*Του Μαρουάν Τουμπάσι –
Εν μέσω της κλιμακούμενης βαρβαρότητας των συνεχιζόμενων σφαγών σε βάρος του λαού μας στη Γάζα και κάτω από αυξανόμενες περιφερειακές και διεθνείς πιέσεις, ήταν φυσικό για την «αντίσταση» να αναζητήσει μια πολιτική και στρατιωτική διέξοδο έχοντας επιφέρει τεράστιες απώλειες σε βάρος του λαού μας. Αυτές οι φρικαλεότητες ξεδιπλώνονται στο πλαίσιο της συνενοχής κάποιων και της σιωπής άλλων – με εξαίρεση τη σταθερή θέση των λαών του κόσμου που εκφράζουν αλληλεγγύη στον αγώνα μας για την ελευθερία και την απελευθέρωση από την αποικιακή κατοχή και τις θέσεις ορισμένων φιλικών εθνών που στηρίζουν τις πιέσεις για την απομόνωση και την απόδοση ευθυνών στην κατοχή δύναμη.
Ωστόσο, το πιο σοβαρό λάθος δεν ήταν απλώς το άνοιγμα διαύλων επικοινωνίας με τους Αμερικανούς, αλλά η θεμελιώδης εσφαλμένη κρίση της ίδιας της φύσης του αμερικανικού ρόλου. Η Ουάσιγκτον δεν ήταν ποτέ έντιμος μεσολαβητής. Αντίθετα, είναι ο πολιτικός και διπλωματικός βραχίονας του Σιωνιστικού Σχεδίου, ένας άμεσος συνεργάτης στη δολοφονία και η πείνα του λαού μας και ο πρώτος στρατιωτικός υποστηρικτής της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ – από την έναρξη της Nakba (σ.μτφρ. Καταστροφής των Παλαιστινίων το 1948) μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένης της παγίδας των «συμφωνιών του Όσλο» και της αποκήρυξής τους από το Ισραήλ, ως τη σημερινή κατάσταση.
Βασισμένοι στους Αμερικανούς ή τις υποσχέσεις τους – που προωθούν οι μεσολαβητές-και εν απουσία ενός ενιαίου, δίχως αποκλεισμούς, παλαιστινιακού εθνικού οράματος και μιας αδιαμφισβήτητης, ενωτικής αραβικής στάσης (ειδικά κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του Προέδρου Τραμπ στη Μέση Ανατολή) και χωρίς μια σαφή ανάγνωση των στόχων πίσω από αυτή την αμερικανική δέσμευση, φθάσαμε στην εμφάνιση «εύθραυστων» προτάσεων υπό προϋποθέσεις που συντάχτηκαν βάσει των αναγκών του Νετανιάχου και της πολιτικής κρίσης που αντιμετωπίζει. Ακόμη χειρότερα, αυτές οι προτάσεις που υποβλήθηκαν από τον λεγόμενο μεσολαβητή Στιβ Γουίτκοφ (ο οποίος δεν επιδιώκει τίποτα άλλο παρά να διατηρήσει τον ρόλο του Ισραήλ στην περιοχή) προωθούνται τάχα «ιστορική ευκαιρία» που πρέπει να αξιοποιηθεί. Στην πραγματικότητα, η ουσία αυτών των προτάσεων συνιστά μία πολιτική και ηθική παγίδα, που δε διαφέρει από τις γνωστές αμερικανικές πολιτικές ή την επιδίωξη ως σήμερα του οράματος μίας «Νέας Μέσης Ανατολής» που συμπεριλαμβάνει το «Μεγαλύτερο Ισραήλ» μέσω της συνεχιζόμενης εξομάλυνσης σχέσεων με το εβραϊκό κράτος και την υποταγή σε αυτό.
Το σημερινό σχέδιο της πρότασης Γουίτκοφ δεν τερματίζει τον γενοκτονικό πόλεμο, δεν αίρει την πολιορκία και δεν παρέχει καμία εγγύηση για την προστασία του λαού μας από την πείνα και την αναγκαστικό εκτοπισμό. Ιδιαίτερα προβληματική είναι η παρουσία αμερικανικών εταιρειών που λειτουργούν στη Γάζα με το πρόσχημα της κατανομής της ανθρωπιστικής βοήθειας. Στην πραγματικότητα, η πρόταση Γουίτκοφ επιχειρεί να εδραιώσει την πραγματικότητα της ταπείνωσης και της σταδιακής παράδοσης. Προσφέρει δηλαδή στο Ισραήλ την τακτική της «εκεχειρίας», επιτρέποντας στον Νετανιάχου να ανασυγκροτηθεί πολιτικά, να εξαγοράσει τη διεθνή σιωπή – ειδικά από την Ευρώπη – και να συνεχίσει τα σχέδιά του για αναγκαστικό εκτοπισμό, την προσάρτηση και την επέκταση των εποικισμών στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ. Αυτό επιβεβαιώθηκε στις 29 Μαΐου, μέσω των αποφάσεων της ισραηλινής κυβέρνησης που αποσκοπούσαν στην επιβολή «νέων γεγονότων» στο έδαφος ενόψει της Διεθνούς Συνδιάσκεψης για το Παλαιστινιακό και τη λύση των δύο κρατών που προγραμματίζεται στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκης τα μέσα Ιουνίου. Θα ήταν πιο κατάλληλο αυτή η συνδιάσκεψη να συγκληθεί υπό την αναγνώριση και ίδρυση ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους αντί να επαναλάβει τη φράση «λύση στη βάση δύο κρατών» ιδιαίτερα όταν το «άλλο κράτος» ήδη υπάρχει παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ μετά το 1948, και δη την απόφαση 181 που αναφέρεται στη λύση των δύο κρατών εκείνης της περιόδου.
Έτσι, οι Παλαιστίνιοι διαπραγματευτές της Χαμάς βρέθηκαν εν μέσω δύο πυρών αφού καλούνται είτε να αποδεχθούν μία «συμφωνία» που προσφέρει κάτι περισσότερο από μία μερική εκεχειρία υπό όρους, είτε να την απορρίψουν και να αντιμετωπίσουν τη συνέχιση των σφαγών, μαζί με μία καλά οργανωμένη εκστρατεία από Μέσα Ενημέρωσης που θα τους κατηγορούν για «αντίσταση» και παράταση του πολέμου, μετατρέποντας έτσι τον εκτελεστή σε μεσολαβητή ειρήνης και το θύμα σε κακοποιό.
Αυτό το σκληρό αποτέλεσμα (που επέφερε η κακοδιαχείριση της σχέσης με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο ενός μονοπατιού που επιδιώχθηκε μονομερώς από τη Χαμάς, πιθανώς με την υποστήριξη του διεθνούς κινήματος των «Αδελφών Μουσουλμάνων» που επιχειρεί να πάρει θέση εν μέσω περιφερειακών αλλαγών) δεν θα πρέπει να γίνει βάση για αυτομαστίγωμα ή περαιτέρω εσωτερική διχόνοια. Αλλά μάλλον θα πρέπει να οδηγήσει σε μία θαρραλέα εθνική επίγνωση – δίνοντας χρόνο σε επανεκτίμηση εργαλείων, πολιτικών και προγραμμάτων, ώστε να κτιστεί εκ νέου μία ενιαία παλαιστινιακή στάση στη βάση αληθινής εθνικής ενότητας. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθούν διαπραγματεύσεις, εκτός εάν βασίζονται στην πραγματική ενότητα, αντανακλώντας την ενότητα της γης, των ανθρώπων και του αγώνα. Αυτό απαιτεί σοβαρό και υπεύθυνο εθνικό διάλογο στη βάση της ανεξάρτητης λήψης αποφάσεων και ενός σαφούς στρατηγικού οράματος για το εθνικό απελευθερωτικό σχέδιο, κάτι που προς το παρόν απουσιάζει.
Επιπλέον, ο ρόλος και το αντιπροσωπευτικό καθεστώς της Οργάνωσης Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO) πρέπει να αναδείξει ένα γνήσιο εθνικό μέτωπο, ευρείας βάσης, μέσω δημοκρατικών μηχανισμών. Πρέπει να υποστηριχθεί από μια ανθεκτική πολιτική και λαϊκή δύναμη – που δεν επισκιάζεται από την Παλαιστινιακή Αρχή ούτε μειώνεται από την εξάρτηση μίας αποκαλούμενης «στρατηγικής των αδυνάμων», η οποία επιδιώκει να προκαλέσει συμπάθεια και συναισθηματικές εκκλήσεις μέσω της συναισθηματικής γλώσσας για τα δεινά των Παλαιστινίων. Αντ’ αυτού, πρέπει να γίνει διάλογος που θα αφορά την αντίσταση και τα βαθιά ριζωμένα αναφαίρετα δικαιώματα, τη λογοδοσία και την απομόνωση του κατοχικού κράτους και του αποικιακού του συστήματος.
*Ο Μαρουάν Τουμπάσι είναι πρώην πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα και συνιδρυτής του Προοδευτικού Φόρουμ για την Ελληνοπαλαιστινιακή Αλληλεγγύη.
ΠΗΓΗ: kosmodromio.gr
