Μπορεί ένας καταδικασμένος για δύο βιασμούς ανηλίκων να κυκλοφορεί ελεύθερος με ήπιους περιοριστικούς όρους; Και βέβαια μπορεί, αν πρόκειται για τον πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, φίλου της κυβέρνησης και ισχυρών επιχειρηματικών παραγόντων Δημήτρη Λιγνάδη.
Είναι η τελευταία πράξη σε μια θλιβερή υπόθεση που ξεκίνησε με συγκάλυψη, καθυστέρηση στην έρευνα που του έδωσε τη δυνατότητα να αποκρύψει στοιχεία, άσκηση ψυχολογικής βίας στα θύματα μέσα στη δικαστική αίθουσα, διασυρμό της προσωπικότητας τους, εκφοβισμό μαρτύρων κατηγορίας και αλληλέγγυων.
Άλλωστε ο Δ. Λιγνάδης δεν είναι ο μόνος που αντιμετωπίζεται με τόσο μεγάλη επιείκεια από τη Δικαιοσύνη. Αποφυλακίστηκε ο Κορκονέας μετά από 11 χρόνια στη φυλακή για τη δολοφονία του 15χρονου Γρηγορόπουλου. Αποφυλακίστηκε ο μεσίτης που καταδικάστηκε μόλις λίγους μήνες πριν για τη θανατηφόρο σωματική βλάβη στον Ζακ Κωστόπουλο, ενώ ο κοσμηματοπώλης δεν φυλακίστηκε καν για λόγους υγείας. Η δίκη του Π. Φιλιππίδη δεν έχει ακόμη τελειώσει αλλά στο μεταξύ έγινε δεκτό το αίτημα για την αποφυλάκιση του.
Την ίδια ώρα ο απεργός πείνας Γ. Μιχαηλίδης, καταδικασμένος για ληστείες τραπεζών και απόδραση, βρίσκεται σε κίνδυνο ζωής, με συντελεσμένες ήδη σοβαρές βλάβες στην υγεία του.
Όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια ζοφερή εικόνα για έναν κορυφαίο θεσμό, τη Δικαιοσύνη, που αποτελεί το τελευταίο ή και μοναδικό καταφύγιο των αδικημένων και αβοήθητων.
Οι κρίνοντες και βέβαια κρίνονται. Για την κυβέρνηση είναι κατακριτέα η απόφαση μη παραπομπής Παπαγγελόπουλου-Τουλουπάκη στο ειδικό δικαστήριο για τη “σκευωρία” Novartis. Αλλά είναι υπεράνω κριτικής η αναστολή της ποινής για τον Δ. Λιγνάδη.
Οι κρίνοντες τους κρίνοντες κρίνονται και αυτοί.
Πηγή: tvxs.gr
