*Συνέντευξη στην Γεωργία Σάκκουλα –
Μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ο Κώστας Αρβανίτης, μέλος της Επιτροπής LIBE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι ένας από τους δύο εναπομείναντες ευρωβουλευτές του κόμματος. Το όνομά του έχει ουσιαστικά «κλειδώσει» ως μία από τις υποψηφιότητες για τις ευρωεκλογές, όμως εκείνος δείχνει να κρατά στάση αναμονής μέχρι το συνέδριο για το πώς θα κινηθεί στην πορεία, αν και όπως τονίζει δεν προβλέπει να αλλάξει κάτι που θα του δημιουργούσε συνειδησιακό πρόβλημα.
Θεωρεί ότι οι αποχωρήσεις των 11 βουλευτών δεν είχαν πραγματικό ιδεολογικό υπόβαθρο και ότι οι τρεις συνάδελφοί του στο Ευρωκοινοβούλιο έπρεπε να μείνουν μέχρι τέλος Μαρτίου με αρχές Απριλίου, παρότι έφυγαν με σκληρή κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη. Συνομιλήσαμε στο Στρασβούργο και τον ρωτήσαμε πώς είναι τώρα η κατάσταση στη διασπασμένη αντιπροσωπεία της Αριστεράς, πώς βλέπει τις αποχωρήσεις αλλά και ποιο το διακύβευμα του συνεδρίου και ο στόχος των ευρωεκλογών για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
● Μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη το κόμμα σας βιώνει μια μεγάλη κρίση που δεν λέει να κοπάσει, παρότι ήδη συγκροτήθηκε μια νέα Κ.Ο. απ’ τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποχωρήσεις στελεχών και κυρίως απλών μελών συνεχίζονται. Πού πιστεύετε θα σταματήσει αυτό;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι με την αποχώρηση βουλευτών και ευρωβουλευτών, χωρίς ιδεολογικό αφήγημα κατά τη γνώμη μου, οδηγούμε όλοι μαζί ένα πολύ μεγάλο ζωντανό κομμάτι της οργανωμένης Αριστεράς στον παροπλισμό, για ένα διάστημα. Αντάρα είναι αυτή, θα τελειώσει κάποια στιγμή. Και γι’ αυτό την βασική ευθύνη πάντα την έχει η ηγεσία. Οπότε, όταν θα υπάρχει σαφήνεια και θα βγει αυτή μετά το συνέδριο ουσιαστικά, σε αυτό που λέμε πολιτικό σχέδιο, νομίζω ότι το καράβι θα πάρει ξανά τον ρυθμό του.
Οι αποχωρήσεις μεσαίων στελεχών πρώτης γραμμής που είχαν σχέση με αυτό που λέμε κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Που δεν σημαίνει ότι ακολουθούν το νέο φορέα, πάνε σπίτι τους. Αυτό είναι μεγάλο στοίχημα, λοιπόν, να τους ξαναφέρουμε, να τους κινητοποιήσουμε, γιατί τους έχουμε ανάγκη.
● Είναι συγκεκριμένοι οι τομείς απ’ τους οποίους έχουν αποχωρήσει περισσότεροι και δημιουργούν ένα παραπάνω πρόβλημα; Για παράδειγμα είχαν βγάλει μια ανακοίνωση απ’ τον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έλεγε ότι αποχωρεί μεγάλο μέρος.
Αυτό εμένα με στεναχωρεί, γιατί δούλευα πάνω στα δικαιώματα, με αυτούς τους συντρόφους και συντρόφισσες. Θεωρώ ότι είναι άξια στελέχη. Είναι άνθρωποι της κοινωνίας, της πρώτης γραμμής, απ’ τη φυλακή μέχρι το προσφυγικό. Δεν πιστεύω στο ουδείς αναντικατάστατος. Ο καθένας έχει μια πολύ μεγάλη αξία και διαδρομή. Αυτό είναι που μας πονάει πάρα πολύ. Διαφωνώ επιμένοντας ότι δεν υπάρχει αλλαγή πολιτικής ατζέντας ώστε να δημιουργήσει αυτό το πράγμα. Κι άλλωστε τα πολιτικά ζητήματα λύνονται στα συνέδρια.
Το στοίχημα σε εμάς είναι, κύρια δικό μας αλλά και δικό τους, ότι οι σχέσεις οι κοινωνικές και οι συντροφικές δεν πρέπει να χαλάσουν. Γιατί πρέπει να συνεχίσουμε τους κοινωνικούς αγώνες, που ήμασταν έτσι κι αλλιώς λίγοι.
● Αυτό κατά πόσο είναι εφικτό τώρα, όταν συνεχίζονται τα πυρά απ’ τη μεριά προς την άλλη;
Γιατί είμαστε και εμείς εδώ
Πυρά και σε επίπεδο ηγεσίας, όχι απλά στελεχών….
Επιμένω, λοιπόν, επειδή εγώ δεν είμαι ηγεσία, και το λέω και σαν σύνθημα: Είμαστε κι εμείς εδώ. Απλά μέλη, κάνουμε μια δουλειά, εγώ ας πούμε τώρα στο Ευρωκοινοβούλιο, αύριο μέλος του κόμματος. Οφείλουν, λοιπόν, οι ηγεσίες να ακούν και εμάς που είμαστε και εμείς εδώ. Και νομίζω θα το ξεπεράσουμε αυτό.
● Πώς σχολιάζετε τις αποχωρήσεις και τη χρονική συγκυρία που έγιναν;
Θεωρώ ότι όλα είναι λάθος απ’ όλες τις πλευρές. Και στην κρίση, και στη διαχείριση. Και σε αυτό υπάρχουν και πολιτικές και ιστορικές ευθύνες. Θα αναμετρηθούν όλοι- όλοι μας με την ιστορία, για τη στάση αυτή στο καθοδηγητικό κομμάτι.
● Εδώ πάντως οι πρώην σύντροφοί σας που πήγαν στη Νέα Αριστερά καταγγέλλουν τη νέα ηγεσία για αλλοίωση του χαρακτήρα του κόμματος, για σειρά πραγμάτων τα οποία έχουν να κάνουν με το πολιτικό πλαίσιο.
Τι είναι πρώην σύντροφοι; οι σύντροφοι είναι σύντροφοι πάντα.
Ως προς το ερώτημα, διαφωνώ ιδεολογικά μαζί τους γιατί τότε έχουμε αποδεχθεί αυτό που και κάποιοι απ’ αυτούς σωστά το έβαζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να είναι αρχηγικό κόμμα. Αν έχεις αποδεχθεί πριν απ’ το συνέδριο ότι η αλλοίωση ενός κόμματος γίνεται απ’ τον πρόεδρο του κόμματος τότε σημαίνει ότι έχεις ολική καταστροφή, στην οποία έχεις ευθύνη εσύ αν έγινε κάτι τέτοιο. Δεν αποδέχομαι λοιπόν ότι η αλλοίωση ενός κόμματος, πόσο μάλλον του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μπορεί να γίνει απ’ τον πρόεδρο.
● Αυτοί που αποχώρησαν αυτό ακριβώς λένε, πως οι λόγοι που αποχώρησαν είναι καθαρά πολιτικοί και ιδεολογικοί και εν πάση περιπτώση πως ο νέος πρόεδρος δεν εκφράζει αυτό που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα όμως εκφράστηκε το μεγαλύτερο κομμάτι των μελών και όλοι συμφώνησαν. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτή τη διαδικασία εκλογής προέδρου, την απευθείας. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν όργανα και δόκιμα μέλη. Όμως το παιχνίδι παίχτηκε με αυτούς τους όρους και σε αυτό συμφώνησαν όλοι όσοι κατέβηκαν στην εκλογική διαδικασία. Τώρα αν στην κάθε δήλωση του επικεφαλής μιας πολιτικής ομάδας, πόσο μάλλον ενός κόμματος, βάζω θέμα αποχώρησης ή διαγραφής νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει πια τα όρια της κανονικής συνεννόησης.
Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς- Προοδευτική Συμμαχία. Σημαίνει συνασπισμός ανθρώπων, ομάδων, τάσεων, σκέψεων κ.ο.κ.
● Παρολ’ αυτά ο κ. Κασσελάκης σε μια απ’ τις τοποθετήσεις του στην Κεντρική Επιτροπή είπε τέλος οι τάσεις από εδώ και πέρα.
Τάσεις για μένα δεν υπήρχαν επί το πλείστον. Τάσεις σημαίνει τάσεις χωρίς επικεφαλής, όχι ομάδες. Αυτό που ζούσαμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια, και όχι τώρα απ’ το 2019 μέχρι το 2023, είναι ότι είχαμε ομαδοποιήσεις στελεχών με προσωπικές φιλοδοξίες και δεν είχα καταλάβει ποια είναι η ιδεολογική διαφορά – τομή στο δρόμο για τον σοσιαλισμό της μιας ομάδας απ’ την άλλη ομάδα.
● Ο κ. Κασσελάκης έχει επιμείνει στο Σύγχρονη, Πατριωτική Αριστερά το οποίο είναι μια ξεκάθαρη αλλαγή του προσήμου όπως το ξέραμε μέχρι τώρα, της ριζοσπαστικής που είναι και το όνομα εξάλλου του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν θα αλλάξουμε και το όνομα. Δεν μπαίνει τέτοιο θέμα. Νομίζω ότι είναι ένας άχρηστος πλεονασμός το κομμάτι το πατριωτικό. Η Αριστερά είναι ριζοσπαστική και ήταν πάντα πατριωτική. Έχω απαντήσει άλλωστε πολλές φορές ότι η Αριστερά έχει πληρώσει με το αίμα της τη στάση της στα πράγματα. Άλλοι πρέπει να απαντήσουν αν είναι στο πατριωτικό μέτωπο ή όχι. Αυτό ήταν τελικά το θέμα της διάσπασης; Αυτό είναι ένα ερώτημα. Δηλαδή πρέπει να καταλάβουμε ποιο είναι το θέμα της διάσπασης ή της αποχώρησης των στελεχών, εκτός απ’ το ότι δεν μου αρέσει ο Κασσελάκης.
● Ηταν μια απ’ τις αναφορές που είχε προκαλέσει δυσαρέσκεια στις ομάδες που αποχώρησαν.
Όταν είσαι σε μια κοινότητα σημαίνει ότι μπορείς και να συνομιλείς, να συμβιβάζεσαι, να προχωράς και να έχεις και τα ιστορικά ντοκουμέντα. Σήμερα που μιλάμε δεν έχω ιστορικά ντοκουμέντα που μου αλλάζουν τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Αν κάτι αλλάξει στο συνέδριο, είμαι στη διάθεσή σας να το ξανακουβεντιάσουμε αν εγώ χωράω ή όχι σε αυτό το πολιτικό σχέδιο.
● Πιστεύετε πως αν είχε προηγηθεί το συνέδριο των εσωκομματικών εκλογών, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα;
Πιθανόν, κανείς δεν ξέρει. Θεωρώ ότι ψήφισα λάθος σε εκείνη την Κεντρική Επιτροπή, δηλαδή να πάμε γρήγορα πρώτα σε εκλογή προέδρου, κρίνοντας τότε πως αφού δεν υπάρχει ταυτοτικό θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας είναι εδώ, πάμε να βγάλουμε πρόεδρο να μην χάσουμε τον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το ένα ερώτημα που δεν απαντήθηκε είναι πώς ένας άνθρωπος ο οποίος είναι άγνωστος στην κοινή γνώμη και στο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τους γνωστούς; Αυτό να απαντήσουμε. Αλλά και να κέρδιζε η Έφη Αχτσιόγλου πάλι θα είχαμε το ίδιο ζήτημα, και ενδεχομένως θα είχαμε την ίδια κρίση αντίστροφα. Οπότε ο Κασσελάκης είναι ο καταλύτης των εξελίξεων απ’ τα πράγματα.
Για να είμαι σαφής όμως, για μένα το πρόβλημα δεν είναι ο Κασσελάκης, αλλά η διάσπαση. Ας του δώσουμε λίγο χώρο και χρόνο, για να είμαστε και πιο έντιμοι απέναντι σε αυτό.
● Εντέλει δεν συζητήθηκαν τα αίτια της συντριβής με τον ΣΥΡΙΖΑ όπως ήταν όταν κατέβηκε στις εκλογές.
Ναι, θα συζητηθούν στο συνέδριο τον Φεβρουάριο. Γι’ αυτό επιμένω ότι έπρεπε να πάμε όλοι μαζί στο συνέδριο για να γίνει και μια πραγματική αποτίμηση, και όχι ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
● Εκανε καλά ο Αλέξης Τσίπρας που έφυγε τότε; Ήταν καλή κίνηση ή μήπως και αυτό έπαιξε το ρόλο του στο πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα; Δεν θα μπορούσε να μείνει μέχρι να γίνει το συνέδριο και να εκλεγεί νέος πρόεδρος;
Η αποχώρηση του Αλέξη ήταν σοκ, για μένα τουλάχιστον. Και η ήττα ήταν σοκ. Απ’ τη στιγμή που έχεις ένα ιστορικό γεγονός, που είναι μια συντριβή, νομίζω ότι ο πρόεδρος έπρεπε να πάρει και την ευθύνη που του αναλογούσε. Και την πήρε όλη την ευθύνη, όχι μόνο αυτή που του αναλογούσε. Και έκανε και κάτι άλλο που είναι πολύ έντιμο. Είπε: ανοίγω το δρόμο στο νέο. Το είδαμε το νέο, από όλες τις πλευρές. Ώριμα και έμπειρα παιδιά είναι, όφειλαν λοιπόν με τον α’ ή β’ τρόπο να χτίσουν τις συνθήκες αυτές χωρίς να έχουν τον μπαμπά τους. Διότι απ’ ό,τι φάνηκε τελικά ο Τσίπρας ήταν ένας μπαμπάς που μάζευε όλες αυτές τις αντιθέσεις στην πλάτη του.
Δεύτερον, ο Τσίπρας είναι ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο, δεν μπορούμε να το χαλάμε έτσι. Απ’ όποιο μετερίζι κι αν είναι ο καθένας, για την ευρωπαϊκή Αριστερά, όχι για την ελληνική. Τέλειωσε αυτός ο κύκλος και θα δούμε τον επόμενο κύκλο που θα είναι δική του απόφαση.
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει αν έκανε σωστά ή λάθος, νομίζω ότι έντιμα έπραξε πάντως και έντιμα στάθηκε και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής διαδικασίας.
● Πολλοί τον έχουν επικρίνει ότι δεν πήρε καμιά θέση, ακόμα κι όταν φάνηκε ότι το κόμμα πάει για διάσπαση.
Έκανε νομίζω κινήσεις ο πρόεδρος. Έκανε και παρεμβάσεις με συναντήσεις, απ’ όσο γνωρίζω, που είχε με στελέχη, και σε μηνύματα που έδωσε. Και έπρεπε να έχει τέτοιο διακριτό και προσεκτικό ρόλο ώστε να μην είναι ωμή η παρέμβαση. Τώρα απ’ όσο ξέρω τον κατηγορούν κάποιοι γιατί δεν παρενέβη πριν το εκλογικό αποτέλεσμα. Ε, αυτό το θεωρώ και πολύ unfair. Δεν μπορούσε να γίνει. Νομίζω ότι ήμασταν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων άπαντες. Και έχουμε άπαντες την ευθύνη γι’ αυτή την ιστορία και θα το πληρώσουμε όλοι μαζί.
● Τώρα έχει αποτραβηχτεί. Βέβαια είναι νέος άνθρωπος. Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να επιστρέψει με κάποιο κεντρικό ρόλο στο προσκήνιο;
Δεν θεωρώ ότι ο Τσίπρας έχει αποτραβηχτεί. Δεν συμμετέχει σε αυτή την κακή παρένθεση που έχουμε. Ήταν πρόσφατα στην Ιταλία και μετά στη Γαλλία, απ’ όπου έκανε δηλώσεις στο Συμβούλιο της Ευρώπης, συμμετέχει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Τώρα για τα υπόλοιπα, θα το δει αυτός. Θα το δει και η Ιστορία. Όμως ο Τσίπρας δεν είναι Καραμανλής ούτε Παπανδρέου. Ο Τσίπρας έμεινε στο κόμμα, και αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό. Ο ένας μόνασε και ο άλλος έκανε άλλο κόμμα. Εδώ έχουμε ένα πολιτικό, πρώην πρωθυπουργό, ηγέτη της αριστεράς που συμμετέχει στις διαδικασίες. Είναι ενεργός. Ο Τσίπρας είναι εδώ, γι’ αυτό είμαι και εγώ εδώ. Και πάρα πολλοί άλλοι.
● Σε περίπου δύο μήνες θα γίνει το συνέδριο του κόμματος. Ποιο είναι για εσάς το μεγάλο διακύβευμα;
Επικαιροποίηση του προηγούμενου συνεδρίου σε ό,τι αφορά τη στρατηγική του κόμματος και χάραξη τακτικής για το πώς θα πάμε στη νέα κατάσταση, στη νέα εποχή, στα νέα δεδομένα και στα νέα στοιχήματα, πώς εκφράζεται και πώς ορίζεται το θέμα Αριστερά. Νομίζω ότι έχουμε όλο το know how αυτό και πως δεν αξιοποιήθηκε στο προηγούμενο διάστημα, ειδικά μετά το ’19. Νομίζω τώρα είναι μια ευκαιρία, όχι καλή αλλά κακή συγκυρία, να οργανώσουμε τον πολιτικό λόγο και σε αφήγημα και σε προοπτική. Τα κόμματα δεν είναι παρέες οι οποίες έχουν φιλοδοξίες πέντε άνθρωποι και συνασπιζόμαστε για τη νομή της εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ή δεν θα υπάρχει αν θα αλλάξει ή δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνία. Όχι απλά να πάρει την κυβέρνηση. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Πιστεύω ότι υπάρχει το προσωπικό που πρέπει να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ από ένα -σε ένα βαθμό δυστυχώς- γραφειοκρατικό κόμμα εξουσίας χωρίς γείωση με την κοινωνία, σε ένα κόμμα κοντά στα συνδικάτα, στα σωματεία και σε συλλόγους για να μπορεί να παράγει πολιτική.
Η παραγωγή πολιτικής δεν γίνεται απ’ το δικό μου γραφείο αν δεν έχεις συνδικαλιστές να παλεύουν. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο κενό, που υπήρχε και πριν τη διάσπαση. Απ’ το ’15 και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι. Είχε τον κόσμο, αλλά δεν είχε τα εργαλεία του κόσμου που είναι τα σωματεία. Αυτό είναι ένα θέμα που το συνέδριο οφείλει να το δει και να το λύσει. Δεν λύνεται όμως με αλαλαγμούς και με συνθήματα “πάμε θα το λύσουμε”. Θέλει πολλή δουλειά, επιστημονική μελέτη, αλλά και μάζεμα του εγώ που υπάρχει πολύ σε αυτή την Αριστερά.
● Πρόσφατα σε κάποια απ’ τις τηλεοπτικές σας παρεμβάσεις είπατε «πάλι καλά που παίρνουμε 14% στις δημοσκοπήσεις». Πλέον, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ακόμα κι αυτό μοιάζει λίγο πιο μακρινό και ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιες έρχεται πίσω απ’ το ΠΑΣΟΚ, στην τρίτη θέση. Θεωρείτε ότι αυτό είναι κάτι που ανατρέπεται;
Αυτό ανατρέπεται, έτσι κι αλλιώς. Αλλά μπορεί να γίνει και χειρότερο, οπότε αυτό που λέω και πάλι καλά το 12 ή το 15% είναι και πάλι καλά, όταν έχεις ένα κόμμα σε αλληλοσπαραγμό και ένας κόσμος μας και μέλη μας φεύγουν.
Για τις Ευρωεκλογές πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να επιδείξει καταρχήν μια πολύ καλή δουλειά που έγινε εδώ. Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει με επιλογές αλλά ήμασταν εδώ και ήμασταν και στην κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έτσι οφείλει να παίξει αυτό το ρόλο του και στις Ευρωεκλογές, και να σταθεροποιήσει αυτή τη θέση του με το παραπάνω. Θεωρώ ότι ήταν λάθος το 17% και το βασικό ζήτημα είναι ποιες προϋποθέσεις θα δημιουργηθούν απ’ τις Ευρωεκλογές για να γίνει αυτό που λέμε η μεγάλη ανατροπή σε σύντομο χρονικό διάστημα, γιατί αν πάμε έτσι φοβάμαι ότι θα δούμε μετά τον γιο του κ. Μητσοτάκη να αντικαθιστά τον κ. Μητσοτάκη και αυτό το καθεστώς πρέπει να τελειώσει.
Και ένα άλλο που έχει αξία είναι ότι δεν βλέπω όλη αυτή τη φθορά που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ να την εισπράττουν τα άλλα κόμματα. Ακόμα και στις εκλογές του Ιουνίου που είδαμε την αύξηση του ποσοστού του ΚΚΕ και του ΠΑΣΟΚ είχαμε μείωση των ψηφοφόρων και όχι αύξηση.
● Παρόλ’ αυτά το ΠΑΣΟΚ αποτυπώνεται στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις.
Μια μονάδα πάνω, μια κάτω δεν λέει κάτι. Ποιες είναι οι παρεμβάσεις που έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ τα πέντε χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δηλαδή σε ποια ζητήματα σήκωσε τα κυρίαρχα θέματα ψηλά και δημιούργησε κινηματικές διαδικασίες εκτός Βουλής και μέσα έπαιξε ρόλο σημαντικό; Ακόμα και στο κομμάτι των παρακολουθήσεων και του Predator εμείς σηκώσαμε το θέμα. Νομίζω ότι η σχέση αυτή με την κοινωνία θα φτιάξει άμεσα όσο φύγουμε απ’ τα θέματα που απασχολούν εμάς και τους φίλους μας. Δηλαδή όταν θα παράξουμε πολιτική ουσίας και βγει προς τα έξω. Νομίζω αυτό θα αλλάξει άρδην και είναι στο χέρι μας. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει ο αντίπαλος, με ενδιαφέρει τι κάνουμε εμείς.
● O Στ. Κασσελάκης έχει δηλώσει δημόσια σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό Alpha ότι θα είστε εκ νέου υποψήφιος στις ευρωεκλογές, όπως και η κ. Κουντουρά. Πως βλέπετε τις δυνατότητες που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές ύστερα από την κρίση που πέρασε;
Καταρχήν ο κ. Κασσελάκης είχε κάνει πρόταση και στους πέντε που ήμασταν τότε. Σε ό,τι με αφορά έχω εκλεγεί για να υλοποιήσω ένα πολιτικό σχέδιο. Δεν υπήρχε αλλαγή, οπότε δεν υπήρχε και για μένα θέμα τι κάνω. Ολοκληρώνω τη θητεία μου και μετά το ερώτημα είναι αν κατεβαίνω εκ νέου. Εγώ κόμμα δεν αλλάζω στα 59, άλλαξα στα 25. Οπότε απ’ τη στιγμή που θεωρώ τιμητική την πρόταση του κόμματος και του προέδρου να είμαι στα ψηφοδέλτια, βεβαίως, αλλά αυτό θα κριθεί από το αν αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριο και γίνει κάτι άλλο. Δεν το προβλέπω ότι θα γίνει κάτι κακό, το οποίο θα μου δημιουργήσει πρόβλημα συνειδησιακό. Αλλά προς το παρόν δεν κάνω προεκλογική μάχη, απ’ τη στιγμή που κάνω κοινοβουλετικά τη δουλειά μου. Είναι πολύ νωρίς ακόμα.
Θεωρώ ότι ο στόχος που πρέπει να βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ για τις Ευρωεκλογές είναι τουλάχιστον το 23%, δηλαδή το ποσοστό των προηγούμενων ευρωεκλογών. Έξι ευρωβουλευτές είναι ο στόχος.
● Η αποχώρηση των συναδέλφων σας πόσο σας έχει επηρεάσει; Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για εσάς τους δύο εναπομείναντες;
Καταρχήν επηρεάζει συναισθηματικά, πάρα πολύ. Κάνουμε μια πολύ έντονη προσπάθεια να μην χαλάσουν οι σχέσεις μας, διότι εμείς μαζί ψηφίζαμε. Γι’ αυτό και βάζω το ερώτημα «μα γιατί;». Θεωρούσα ότι καταρχήν έπρεπε να ολοκληρωθεί η κοινοβουλετική περίοδος μέχρι τέλος Μάρτη – μέσα Απρίλη και μετά ας έπαιρνε ο καθένας τον δρόμο του. Δεν είχαμε λόγους εμείς εδώ να σπάσουμε το σχήμα.
Επιπλέον, ήμασταν ήδη λίγοι όταν ήμασταν 6 και πολύ λίγοι που μείναμε 5, διότι είμαστε μικρή πολιτική ομάδα η Left και ουσιαστικά πρέπει να είμαστε παντού. Ε τώρα, όπως καταλαβαίνετε, όταν φεύγουν τρία γραφεία, την ευθύνη των ψηφοφοριών την παίρνουμε εμείς. Βεβαίως ακούμε τις προτάσεις, Οπότε, δεν έχουμε απλά ένα βουνό στην πλάτη μας, έχουμε μια οροσειρά. Και αυτό δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά και τους συνεργαζόμενους εδώ. Οι ώρες είναι ατέλειωτες πια.
● Ομως, αφού διαφωνούν, πώς θα γινόταν να μείνουν μέχρι Απρίλιο;
Εξηγώ: εμείς επειδή έχουμε συγκεκριμένα πράγματα, ψηφίζουμε τα ίδια πράγματα. Οπότε δεν θα άλλαζε κάτι. Λόγω των καλών σχέσεων και της έντιμης στάσης, και εδώ θα κριθεί και ο καθένας βεβαίως, προσπαθούμε πρώτον να διαφυλάξουμε τις θέσεις εργασίας των ανθρώπων που είναι στο stuff, και γι’ αυτό την κύρια ευθύνη την έχουν τα πολιτικά πρόσωπα, δηλαδή αυτοί που προΐστανται.
● Αρα, πώς πιστεύετε ότι πρέπει να είναι οι σχέσεις σας με τους πρώην συναδέλφους σας απ’το κόμμα;
Έντιμες. Και έτσι θα είναι, το πιστεύω.
● Εξακολουθείτε να κάνετε συνεννοήσεις μεταξύ σας για θέματα του ευρωκοινοβουλίου και της χώρας;
Βεβαίως, και έτσι πρέπει να είναι. Γιατί είμαστε η ελληνική αντιπροσωπεία της Αριστεράς και αν υπήρχε, κατά τη γνώμη μου, στη νέα Βουλή κι άλλο κόμμα της Αριστεράς γιατί όχι να μην συνεννονούνται η ελληνική αντιπροσωπεία της Αριστεράς σε κάποια πράγματα κοινής στάσης που αφορούν την ελληνική οπτική των γεγονότων. Απλώς όλοι εμείς θα έπρεπε να είμαστε μαζί στον ΣΥΡΙΖΑ. Επιμένω να διαφωνώ, επιμένουν να με μαλώνουν, αλλά έτσι πρέπει να πάμε νομίζω.
● Τα τελευταία χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας παρακολουθούσε ως παρατηρητής τις συνόδους του PES. Θα συνεχιστεί αυτό με τον κ. Κασσελάκη; Το έχετε συζητήσει μαζί του;
Αυτό ήταν στρατηγική επιλογή, δεν ήταν προσωπική επιλογή του Αλέξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ξεχωριστή δύναμη της Αριστεράς στην Ευρώπη οφείλει να είναι παρατηρητής και προσπαθήσαμε να κάνουμε επαφές και με τους Πράσινους, στη λογική της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων που έχουμε. Δεν έχει αλλάξει κάτι σε αυτό. Η θέση μας στη Left είναι αμετακίνητη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να λειτουργεί όπως λειτουργούσε, στην Αριστερά και σε επικοινωνία με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Οι συνεννοήσεις που έχουμε με το Δημοκρατικό τόξο δεν σταματάνε, συνεργαζόμαστε ακόμα και με το Renew σε πράγματα, που είναι φιλελεύθερη δεξιά. Οφείλεις να το κάνεις, ειδικά σε θέματα κράτους δικαίου, προσφυγικό – μεταναστευτικό. Πρέπει να επικοινωνείς, Εδώ είναι αλλιώς, δεν είνα όπως στην Ελλάδα.
● Μιας και το αναφέρατε το κράτος δικαίου, πώς προχωράει η συζήτηση για τις υποκλοπές και το Predator εδώ;
Όταν ήρθε ο κ. Ρέιντερς τον μαλώσαμε. Το να βγει ο Αρβανίτης να κριτικάρει την Κομισιόν δεν είναι βέβαια είδηση, αλλά όταν βγαίνει ο εκπρόσωπος του ΕΛΚ και κριτικάρει τον Ρέιντερς για αυτή την έκθεση και ότι δεν προχωράνε οι διαδικασίες στα κράτη-μέλη για το κράτος δικαίου, σημαίνει ότι υπάρχει αρνητικό αποτύπωμα για το πώς πάει το κράτος δικαίου και στην Ελλάδα και βεβαίως στις ανατολικές χώρες.
Ο προβληματισμός μου είναι τι Ευρωκοινοβούλιο θα έχουμε την επόμενη φορά και τι πολιτικές τέτοιες δυνάμεις θα είναι, γιατί υπάρχει μεγάλη πίεση σε αυτό.
● Και υπάρχει και η άνοδος της ακροδεξιάς πάλι. Αυτό δεν σας τρομάζει;
Με τρομάζει ότι η ατζέντα της ακροδεξιάς έχει γίνει κυρίαρχη ατζέντα της δεξιάς. Δηλαδή αυτά που δεν τολμούσε να πει η δεξιά, τα λέει τώρα με παρρησία, και έρχονται οι άλλοι τρέιλερ από πίσω. Απτό παράδειγμα αυτό που είπε η Λεπέν το 2019, η πρώτη μου ανακοίνωση ήταν αυτή κιόλας, όταν ο κ. Σχοινάς έβγαλε στον αέρα με την κ. Φον ντερ Λάιεν το χαρτοφυλάκιο για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Μα αυτό το έλεγε η Λεπέν και το υιοθέτησε η δεξιά νομεκλατούρα. Θυμάμαι βγήκε η Λεπέν και είπε «δικαιωθήκαμε». Αυτός είναι ο κίνδυνος. Δεν είναι το 5 πάνω, 5 κάτω στις εκλογές. Βεβαίως παίζει κι αυτό ένα ρόλο. Η ακροδεξιά μέσω ECR ή μέσω AfD μπορεί να είναι η τρίτη ή και δεύτερη πολιτική δύναμη στο νέο ευρωκοινοβούλιο. Γι’ αυτό και η ψήφος πρέπει να είναι θετική ψήφος.
● Πρόσφατα κατηγορήσατε την Ε.Ε. για αδράνεια απέναντι στις δεκάδες δολοφονίες δημοσιογράφων στο μέτωπο του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Τι ενέργειες πιστεύετε ότι θα έπρεπε να έχουν κάνει οι ευρωπαϊκοί θεσμοί για να αποφευχθεί αυτό και για να μπορούν να κάνουν ελεύθερα και με ασφάλεια τη δουλειά τους στο πεδίο;
Δολοφονούνται δημοσιογράφοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σφυρίζουν αδιάφορα, αναλόγως ποιος είναι στην κυβέρνηση κ.ο.κ. Απ’ τη Δάφνη Γκαλίθια μέχρι τον Γιώργο Καραϊβάζ. Και ενώ εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε κάποια πολύ επικίνδυνα μεμονωμένα περιστατικά, στη Μέση Ανατολή μιλάμε για μαζική εξόντωση. Για 70 δημοσιογράφους στοχευμένους από ισραηλινά πυρά και όχι ότι χάθηκαν μέσα στο ρεπορτάζ επειδή έπεσε κοντά μια βόμβα. Πολλές των περιπτώσεων, σύμφωνα με τις καταγγελίες, είναι στόχοι. Δεύτερον, έχουμε απαχθέντες δημοσιογράφους. Δεν μπορεί λοιπόν η κ. Φον ντερ Λάιεν να κλαίει – και ορθώς- για τους διωκόμενους Ρώσους δημοσιογράφους, και απ’ την άλλη να μην βλέπει τον Παλαιστίνιο νεκρό δημοσιογράφο ή τον Ισραηλινό. Εδώ υπάρχει ένα θέμα, γιατί δολοφονείται η φωνή της πραγματικότητας και είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.
● Τους καταλογίζετε λοιπόν ότι δεν έχουν κάνει παρέμβαση;
Όχι, τους καταλογίζω δόλο, διότι δεν είναι δυνατό να μην βλέπεις. Δηλαδή να πονάει η μισή σου καρδιά και η άλλη μισή να είναι αδιάφορη σε άλλες περιπτώσεις. Γενικώς υπάρχει εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο η πολιτική των αντιθέσεων και της υποκρισίας. Αλλά γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να δίνουμε μάχες.
● Παρόλ’ αυτά, τι ενέργειες θα μπορούσαν να είχαν κάνει σαν ευρωπαϊκός θεσμός;
Καταρχήν έπρεπε να γίνει παρέμβαση και σαφής διαμαρτυρία στην κυβέρνηση του Ισραήλ. Θα έπρεπε να υπάρχουν κυρώσεις στην κυβέρνηση του Ισραήλ μόνο γι’ αυτό, χωρίς να βάζω το άλλο θέμα της γενοκτονίας ενός λαού. Διότι ναι μεν είναι απόλυτα καταδικαστέα και χωρίς αστερίσκους η προβοκατόρικη επίθεση της Χαμάς, αλλά απ’ την άλλη δεν μπορείς να μην βλέπεις ότι δεν μπορεί ένα κράτος να κάνει πόλεμο σε μια οργάνωση, αυτό είναι παράνομο. Και δεν μπορεί να κάνει αυτό που λέμε συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου λαού, και των εκπροσώπων του Τύπου και ιδιαίτερα στοχεύσεις σε γυναίκες και παιδιά. Το θέμα με τις στοχεύσεις γυναικών και τις γέννες έχει πολύ ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε έτσι. Και βεβαίως βρισκόμαστε κοντά στην μεγαλύτερη μετατόπιση πληθυσμού απ’ τα πάτρια εδάφη τα τελευταία χρόνια.
Το βασικό είναι ότι 75 χρόνια υπάρχει απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για αυτοδιάθεση του παλαιστινιακού λαού. Τελεία και παύλα. Και πάλι ο Μητσοτάκης εδώ έπαιξε λάθος συνειδητά, όπως και με την Ουκρανία, μονομερώς. Βεβαίως είμαστε κατά του ιμπεριαλισμού και κατά της επέμβασης, στην Κύπρο το ίδιο έχει γίνει, αλλά δεν μπορείς να βλέπεις τη μισή μπάντα. Πρέπει να βλέπεις τι ακριβώς συμβαίνει, το κράτος δικαίου στην Ουκρανία πώς ήταν πριν, τις λαθεμένες πολιτικές της Ένωσης στο θέμα της Ουκρανίας και των πληθυσμών. Έχουμε ευθύνες σε αυτό. Όταν θες να είσαι Ένωση και είσαι η ουρά του ΝΑΤΟ, αυτό δεν λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ.
Πηγή: efsyn.gr
