*Του Νίκου Παπαδημητρίου –
Το νέο κόμμα του Στ. Κασσελάκη αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα της Κεντροαριστεράς αλλά και «εγκάρσια τομή στο πολιτικό σύστημα», επιχειρηματικά φιλικό, υπέρ ευέλικτου κράτους και πατριωτικό.
Μετά το όνομα και την ιδρυτική διακήρυξη, τώρα σειρά παίρνει το τρίτο βήμα για τον Στέφανο Κασσελάκη που είναι και το πιο σύνθετο: η συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας. Για τον Γιάννη Σαρακιώτη απομένουν τα τυπικά πλέον, αφού στην εκδήλωση μνήμης στον Γοργοπόταμο ο τύποις βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα. Δεν κατέθεσε το στεφάνι εκπροσωπώντας το κόμμα από το οποίο εξελέγη, αντιθέτως επέλεξε να είναι διαρκώς δίπλα στον Στέφανο Κασσελάκη.
Από εκεί και πέρα στον Ταύρο -προσωρινή έδρα του Κινήματος Δημοκρατίας- έχουν αρχίσει το… μέτρημα και είναι βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα ο Ευάγγελος Αποστολάκης θα πει το «ναι». Εκτός όμως από το δεύτερο κύμα βουλευτών, στο Κίνημα προσδοκούν και δεύτερο κύμα μελών: έως τώρα, σύμφωνα με πληροφορίες, πάνω από 25.000 έχουν εγγραφεί σε αυτό – από τους οποίους 19.202 συμμετείχαν στην ηλεκτρονική ψηφοφορία. Από το επιτελείο Κασσελάκη υποστηρίζουν μάλιστα ότι μετά την παρουσίαση διακήρυξης και ονόματος υπήρξε νέο ενδιαφέρον για εγγραφή μελών.
Το νέο κόμμα θα ονομάζεται ως γνωστόν Κίνημα Δημοκρατίας, επιβεβαιώνοντας έτσι και την πληροφορία που είχε η «Εφημερίδα των Συντακτών» στο φύλλο του Σαββάτου. Στη δεύτερη θέση της ψηφοφορίας βρέθηκε το «Σύγχρονη Αριστερά» υποστήριζε συνεργάτης του Στ. Κασσελάκη, την ώρα που αντίπαλοί του έχουν επισημάνει την απουσία της Αριστεράς από το νεοϊδρυθέν κόμμα.
Η διακήρυξη
Ενδιαφέρον, την ίδια στιγμή, έχει και η ανάγνωση της ιδρυτικής διακήρυξης ξεκινώντας από τις ιστορικές αναφορές που είναι: «Η επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη, το βενιζελικό κίνημα, η Εθνική Αντίσταση, οι αγωνιστές της φυλακής και της εξορίας, ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο Μανώλης Γλέζος, ο αντιδικτατορικός αγώνας, η γενιά του Πολυτεχνείου. Το πρώτο κοινωνικό κράτος στη χώρα μας και η εθνική συμφιλίωση το 1981. Το πρώτο μαζικό αίτημα για αριστερή κυβέρνηση το 2015». Τα τελευταία 15 χρόνια, επισημαίνεται, «δεν ήταν όλοι ίδιοι (σ.σ. όσοι κυβέρνησαν). Ομως κι εκείνοι που πέτυχαν στην οικονομία, δεν πέτυχαν να επιστρέψουν στον πολίτη τους καρπούς των κόπων του». Γίνονται αντιληπτές έτσι οι αιχμές κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου «κι αφού όλα δοκιμάστηκαν, κι αφού όλα έχουν συμβεί, ήρθε η ώρα για έναν νέο δρόμο».
Από εκεί και πέρα το Κίνημα Δημοκρατίας αυτοπροσδιορίζεται ως εξής: είναι «κόμμα συμμετοχικό», είναι «το κόμμα της Σύγχρονης Κεντροαριστεράς». Γίνεται πάντως λόγος για «μια νέα εγκάρσια τομή που διαπερνά το σύνολο του πολιτικού συστήματος», αφού, για παράδειγμα, «πολίτες που δεν θα αυτοχαρακτηρίζονταν Κεντροαριστεροί, δεν ανέχονται να καταπατώνται οι θεσμοί στον τόπο τους». Οι ιδρυτικές αρχές του νέου κόμματος είναι:
● Συμμετοχική δημοκρατία.
● Επιχειρηματικότητα και καινοτομία: στο σημείο αυτό διευκρινίζεται ότι «η αγορά για εμάς παύει να αποτελεί προκατάληψη. Γιατί η αγορά από μόνη της δεν είναι “δεξιά” ή “αριστερή”», ενώ ρίχνονται γέφυρες προς τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
● Πατριωτικός χαρακτήρας: «Η πολιτική μας ταυτότητα γράφει: Είμαστε πατριωτικό κόμμα. Χωρίς καμία ενοχή» επισημαίνεται χαρακτηριστικά, ενώ διακηρύσσεται πως δεν θα υπάρξει «καμία υποχώρηση στο Αιγαίο και στην Κύπρο», χωρίς να διευκρινίζεται πάντως τι συνιστά «υποχώρηση» και στις δύο περιπτώσεις. Ας σημειωθεί ότι ένα θέμα που αναπτύσσεται σε πέντε παραγράφους είναι το δημογραφικό.
● Κοινωνική κινητικότητα – «Το ελληνικό όνειρο».
● «Εξυπνο» Κράτος: θέση του Κινήματος δεν είναι «ένα δυσκίνητο Κράτος-γίγαντας, αλλά ένα σύγχρονο, ευέλικτο, “έξυπνο” Κράτος» (σ.σ. από τον όρο «γίγαντας» μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το κράτος πρέπει να είναι και μικρότερο μάλλον…). Ενώ για τις σχέσεις με την Εκκλησία προτείνεται μια «έντιμη συμφωνία διαχωρισμού».
● Κοινωνικό κράτος ξανά.
● Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
● Δικαίωμα στην εργασία.
● Φορολογική δικαιοσύνη: στο σημείο αυτό επαναλαμβάνεται η υπόσχεση για «ελάφρυνση των βαρών για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και των επιχειρήσεων».
● Κοινωνία της συμπερίληψης.
● Ανεξαρτησία από συμφέροντα.
● Ευρωπαϊκό όραμα.
● Κλιματική δικαιοσύνη – Ενεργειακή δημοκρατία.
● Προσβάσιμος πολιτισμός.
● Ψηφιακή δημοκρατία.
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
