Οι ανοησίες του Βελόπουλου και το εθνικιστικό μίσος της Χρυσής Αυγής, δια της ΝΔ διαχύθηκαν σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα και τα δηλητηρίασαν. Η κυβίστηση που ακολούθησε έγινε με μισή καρδιά και ουδέποτε ολοκληρώθηκε κάτω από την πίεση Σαμάρα και της ακραίας εθνικιστικής πτέρυγας της ΝΔ.
Το ιστορικό της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι σε γενικές γραμμές γνωστό. Οι ευθύνες των πολιτικών δυνάμεων που συγκρότησαν το τόξο άρνησης της Συμφωνίας επικεντρώνονται συνήθως στην οπορτουνιστική στάση της ΝΔ και του Μητσοτάκη. Χωρίς αμφιβολία η ΝΔ είναι η βασική υπεύθυνη και φυσιολογικά σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεων και των παραλείψεών της. Υπονόμευσε την Συμφωνία, τροφοδότησε και «καβάλησε» το εθνικιστικό κύμα, ενοχοποιώντας τον προωθητικό συμβιβασμό ως «επαίσχυντη υποχώρηση και προδοσία». Καλλιέργησε στον λαό την πεποίθηση ότι η ελληνική πλευρά υπέστη μια ανεπανόρθωτη ήττα και ότι η άλλη πλευρά – που άλλαξε το συνταγματικό της όνομα και έκανε με τεράστιο πολιτικό κόστος ως απεδείχθη τον συμβιβασμό – ήταν μονομερώς κερδισμένη. Οι ανοησίες του Βελόπουλου και το εθνικιστικό μίσος της Χρυσής Αυγής, δια της ΝΔ διαχύθηκαν σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα και τα δηλητηρίασαν. Η κυβίστηση που ακολούθησε έγινε με μισή καρδιά και ουδέποτε ολοκληρώθηκε κάτω από την πίεση Σαμάρα και της ακραίας εθνικιστικής πτέρυγας της ΝΔ. Και μόνη η συνεχής άρνηση της ΝΔ να φέρει προς κύρωση τα τρία προβλεπόμενα από την Συμφωνία μνημόνια αποδεικνύει την κουτοπόνηρη και τελικά αδιέξοδη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Οι συνέπειες του χειρισμού της Συμφωνίας των Πρεσπών υπερβαίνουν κατά πολύ την συγκεκριμένη περίπτωση και ακολουθούν το μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής που είναι η επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Η μετριοπάθεια που κατά διαστήματα προσπαθεί να επιδείξει ο Μητσοτάκης προσκρούει στην πολιτική που ο ίδιος ακολούθησε στην Συμφωνία των Πρεσπών. Και η μεν Νέα Αριστερά – τα στελέχη της οποίας από την πρώτη στιγμή υποστήριξαν αταλάντευτα την Συμφωνία των Πρεσπών – δεν θα αντιδράσει υπονομευτικά όπως η ΝΔ στην προοπτική επίλυσης των Ελληνοτουρκικών διαφορών με διάλογο και πιθανή προσφυγή στην Χάγη, αλλά το παρδαλό διακομματικό εθνικιστικό τόξο θα θέτει συνεχώς εμπόδια.
Εκτός όμως της ΝΔ μεγάλη είναι η ευθύνη των άλλων δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου. Εκόντες άκοντες όλοι στοιχήθηκαν πίσω από την εθνικιστική χορωδία που διηύθυνε η μπαγκέτα της Ακροδεξιάς . Η στάση ιδιαίτερα του ΚΚΕ αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση της Ιστορίας του και ενοχική αντίδραση απέναντι στην μόνιμη κατηγορία της Δεξιάς για «ξεπούλημα της Μακεδονίας». Έβαλε αρκετή αντιαμερικανική και αντι νατοϊκή γαρνιτούρα στην εθνικιστική του προσέγγιση αλλά η ουσία δεν αλλάζει: αντιστρατεύτηκε μια επωφελή για τον τόπο και την Αριστερά Συμφωνία και έγινε ουρά των πιο αντιδραστικών δυνάμεων. Από κοντά η Ζωή Κωνσταντοπουλου και η πλειοψηφία των υπεραριστερών σχημάτων,
Το ΠΑΣΟΚ επίσης ήταν στην λάθος πλευρά της Ιστορίας . Πολλά στελέχη του συμμετείχαν ενεργά στις εθνικιστικές κινητοποιήσεις. Μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει ως κόμμα μια στοιχειώδη αυτοκριτική και αυτό το οδηγεί σε αμήχανες και ελάχιστα πειστικές αντιδράσεις όταν επισημαίνει τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η αντίφαση στην στάση του είναι προφανής.
Το κόμμα Κασσελάκη είναι υποχρεωμένο να στηρίξει την Συμφωνία. Εν κομμάτι των στελεχών που παρέμειναν ήταν ένθερμοι υποστηρικτές της Συμφωνίας, ένα άλλο μέρος ακολουθούσε επιφυλακτικά και σιωπηλά . Ο ίδιος ο Κασσελακης δεν είχε δώσει δείγματα γραφής, ενώ η προσέγγισή του σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής (μειονότητα Θράκης, αναφορά στην Βόρεια Ήπειρο, Γάζα) ήταν εξαιρετικά προβληματική. Κάθε, όμως, διαφοροποίηση στο μείζον αυτό θέμα θα ήταν casus belli για τον αρχιτέκτονα της Συνθήκης Αλέξη Τσίπρα.
Η ίδια η συνθήκη αποτελεί το διαμάντι στο στέμμα της κυβερνητικής θητείας της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Ακόμα και φανατικοί αντίπαλοι της είναι υποχρεωμένοι να το αναγνωρίσουν. Το ότι το διαμάντι αυτό έμεινε ακατέργαστο, οφείλεται πρωτίστως, αλλά όχι αποκλειστικά στην ΝΔ. και κάθε συζήτηση για προγραμματική Συμφωνία των προοδευτικών δυνάμεων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής θα αρχίζει από την παραδοχή της αξίας της. Όχι μόνο για λόγους δίκαιης ιστορικής αποτίμησης αλλά κυρίως ως υπόδειγμα για τα μέλλοντα.
*Ο Νίκος Μπίστης είναι στέλεχος της Νέας Αριστεράς, πρώην υπουργός
Πηγή: dnews.gr
