Η αυτοδιάλυση του λεγόμενου δικομματισμού, δηλαδή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μετά από κυριαρχία δεκαετιών το 2009, στο πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, δημιούργησε τις συνθήκες για την αναρρίχηση της Αριστεράς στην εξουσία το 2015. Που έχασε την εξουσία το 2019 και τα μεγάλα ποσοστά το 2023. Έτσι, για πρώτη φορά από την εποχή των μνημονίων ξεκινά η συζήτηση για το αν είναι θεμιτό και αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα νέο σχήμα στο χώρο της κεντροαριστεράς. Και για να ακριβολογούμε εάν πρέπει να ενωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, για να αντιμετωπίσουν την «παντοδυναμία Μητσοτάκη», που ωστόσο έχασε ένα μεγάλο μέρος της.
*Ρεπορτάζ-Επιμέλεια: Χρόνης Διαμαντόπουλος
Με τις ηγεσίες των δύο κομμάτων να βρίσκονται για τους ίδιους ακριβώς λόγους υπό την κριτική των στελεχών των πολιτικών σχηματισμών που εκπροσωπούν. Με στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μιλούν δημόσια και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μηρυκάζουν.
- Το libre.gr παρουσιάζει τις θέσεις στελεχών των δύο κομμάτων αλλά και ειδικών της πολιτικής επικοινωνίας, που μιλούν ή γράφουν για τις εξελίξεις και το μέλλον της Κεντροαριστεράς.
Το κοινό συμπέρασμα, είναι η ανάγκη πλήρωσης του κενού που υπάρχει σήμερα στο πολιτικό σύστημα λόγω έλλειψης αντιπάλου δέους απέναντι στην «παντοκρατορία Μητσοτάκη» και ο προβληματισμός για την έλλειψη ηγετών που μπορούν να ξεπερνούν τα μικροκομματικά συμφέροντα έστω και εις βάρος τους μπροστά στο κοινό καλό, απέναντι στους κεντροαριστερούς πολίτες που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ζητούν συνεργασία ή και την ίδρυση ενός νέου Κεντροαριστερού κόμματος. Κάτι που υπό πίεση είναι πιθανόν να συμβεί τελικά από τις σημερινές ή αυριανές ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων που έγιναν γνωστά τις τελευταίες ημέρες, για τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σ’ ένα πιθανό ενωτικό σχήμα της κεντροαριστεράς, απασχολούν τους ανθρώπους της πολιτικής επικοινωνίας.
Στο πλαίσιο αυτό τέσσερις άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με το θέμα απαντούν στα ερωτήματα του libre. Πρόκειται για τους Γιώργο Σεφερτζή, Δημήτρη Μαύρο, Ζαχαρία Ζούπη και Παναγιώτη Φρατζή.
Γιώργος Σεφερτζής: Η έλλειψη κουλτούρας συνεργασιών δυσκολεύει τα πράγματα στην Κεντροαριστερά
–Πόσο εφικτή είναι η εκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;
Έχοντας φορτιστεί ιστορικά από τις ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των δυο κομμάτων, η εκλογική συμπόρευση και πολύ περισσότερο η πολιτική όσμωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι ασφαλώς μια καθόλου εύκολη υπόθεση. Μπορεί μάλιστα να γίνει δυσκολότερη εξαιτίας της ασυμφωνίας των χαρακτήρων των δυο σημερινών αρχηγών. Ωστόσο το γεγονός ότι στη βάση των δυο κομμάτων έχει ωριμάσει και αναμένεται να ωριμάσει ακόμα περισσότερο η ιδέα της μεταξύ τους εκλογικής συνεργασίας αλλάζει κατά πολύ τα δεδομένα και θα τα αλλάξουν ακόμα περισσότερο οι πιέσεις που ευλόγως θα αρχίσουν να ασκούνται από τις αντίστοιχες κομματικές βάσεις. Η ανάγκη πλήρωσης του κενού που υπάρχει σήμερα στο πολιτικό σύστημα λόγω έλλειψης αντιπάλου δέους απέναντι στην παντοκρατορία Μητσοτάκη είναι άλλωστε αυτή που θα υπαγορεύσει τις εξελίξεις και θα επιβάλει τις συνεργασίες, εκλογικές ή και άλλες.
–Η πρόταση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νίκου Παππά για εκλογικό νέο σχήμα με κοινά ψηφοδέλτια στα πρότυπα της Γαλλίας, είναι εφικτή;
Πάντως δεν είναι ανέφικτη. Θα πρέπει ωστόσο να υπογραμμιστεί η σημασία που έχει στην Γαλλία η ύπαρξη του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος δυο γύρων με μονοεδρικές περιφέρειες, η ανυπαρξία του οποίου στην Ελλάδα κάνει τη λύση της εξίσωσης των συνεργασιών πολύ πιο συνθέτη. Σε αυτόν τον παράγοντα θα πρέπει να προστεθεί και ο παράγοντας της έλλειψης στην Ελλάδα κουλτούρας συνεργασιών που επίσης δυσκολεύει τα πράγματα και ενέχει τον κίνδυνο να λειτουργήσουν οι συνεργασίες αυτοκαταστροφικά.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις και οι ηγεμονισμοί του παρελθόντος θα χρειαστεί πολύς χρόνος και δουλειά για να αντιμετωπισθούν σύνθετα πρακτικά ζητήματα.
–Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ με πιθανές εκλογές για νέο πρόεδρο με την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα να προωθείται πως τις κρίνετε;
Σε ό,τι αφορά στις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μη τις θεωρεί και αναπόφευκτες και καλοδεχούμενες. Όχι μόνον γιατί μια αμφισβητούμενη ηγεσία θα αποτελούσε τροχοπέδη στην περαιτέρω πορεία της ελάσσονος αντιπολίτευσης, αλλά και γιατί η ανανέωση της ηγεσίας της αποτελεί προϋπόθεση ανάκτησης της χαμένης δυναμικής της. Ιδιαίτερα σε εποχές, όπως η σημερινή, όπου επειδή ακριβώς έχει καταρρεύσει η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, τα πρόσωπα είναι αυτά που κυρίως λειτουργούν ως μηνύματα και καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες της πολιτικής ζήτησης σε μια νέα και πολύ διαφορετική πολιτική αγορά.
Όσο για την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει ένα προφίλ συμβατό με τις προδιαγραφές της σύγχρονης ηγεσίας που αναζητεί ο κόσμος της κεντροαριστεράς. Άλλωστε η νίκη του στο Δήμο της Αθήνας εγγράφεται στο ενεργητικό του, προσφέροντας στρατηγικά κρίσιμα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Μένει, βεβαίως, να αποδειχθεί ότι διαθέτει και εκείνες τις πολιτικές αρετές που απαιτεί η ανταγωνιστική παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή.
–Μπορεί να έχει ρόλο εφόσον το επιθυμεί ο Αλέξη Τσίπρας σε αυτές τις διεργασίες;
O Αλέξης Τσίπρας σίγουρα θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο που αναλογεί στα αναμφισβήτητα χαρίσματά του. Πλην όμως θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι στις ημέρες μας οι κομματικές και εκλογικές προτιμήσεις αλλάζουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα και σπάνια οι πολίτες αρέσκονται να βλέπουν προσωπικότητες να ξαναπαίζουν ρόλους στους οποίους έχουν ήδη δοκιμαστεί.
–Ο ρόλος των κ.κ. Κασσελάκη και Ανδρουλάκη ποιος είναι σε αυτή τη φάση;
Και οι δυο θα κριθούν από τον τρόπο με τον οποίοι θα συμβάλουν στον απεγκλωβισμό των κομμάτων τους από τα σημερινά αδιέξοδά τους.
Δημήτρης Μαύρος: Κεντροαριστερή Ιστορία Πόνου
Το πως τα καταφέρνει η Κεντροαριστερά πάντα στην Ελλάδα να αποτελεί μια δραματική ταινία με κλάμα και πόνο θα παραμείνει ανεξήγητο για πολλά χρόνια ακόμα που ίσως απαντηθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος μετά από πολλές προσπάθειες. Έχουμε φτάσει δε στο σημείο να εξάγουμε ή να εισάγουμε κεντροαριστερό πόνο από και σε όλη την Ευρώπη.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η εξέλιξη δεν είναι Δαρβινική, δηλαδή δεν σημαίνει μόνιμη βλάβη του χώρου και θα γυρίσει ο τροχός ξαναφέρνοντας την κεντροαριστερά στο προσκήνιο για θετικούς λόγους. Εξάλλου η Ελλάδα έχει άμεσα ανάγκη από λειτουργική και δυνατή Αντιπολίτευση.
Η κεντροαριστερά τα κατάφερε πάλι στην Ελλάδα και έδωσε για άλλη φορά το φιλί της ζωής στην κεντροδεξιά η οποία βρίσκεται σε υπογλυκαιμικό σοκ με το ποσοστό γλυκόζης της να έχει πέσει από το 40,6% στο 28,3%. Το δύο κόμματα που μονοπωλούν την διεκδίκηση του χώρου της κεντροαριστεράς στη Χώρα μας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ(15%) και το ΠΑΣΟΚ(13%) τα οποία αθροίζουν περίπου ισοδύναμα με το ποσοστό της ΝΔ, επιεικώς 28%-28%.
Αυτό ωστόσο δεν είναι κατόρθωμα διότι όταν ο αντίπαλος παίζει πχ με οκτώ παίκτες και χωρίς τερματοφύλακα και εσύ φεύγεις από το γήπεδο με ισοπαλία, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Και μέσα στην ανημπόρια του κάθε κόμματος ξεχωριστά να νικήσει την ΝΔ, εφευρέθηκαν οι όροι Συνένωση, Εκλογική Συμπόρευση, Συνεργασία κλπ του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ.
Έχουν γίνει μετρήσεις επί μετρήσεων, τα τελευταία χρόνια όσον αφορά στην επιθυμία του εκλογικού σώματος να συνεργαστούν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και πάντα τα ποσοστά θετικής επιθυμίας ξεπερνούν το 70% και ειδικά μετά την απελπισία των πρόσφατων εκλογών ξεπερνούν το 80%. Και μέχρι εδώ όλα καλά και προφανή.
Έρχεται όμως το απλό ερώτημα που ρωτάει «Πόσο πιθανό/εφικτό είναι να συμβεί κάτι τέτοιο» και η απάντηση είναι απελπιστική. Μόνο 18% !!! Και μάλιστα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ισχνό 28,2% και στο ΠΑΣΟΚ το ακόμα πιο ισχνό 25,6%, στη δε Αδιευκρίνιστη Ψήφο το ποσοστό εφικτότητας του εγχειρήματος πέφτει κι άλλο στο 11,4%.
Ο σοφός Ελληνικός Λαός νιώθει πάρα πολύ καλά τις αιτίες που καθιστούν τις επιθυμίες του ουτοπικές. Λείπουν από την Ελλάδα οι ηγέτες που μπορούν να ξεπερνούν τα μικροκομματικά συμφέροντα έστω και εις βάρος τους μπροστά στο κοινό καλό.
Ας κρατήσουμε επιπλέον ότι από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν δύο φάσεις και όχι μία που πρέπει να υπερπηδηθούν α) Οι πιθανές εσωκομματικές εκλογές και β) Η όλη διαδικασία για την συνένωση των δύο κομμάτων με οποιοδήποτε πλάνο.
Οι Δρώντες που συζητούνται όλοι μαζί ανακατεμένοι, λόγω της ιδιαίτερης θέσης τους στο πολιτικό σκηνικό, αυτήν την στιγμή ως μεγάλα ερωτηματικά είναι το τι θα κάνουν οι α) Νίκος Ανδρουλάκης, β) Στέφανος Κασσελάκης, Αλέξης Τσίπρας και ένα άτομο που έρχεται με φόρα γ) Χάρης Δούκας. Θα ακολουθήσουν βεβαίως και άλλα ονόματα που θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον.
Ιδιαιτέρως δε ο Χάρης Δούκας έχει να αντιμετωπίσει διλήμματα όπως α) Μένει ή φεύγει από τον Δήμο Αθηναίων; β) Αξιολόγηση του πως εξελέγη Δήμαρχος. Οι ψήφοι ήταν δικοί του ή συγκέντρωσε όλη την Αντιπολίτευση εναντίον του Κώστα Μπακογιάννη; γ)Έχει Θετικό Έργο στο Δήμο ή έχει αποκτήσει μαύρα στίγματα που θα του δημιουργήσουν βαρίδια στην εκλογή του στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ κλπ
Όποια και αν είναι ωστόσο η ανθρωπογεωγραφία το κύριο αίτημα που θέτουν οι πολίτες προς όλους ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΦΟΡΕΑΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ είναι «Πες μου το Αφήγημά σου, τις Πολιτικές σου και τις Δράσεις σου και μετά όλα τα άλλα θα τα βρούμε». Αυτό που ζητούν οι Έλληνες αποτελείται από
- Το σκεπτικό σου για την Ελλάδα σε μία παράγραφο
- Το πολιτικό ίζημα του σκεπτικού σου σε τρεις λέξεις
- Το Απόσταγμα σε μία λέξη
- Και τις δέκα πολιτικές προτεραιότητες / δράσεις για να προχωρήσει η Ελλάδα
Ακόμα και στο AI να μπει κανείς και να αναζητήσει τα παραπάνω είναι εκεί έτοιμα και δεν είναι αντιληπτό γιατί το παιδεύουμε. Μέχρι και εικόνες μπορεί να σου δώσει για όλα αυτά.
Δυστυχώς μέχρι στιγμής αντί να συζητούνται αυτά, βάζουμε «το κάρο μπροστά από τα άλογα» ψάχνοντας πρώτα τους ηθοποιούς και το casting και όχι το ποιο έργο θα ανεβάσουμε.
Ζαχαρίας Ζούπης: Κάτι νέο γεννιέται ή θα γεννηθεί, από τη μεγάλη κοινωνική πίεση
-Πόσο εφικτή είναι η εκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;
Υπάρχει ένα δεδομένο που φάνηκε από τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας της OPINION POLL για το Libre. To 57.5% της κοινής γνώμης θεωρεί θετική εξέλιξη την σύγκλιση και συμπόρευση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, ποσοστό που στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει το 79.8% και ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το 73.5%. Στους πολίτες δε που αυτοκαθορίζονται ως Κεντροαριστεροί βλέπει θετικά την εξέλιξη το ποσοστό φτάνει το 79.7%.
Τι δείχνουν αυτά τα ευρήματα; Πρώτο ότι θετικά βλέπει μια τέτοια εξέλιξη η πλειοψηφία των πολιτών, αφού π.χ ακόμα και στους ψηφοφόρους της Ν.Δ θετικά βλέπουν μια τέτοια εξέλιξη το 38%, γιατί ωριμάζει η ιδέα ότι για την ευστάθεια λειτουργίας του πολιτικού συστήματος αλλά ακόμα και για την καλύτερη απόδοση της Κυβέρνησης χρειάζεται ένας δεύτερος ισχυρός πόλος. Δεύτερο, γιατί έχει εμπεδωθεί η αντίληψη ότι καμία δύναμη της Κεντροαριστεράς από μόνη της , με τον σημερινό ηγέτη της , χωρίς αλλαγές δεν μπορεί να νικήσει τον Κ. Μητσοτάκη. Αυτή την άποψη την υιοθετεί το 72.5% των πολιτών.
Υπάρχει επομένως μια πίεση από την πτωτική τάση ή στην καλύτερη περίπτωση την στασιμότητα, από τις συνεχείς ήττες που ωθεί στο «κάτι πρέπει να γίνει». Ίσως υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες του τι εννοούμε Κεντροαριστερά, σίγουρα υπάρχουν πολιτικές και προγραμματικές διαφορές μεταξύ κομμάτων, όπως και μη ξεκάθαρη στάση των ηγεσιών. Προσωπικά θεωρώ ότι κάτι νέο γεννιέται ή θα γεννηθεί. Είναι μεγάλη η κοινωνική πίεση. Ας σκεφτούμε, ότι το 58.9% των κεντροαριστερών πολιτών βλέπει όχι απλά μια σύμπλευση ή συνεργασία, αλλά ακόμα και την ίδρυση νέου Κεντροαριστερού κόμματος. Μιλάμε για μια νέα πολιτική συνθήκη που δύσκολα μπορεί να παραβλεφτεί. Το ερώτημα είναι ουσιαστικά αν αυτό που θα γίνει, θα βγει ως αποτέλεσμα κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών από τις οποίες θα προκύπτει μια σαφής εναλλακτική πρόταση και μια ελπιδοφόρα προοπτική.
-Η πρόταση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νίκου Παππά για εκλογικό νέο σχήμα με κοινά ψηφοδέλτια στα πρότυπα της Γαλλίας, είναι εφικτή;
Υπάρχει αυτή, όπως και άλλες προτάσεις στελεχών. Νομίζω πως θα κατατεθούν και άλλες. Στο σύνολό τους φέρνουν στην επιφάνεια την αναγκαιότητα της σύγκλισης. Το μείζον αυτή την ώρα είναι αν υπάρξει καταρχήν η στρατηγική απόφαση των ηγεσιών των κομμάτων για μια τέτοια πορεία και ασφαλώς πάντα με όρους κοινωνίας. Παράλληλα υπάρχει η ανάγκη διερεύνησης δυνατότητας προγραμματικών συγκλίσεων και των κατάλληλων προσώπων που θα μπορούν να πείσουν την κοινωνία ότι εμφανίζεται όχι απλά μια αντιμητσοτακική συσπείρωση , αλλά ένα νέο όραμα, μια σύγχρονη, προοδευτική πρόταση εξουσίας. Νομίζω ότι οι συνθήκες Ελλάδας και Γαλλίας είναι διαφορετικές. Στην Γαλλία η συσπείρωση που βλέπουμε έχει στόχο να δημιουργηθεί ανάχωμα στην ακροδεξιά Λεπέν που καλπάζει. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, ούτε ασφαλώς μπορεί να πει ότι όσο υπάρχει, το εκφράζει ο Κ. Μητσοτάκης
Χρειάζονται επομένως στέρεα βήματα, γιατί δεν λείπουν στην χώρα μας τα παραδείγματα αποτυχημένων προσπαθειών και κάτι τέτοιο θα απομείωνε στρατηγικά και δραστικά την δυναμική της Κεντροαριστεράς και θα δημιουργούσε πιθανότατα ένα δίπολο κεντροδεξιά- ακροδεξιά.
-Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ με πιθανές εκλογές για νέο πρόεδρο με την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα να προωθείται πως τις κρίνετε;
Το ΠΑΣΟΚ είχε μια εκλογική αποτυχία. Το + 1% στο ποσοστό του δεν μπορεί να κρύψει την απώλεια 110.000 ψηφοφόρων, την ουσιαστική αδυναμία του να εκφράσει ψηφοφόρους από τα δεξιά του και τα αριστερά του, την στασιμότητά του και την αδυναμία του να περάσει δεύτερο κόμμα. Μάλιστα αυτά συνέβησαν σε μια συγκυρία που η Ν.Δ έχασε 1 εκατομ. ψηφοφόρους και ο ΣΥΡΙΖΑ 350.000 αφού πέρυσι στις Βουλευτικές εκλογές είχε χάσει κι άλλο 1 εκατομ. ψηφοφόρους σε σχέση με το 2019 και το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να κάνει το πέταγμα. Αναρωτιέται κανείς: Αν σε τέτοιες ευνοϊκές δεν μπορείς να αυξήσεις σημαντικά τις δυνάμεις σου, τότε πότε;
Προφανώς αυτοί είναι οι λόγοι που δημιουργούν λογικές αναταράξεις και θέτουν επί τάπητος θέματα φυσιογνωμίας, πολιτικής κατεύθυνσης, τρόπου και περιεχόμενου αντιπολιτευτικής τακτικής και ασφαλώς ηγεσίας. Όσο γρηγορότερα λύσει τα προβλήματά του τόσο καλύτερα και για το ίδιο και για την συζήτηση για την δημιουργία ενός σύγχρονου προοδευτικού χώρου. Ο Χάρης Δούκας φαίνεται να δημιουργεί μια δυναμική, υπάρχουν βέβαια και άλλες υποψηφιότητες που θα εκδηλωθούν και θα δούμε. Σε κάθε περίπτωση και χωρίς να υποτιμάω τον ρόλο των προσώπων, πιστεύω ότι πριν απ’ όλα πρέπει όλα να συνδεθούν με την πολιτική προοπτική, με την ουσία της πολιτικής που θα εκφράσει ο νέος επικεφαλής.
-Μπορεί να έχει ρόλο εφόσον το επιθυμεί ο Αλέξη Τσίπρας σε αυτές τις διεργασίες;
Ο Α. Τσίπρας είναι ο ιστορικός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ που ανεξάρτητα από την άποψη που έχει κάποιος, πήρε ένα κόμμα από το 4%-5% και το οδήγησε στην εξουσία. Δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι δεν θα διαδραματίσει κάποιο ρόλο. Στην έρευνα που ανέφερα , το 48.2% θεωρεί ότι έχει ρόλο στις διεργασίες για την Κεντροαριστερά, ανάμεσα δε στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το ποσοστό φτάνει το 69.3% και στο ΠΑΣΟΚ το 46.9%. Μάλιστα το 40.4% στον ΣΥΡΙΖΑ και το 9.3% στο ΠΑΣΟΚ κρίνει ότι θα πρέπει να είναι ηγέτης ενός νέου Κεντροαριστερού κόμματος. Έχει στοιχεία ιστορικότητας, έχει όμως ακόμα και πληγές από τις διαδοχικές ήττες το 2019 και το 2023, όπως και πλήγμα σε κάποιους ποιοτικούς δείκτες όπως αξιοπιστία με βάση αυτά που βλέπαμε μέχρι να παραιτηθεί πέρυσι από Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά πριν απ΄όλα ο ίδιος θα πρέπει να δει αν και πόσος χρόνος χρειάζεται για να αντιμετωπιστούν.
–Ο ρόλος των κ.κ. Κασσελάκη και Ανδρουλάκη ποιος είναι σε αυτή τη φάση;
Αναφερόμαστε σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Ο κ. Ν. Ανδρουλάκης είναι εμφανώς αδυνατισμένος, αμφισβητείται από τον βασικό κορμό στελεχών του ΠΑΣΟΚ και πιθανότατα σύντομα να έχουμε εκλογές για εκλογή Προέδρου. Μπορεί να επανεκλεγεί, μπορεί και όχι. Όσο ο ίδιος είναι εγκλωβισμένος και υπό αίρεση στην θέση του και το ΠΑΣΟΚ σε αναζήτηση αιτίων του εκλογικού αποτελέσματος και σε κατάσταση εσωστρέφειας, δεν υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλιών.
Ο κ. Σ. Κασσελάκης αν και μόνο το 21.9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται πολύ και αρκετά ικανοποιημένοι από το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν αντιμετωπίζει αντίστοιχα προβλήματα. Μπορεί στελέχη του να εκδηλώνουν δυσαρέσκεια για επιλογές του , αλλά δεν αντιμετωπίζει «κατάσταση ΠΑΣΟΚ». Μάλιστα το 66.5% του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αμφισβήτησης και να προωθήσει τις αλλαγές που θέλει, ενώ το 55.8% παίρνει θέση ότι πρέπει να τα αλλάξει όλα στο ΣΥΡΙΖΑ. Το 56.1% του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι πρέπει να ηγηθεί μίας προσπάθειας σύγκλισης των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και το 36.8% – λίγο μικρότερο από το 40% που επιλέγει Α. Τσίπρα- ότι μπορεί να ηγηθεί ενός νέου Κεντροαριστερού κόμματος. Εν ολίγοις δείχνει να έχει ισχύ που όμως θα δοκιμαστεί στις αλλαγές που θα προωθήσει στον ΣΥΡΙΖΑ και επίσης έχει κάνει σαφές ότι ο ίδιος θέλει να πάρει πρωτοβουλίες για την Κεντροαριστερά εξαιρώντας από αυτή την Νέα Αριστερά, κάνοντας καθαρό, ότι θα επιδιώξει να ηγηθεί ο ίδιος.
Οι εξελίξεις στα δύο αυτά κόμματα και ειδικά στο ΠΑΣΟΚ θα «παγώνουν» τις διεργασίες. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Ταυτόχρονα η πλειοψηφία στην κοινή γνώμη φαίνεται να αναζητεί ένα νέο πρόσωπο πέραν των νυν και πρώην Προέδρων των κομμάτων της Κεντροαριστεράς. Αυτοί οι δύο παράγοντες θα παίξουν ρόλο στην επιτάχυνση ή όχι των διεργασιών για την σύγκλιση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς.
Παναγιώτης Φραντζής: Κασσελάκης και Ανδρουλάκης είναι αναγκασμένοι να προσαρμοστούν στα εκλογικά δεδομένα χωρίς φιλοδοξίες κυριαρχίας
-Πόσο εφικτή είναι η εκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;
Το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει μια συμπληρωματικότητα της εκλογικής βάσης των δύο κομμάτων. Το ένα καλύπτει τον χώρο της Κεντροαριστεράς και το άλλο επικρατεί σήμερα στο Κέντρο. Το ένα ψηφίζεται περισσότερο από νέους, γυναίκες και μισθωτούς στα αστικά κέντρα. Το άλλο έχει καλύτερη παρουσία στην περιφέρεια και στον αγροτικό κόσμο. Πολιτικά αναδεικνύουν με παρόμοιο τρόπο τα κεντρικά ζητήματα της ακρίβειας, του συστήματος υγείας, της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών, ενώ δεν έχουν σημαντικές διαφορές στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Συνεπώς, πολιτικά και στρατηγικά μπορούν να συναντηθούν. Η μεγαλύτερη δυσκολία βρίσκεται ενδεχομένως στο οργανωτικό ζήτημα, στο ζήτημα των προσώπων και των μηχανισμών.
-Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ με πιθανές εκλογές για νέο πρόεδρο με την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα να προωθείται πώς τις κρίνετε;
Το ΠΑΣΟΚ ήθελε πολύ την ανατροπή, να είναι δεύτερο κόμμα στις Ευρωεκλογές διαψεύδοντας τις δημοσκοπήσεις και το μιντιακό κλίμα που έσπρωχνε εμφανώς τον Στέφανο Κασσελάκη. Με αυτό το αποτέλεσμα, που είναι λιγότερο κακό για το ΠΑΣΟΚ σε σχέση με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, είδαμε αναντίστοιχα μεγάλη αμφισβήτηση για τον πρόεδρό του. Σε λίγες μέρες θα γνωρίζουμε πιθανές υποψηφιότητες και θα μετρήσουμε τη δυναμική τους. Το όνομα του Δημάρχου Αθηναίων εμφανίζεται μετά την εντυπωσιακή ανατροπή που πέτυχε στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών όπου λειτούργησε μία συσπείρωση βασισμένη περισσότερο στην αντιδημοφιλία του αντιπάλου του. Το ηγετικό του προφίλ δεν έχει ακόμα μετρηθεί και αξιολογηθεί επαρκώς.
-Μπορεί να έχει ρόλο εφόσον το επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας σε αυτές τις διεργασίες;
Ο Αλέξης Τσίπρας παίζει τον ρόλο του με την άνεση που του προσφέρει το διεθνές δίκτυο πολιτικών προσωπικοτήτων που απέκτησε την περίοδο της πρωθυπουργίας του (2015-2019). Σύμμαχοι, οι οποίοι πριν το οριακό 2015 ήσαν εξαιρετικά επιφυλακτικοί αν όχι καχύποπτοι απέναντί του, προσφέρουν πολύτιμο συμβολικό κεφάλαιο για το περίφημο rebranding του. Με νέο προφίλ ενός νηφάλιου, αποστασιοποιημένου, συναινετικού ηγέτη της ευρωπαϊκής αριστεράς – με την ευρεία έννοια του όρου – παρεμβαίνει ενεργά στις εξελίξεις. Αν έχει φιλοδοξία να ηγηθεί της ενωμένης ελληνικής (κεντρο)αριστεράς θα το διαπιστώσουμε σύντομα και αντίστοιχα θα μετρηθεί εκ νέου η αποτελεσματικότητά του. Μετά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και της δημοτικότητας του ίδιου, θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να εξεταστεί μια πιθανή δεύτερη ευκαιρία του, πολιτικά και δημοσκοπικά.
-Ο ρόλος των κ.κ. Κασσελάκη και Ανδρουλάκη ποιος είναι σε αυτή τη φάση;
Είναι αναγκασμένοι και οι δύο να προσαρμοστούν στα εκλογικά δεδομένα τα οποία δεν επιτρέπουν φιλοδοξίες κυριαρχίας κανενός εκ των δύο. Το εκλογικό αποτέλεσμα και η εκλογική βάση τούς ζητάει να εξετάσουν ένα σενάριο συμπόρευσης, και αυτό πιθανότατα θα κάνουν, με βαριά καρδιά όπως φαίνεται από τις μέχρι τώρα δημόσιες τοποθετήσεις τους. Παρεμβάσεις οικονομικών και πολιτικών παραγόντων, όπως είδαμε και στο ντεμπούτο του ινστιτούτου του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αναμένεται να δείξουν προς αυτή την κατεύθυνση διότι η αποδυνάμωση του πολιτικού συστήματος που καταγράφηκε στο ιδιαίτερα πρωτότυπο αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου εμπεριέχει κινδύνους για την οικονομική και πολιτική σταθερότητα.
Πηγή: libre.gr
