*Του Σπύρου Σουρμελίδη –
Το πολιτικό σκηνικό είναι θολό μπροστά στην αγωνία του πολιτικού προσωπικού για τις εξελίξεις που έρχονται και γενικώς στη χώρα, αλλά και ειδικά σε κάθε κόμμα. Κοινός παρονομαστής σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η αμφισβήτηση της πολιτικής που ακολουθούν οι ηγεσίες. Επιπλέον σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αμφισβητούνται οι ίδιοι οι πρόεδροί τους, με αποτέλεσμα και τα δύο κόμματα να οδεύουν σε εκλογή νέων αρχηγών.
Στην κυβερνητική παράταξη αμφισβητείται η ορθότητα της πολιτικής που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ διαφαίνεται συνεχώς η αδυναμία να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε λιγότερο από έναν χρόνο βρίσκεται σε μια εσωτερική περιδίνηση μετά την αμφισβήτηση της ηγεσίας του Στέφανου Κασσελάκη από την Κ.Ε., οδεύοντας και πάλι σε Συνέδριο και εκλογή νέου αρχηγού, δυστυχώς σε κλίμα αντιπαράθεσης και μεγάλης εσωστρέφειας. Στο ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές αμφισβητήθηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης, η ικανότητά του να αυξήσει τη δύναμη του κόμματος, να κερδίσει τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι στα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης υπήρξε αμφισβήτηση των ηγεσιών, σχεδόν ταυτόχρονα, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Μάλιστα, ήταν κάτι που πολλοί προέβλεπαν και για τα δύο κόμματα.
Υπάρχουν αιτίες
Η αναταραχή στο πολιτικό σύστημα έχει δύο βασικές αιτίες. Η πρώτη και σημαντικότερη είναι η εμφανέστατη πλέον απογοήτευση μεγάλων κοινωνικών ομάδων για την πραγματική τους κατάσταση, την οποία εμφανώς δεν μπορεί να καλύψει η πολιτική Μητσοτάκη. Συγχρόνως αρχίζει και γίνεται συνείδηση ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές δημιουργούν, αντί να γιατρεύουν προβλήματα (οικονομία, Υγεία, ακρίβεια κ.λπ.). Ταυτόχρονα, όμως, η βασική αντιπολίτευση, πρώτα η αξιωματική, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, και ακολούθως το ΠΑΣΟΚ, δεν προσφέρει ασφάλεια, δεν πείθει πως έχει να προσφέρει ή ότι μπορεί να προσφέρει αποτελεσματικές λύσεις. Το «πακέτο» προκαλεί απογοήτευση, οδηγεί στην αποχή όχι μόνο από την κάλπη, αλλά γενικότερα από την παρακολούθηση της πολιτικής.
Η δεύτερη αιτία είναι η ίδια η κατάσταση στο πολιτικό προσωπικό, το οποίο φαντάζει λιγότερο ικανό να διαχειριστεί τα μεγάλα θέματα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στα κόμματα, στα κομματικά στελέχη, στους εν ενεργεία πολιτικούς, στους θεσμούς αυξάνεται τάχιστα. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που άρχισε η κρίση στα ίδια τα κόμματα-παρατάξεις.
Η αμφισβήτηση Μητσοτάκη
Το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη περί ισχυρού κυβερνήτη και ισχυρής κυβέρνησης όχι μόνο άρεσε, αλλά γέννησε και μεγάλες προσδοκίες. Το αφήγημα υποτιμήθηκε από την αντιπολίτευση διότι δεν έγινε κατανοητή η ανάγκη του πληθυσμού για ασφάλεια, από κάθε άποψη. Υποτιμήθηκε η έννοια, η σημασία της σε καιρούς μεγάλων αλλαγών και ρευστότητας σε ευρωπαϊκό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Είναι, όμως, σήμερα ο ίδιος ο Μητσοτάκης που δεν μπορεί να καλύψει την αδυναμία του να αντιμετωπίσει τη δύσκολη πραγματικότητα υπέρ των πολλών. Δεν μπορεί πλέον να κρύψει τη μεροληπτική στάση του υπέρ των λίγων. Δεν μπορεί, επίσης, να κρύψει το αποτέλεσμα της πολιτικής του σε ό,τι αφορά το κοινωνικό κράτος, το οποίο διέλυσε.
Η κατάσταση αυτή προκαλεί ταυτόχρονα ανασφάλεια σε ό,τι αφορά τις ίδιες τις διαθέσεις του κ. Μητσοτάκη για το μέλλον. Έτσι εμφανίζονται πλέον παράγοντες που δεν θέλουν να επιτρέψουν στον Κ. Μητσοτάκη να ορίσει ούτε το δικό τους πολιτικό μέλλον ούτε το μέλλον της Ν.Δ. Οι από κοινού εμφανίσεις των Καραμανλή και Σαμαρά αποδεικνύουν ότι αμφισβητείται πλέον ολόκληρο το αφήγημα Μητσοτάκη και πρωτίστως η διάθεσή του να καθορίσει την πορεία της συντηρητικής παράταξης και μετά την αποχώρησή του από το Μέγαρο Μαξίμου.
Η εμφάνιση των 11 βουλευτών της Ν.Δ. για ένα καίριο κοινωνικο-οικονομικό θέμα είναι ακόμα μία ισχυρή ένδειξη των παραπάνω. Η αμφισβήτηση Μητσοτάκη δεν παραπέμπει αυτομάτως σε κυβερνητική κρίση, δείχνει όμως το αβέβαιο βήμα.
Η αμφισβήτηση Κασσελάκη και Ανδρουλάκη
Η σχεδόν ταυτόχρονη αμφισβήτηση των δύο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, όσο και αν έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, αντιπροσωπεύει τη βασική αδυναμία και των δύο κομμάτων. Η πρότασή τους, το βασικό αφήγημά τους δεν πείθει, δεν είναι ελκυστικό, παρά την αγριότητα της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία, πέρα από το οικονομικό της σκέλος, περιλαμβάνει και την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων και θεσμών. Κραυγαλέα παραδείγματα, τα Τέμπη και οι υποκλοπές. Κι όμως, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα, όσο και το ΠΑΣΟΚ ως τρίτο κόμμα δεν πετυχαίνουν άνοδο της επιρροής τους.
Η απάντηση που δόθηκε είναι η ανικανότητα (για διαφορετικούς λόγους) των Κασσελάκη και Ανδρουλάκη. Η εξήγηση αυτή, όμως, δεν μπορεί να κρύψει τη βασική αδυναμία σε ό,τι αφορά το πολιτικό αφήγημα. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που η βάση των δυο κομμάτων (μέλη, ψηφοφόροι) δεν αποδέχεται την αμφισβήτηση, με αποτέλεσμα να προηγούνται και πάλι στις δημοσκοπήσεις οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης. Επιπλέον, η εσωκομματική ένταση διευρύνεται γιατί υπάρχουν και στα δύο κόμματα και άλλα σχέδια. Πρώτα αυτό που αφορά τη δημιουργία της μεγάλης Κεντροαριστεράς, αλλά επίσης και της Κεντροδεξιάς. Και το δεύτερο αγγίζει τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ένα σημαντικό κομμάτι της Ν.Δ.
Ιδεολογικές αμφισβητήσεις
Θα ήταν λάθος να κοιτάει κανείς τις ιδεολογικές εντάσεις μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ. Η ιδεολογική παράμετρος είναι ισχυρότερη αυτή την ώρα στη Ν.Δ. και ας μη φαίνεται ή μάλλον ας μην προβάλλεται από τα ΜΜΕ. Η δεξιά πτέρυγα επιμένει στην πιστή εφαρμογή των αξιών της παράταξης, λοξοκοιτώντας και πιο δεξιά, δηλαδή σε ατζέντες της Ακροδεξιάς (ασφάλεια, Κράτος Δικαίου, τρόπος ζωής, μετανάστες κ.ά.). Το νομοσχέδιο για τη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών ανέδειξε ακριβώς αυτή την παράμετρο. Και αυτός που παρουσιάζει ολοκληρωμένη ατζέντα σκληρής δεξιάς αντίληψης είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Τόσο ο Αντ. Σαμαράς όσο και ο Κ. Καραμανλής διαφωνούν με την άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική του Κ. Μητσοτάκη, η οποία κυριαρχεί σε Ευρώπη και Αμερική.
Στην αντιπαράθεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί, δυστυχώς, η προσωπική διάσταση, κάτι όμως που καλύπτει όποια ουσιαστική διαφωνία ή προβληματισμό. Όπως επίσης και στο ΠΑΣΟΚ η συζήτηση περιστρέφεται κυρίως γύρω από την ικανότητα ή μη του Ν. Ανδρουλάκη. Είναι δε αξιοπρόσεκτο ότι έπρεπε να επανεμφανιστεί η κυρία Διαμαντοπούλου για να θέσει θέματα ουσιαστικών διαφωνιών, προτάσσοντας το ζήτημα της κυβερνησιμότητας.
Το θέμα του προσανατολισμού, είτε κρύβεται στην περίπτωση του κ. Μητσοτάκη είτε δεν εμφανίζεται λόγω ουσιαστικής αδυναμίας (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ), είναι κυρίαρχο, με αρνητικό έως αυτή τη στιγμή τρόπο. Και για όλους αυτούς τους λόγους το πολιτικό σύστημα είναι στον αέρα, σε κατάσταση, δηλαδή, ενός μετέωρου βήματος, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει αν θα γίνει, πότε και από ποιον!
ΠΗΓΗ: avgi.gr
ΦΩΤΟ: INTIME NEWS/ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΑΚΟΣ
