Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν άφησε ασχολίαστη τη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά, έπειτα από σχετική πρωτοβουλία του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Μια διαγραφή που αύξησε την εσωστρέφεια στο κόμμα της Νέας Δημοκρατία και που ουσιαστικά αποτελεί κίνηση πανικού από πλευράς του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά «ΓΙΑΒΟΛ!», ο Κ. Καραμανλής έκανε μια ήπια παρέμβαση για το θέμα της διαγραφής, η οποία ωστόσο αποτελεί αιχμή για τον τρόπο που αντιμετώπισε ο Κυρ. Μητσοτάκης την κατάσταση. «Η άλλη γνώμη, η διαφορετική ανάγνωση ακόμα και η έντονη κριτική δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται. Και πάντως δεν αντιμετωπίζονται με πειθαρχικά μέτρα, καθιστώντας μάλιστα δυσχερέστερη την απαραίτητη εθνική ομοψυχία για τη στήριξη της εθνικής γραμμής», υπογράμμισε με σαφήνεια ο πρώην πρωθυπουργός, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά του για την κίνηση του Κυρ. Μητσοτάκη.
Παράλληλα, αρνήθηκε ευγενικά να μπει στη «λίστα» των υποψηφίων για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Υπενθυμίζεται ότι ο Αντώνης Σαμαράς πρότεινε τον Κ. Καραμανλή για την ΠτΔ. «Με τιμά η σκέψη ειδικά μάλιστα όταν προέρχεται από έναν πρώην πρωθυπουργό. Θέλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι το θέμα ούτε με αφορά ούτε με ενδιαφέρει» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Στην υπόλοιπη ομιλία του, ο πρώην πρωθυπουργός αποδόμησε την ευρωπαϊκή και εγχώρια πολιτική στα μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα. Ξεκινώντας από τη γερμανική κατοχή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (άσκηση αιχμηρή κριτική στο Βερολίνο για το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων), πέρασε στη μεταπολεμική Γερμανία, στην εποχή των Μνημονίων και στο σήμερα, χαρακτηρίζοντας την Ευρώπη ως «ανήμπορη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, πόσο μάλλον να τις επηρεάσει αποφασιστικά».
Όσο για το ουκρανικό ήταν ξεκάθαρος, τονίζοντας την ανάγκη για άμεση παύση πυρός, ενώ για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή εστίασε στο Ισραήλ, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «η υπέρμετρη χρήση βίας δεν βγάζει πουθενά» και προτρέποντας για την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.
Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ομιλίας Καραμανλή:
⇒ Προφανώς η γερμανική κατοχή προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία και την κοινωνία της χώρας μας. Ενδεχομένως η Ελλάδα θα ήταν σε καλύτερη μοίρα σήμερα, εάν δεν είχε υποστεί την αφαίμαξη που υπέστη τότε, σε οικονομικούς πόρους, υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό. Η Ελλάδα, μαζί με την Πολωνία, επλήγησαν περισσότερο, στα χρόνια της κατοχής. Και γι αυτό η Ελλάδα δικαιούνταν και ακόμη δικαιούται να αποζημιωθεί για την άδικη ζημία που υπέστη, τα αποτελέσματα της οποίας επηρέασαν τη σύγχρονη εξέλιξή της.
⇒ Είναι κοινός τόπος ότι η μεταπολεμική Γερμανία έπαιξε έναν ιδιαίτερο ρόλο στη διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι, εξάλλου, γνωστό ότι, μαζί με τη Γαλλία, της αποδίδεται συχνά ο τίτλος της «ατμομηχανής» της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Όμως οι προσανατολισμοί της γερμανικής πολιτικής και, θα πω ακόμα, οι αγκυλώσεις και εμμονές της απομάκρυναν την Ευρωπαϊκή ενοποίηση από το όραμα των πατέρων της.
⇒ Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα, όπως και άλλα κράτη μέλη, επωφελήθηκε από χρηματοδοτήσεις και Ευρωπαϊκά προγράμματα. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι υπήρξαν καθυστερήσεις ως προς την υιοθέτηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό της χώρας μας. Όμως η παγκόσμια οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 ανέδειξε τις αδυναμίες της Ευρώπης και τα περιορισμένα όρια ενοποίησης και σύγκλισής της.
⇒ Η πολιτική των Μνημονίων ήταν εξόχως αποκαλυπτική. Αφού και σε επίπεδο αποτελεσματικότητας απέτυχε, ενώ και στη σύλληψή της είχε κατά βάση την έννοια της τιμωρίας και του παραδειγματισμού. Κυρίως όμως διότι έδειξε ότι, αντιμέτωπη με μια μεγάλη πρόκληση, η ηγεσία της Ευρώπης διάλεξε την κοντόφθαλμη και μίζερη προσέγγιση […] Οι Έλληνες χάσαμε το 30% του εθνικού μας εισοδήματος και σχεδόν το 50% του βιοτικού μας επιπέδου, η Ευρώπη όμως ολόκληρη απεκαλύφθη ρηχή, άτολμη και παρηκμασμένη. Οι οικονομικές ανισότητες διευρύνθηκαν, μεγάλα τμήματα των λαών περιθωριοποιήθηκαν.
⇒ Το παγκόσμιο γεωπολιτικό περιβάλλον έχει μεταβληθεί ραγδαία. Οι βεβαιότητες και τα δεδομένα του παρελθόντος έχουν ανατραπεί και τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η ρευστότητα, η αβεβαιότητα, η αστάθεια και ο πολυκερματισμός. Οι ανταγωνισμοί έχουν αυξηθεί, το ίδιο και οι συγκρούσεις […] Την ίδια ώρα η Ευρώπη μοιάζει ανήμπορη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, πόσο μάλλον να τις επηρεάσει αποφασιστικά. Με την διαδικασία ολοκλήρωσής της επιεικώς μετέωρη, χωρίς κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, με εμφανές έλλειμμα ηγεσίας και αδύναμες κυβερνήσεις, ειδικά στις μεγάλες χώρες της, η Ευρώπη δεν έχει αυτόνομη και αξιόπιστη παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της. Περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου ακόμα και σε διενέξεις που την αφορούν άμεσα.
⇒ Η ευθύνη της Ρωσίας και συνακόλουθα η απερίφραστη καταδίκη της για την εισβολή στην Ουκρανία είναι δεδομένη. Η παράταση όμως της σύγκρουσης μόνο κινδύνους ενέχει. Η πιθανότητα διάχυσής της σε γειτονικές περιοχές, κυρίως μάλιστα της κλιμάκωσής της σε όλο και πιο απειλητικά επίπεδα είναι ορατή. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και οι υλικές καταστροφές ανυπολόγιστες. Η εικόνα επί του πεδίου δυσμενής με την προοπτική περαιτέρω επιδείνωσής της εμφανή. Είναι επιβεβλημένη μια σοβαρή προσπάθεια κατάπαυσης του πυρός.
⇒ Στη Μέση Ανατολή, αναντίρρητα το Ισραήλ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να υπερασπίζεται την ασφάλεια, την ακεραιότητά του και τους πολίτες του. Όμως η υπέρμετρη χρήση βίας πέραν του ότι οδηγεί στην απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος, δεν βγάζει πουθενά. Είναι αναγκαίο να πεισθεί ότι, αν δεν συναινέσει με ειλικρίνεια στην ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, το αδιέξοδο θα παραμένει.
⇒ Η κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια είναι ανησυχητική. Η εκ του προχείρου εσπευσμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η μονοσήμαντη ενοχοποίηση της Σερβίας για όλα τα δεινά, η ενθάρρυνση εκ μέρους της Δύσης συγκεκριμένων εθνικισμών έναντι άλλων είναι τα γενεσιουργά αίτια για την αναβίωση μιας κρίσης που έχει βέβαια βεβαρυμμένο ιστορικό παρελθόν. Οι συμφωνίες του Dayton και το τεχνητό ομόσπονδο κράτος της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης κρατούνται, τρόπος του λέγειν, εν ζωή με τεχνική υποστήριξη. Στο Κόσοβο, η κρίση βαθαίνει, η ανοιχτή σύγκρουση υποβόσκει…
ΠΗΓΗ: efsyn.gr