αναπτυχθούν περαιτέρω και να επεκταθούν εάν ο Τραμπ κερδίσει στις προεδρικές εκλογές του Νοέμβρη, όπου το τρίγωνο Ουάσιγκτον-Βρυξέλλες-Τελ Αβίβ θα ολοκληρωθεί στη συνέχεια με την επιβολή βίαιων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που είναι εχθρικές προς τους λαούς, τις ελευθερίες και τα αιτήματά τους για δικαιοσύνη, και πυροδότηση νέων εστιών πολέμων.
*Ο Μαρουάν Τουμπάσι είναι πρώην πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα και συνιδρυτής του Προοδευτικού Φόρουμ για την Ελληνοπαλαιστινιακή Αλληλεγγύη.
ΠΗΓΗ: http://kosmodromio.gr
