*Του Γιάννη Μυλόπουλου –
Το Πάσχα, ως πέρασμα από τα Πάθη στην Ανάσταση, είναι αναμφίβολα η μεγάλη στιγμή της Άνοιξης. Είναι το διαχρονικό σύμβολο που θυμίζει ότι σε έναν κόσμο που βυθίζεται στην αδικία, τη φαυλότητα και τη διαφθορά, υπάρχει πάντα η ελπίδα της Ανάστασης.
Ατέλειωτη η λίστα των παθών μας τα τελευταία χρόνια.
Με πρώτα χρονολογικά τα Πάθη της πανδημίας. Όπου πίσω από τις λιγοστές Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, που κόστισαν στην Ελλάδα τη θλιβερή πρωτιά σε θανάτους ανά πληθυσμό στην Ευρώπη, αποκαλύφθηκε η ιδιοτέλεια, η υστεροβουλία και η αναλγησία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η οποία με σκοπό να ιδιωτικοποιήσει τον τομέα της Υγείας, είπε ένα σωρό ψέματα για να δικαιολογήσει την πολιτική της να μην επενδύσει στο ΕΣΥ.
Με κορυφαίο βέβαια το ψέμα του ίδιου του πρωθυπουργού στη Βουλή, ότι δήθεν δεν γνώριζε να υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει αυτό που σε όλη την Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο ήταν γνωστό και επιστημονικά τεκμηριωμένο.
Ότι δηλαδή η ειδική φροντίδα σε ΜΕΘ των βαριά πασχόντων από Covid σώζει ζωές.
Στη συνέχεια βουλιάξαμε στον βούρκο του σκανδάλου των παρακολουθήσεων. Κι εκεί πάλι ένας σωρός ψέματα και μεθοδεύσεις για να κρύψουν την αλήθεια.
Δεν ήξερε, δεν γνώριζε και δεν του έλεγαν του πρωθυπουργού για τις παρακολουθήσεις που εκτελούσε από το διπλανό γραφείο ο ανιψιός του και πιο κοντινός του συνεργάτης, στο όνομα της ΕΥΠ, την οποία ο Μητσοτάκης πήρε υπό τη δική του αρμοδιότητα μόλις κέρδισε τις εκλογές.
Μια παρακρατική υπηρεσία υπό τον πρωθυπουργό παρακολουθούσε αρχηγούς κομμάτων και βουλευτές της αντιπολίτευσης, αλλά και υπουργούς της κυβέρνησης και επιπλέον και δικαστικούς και ανώτατους στρατιωτικούς και δημοσιογράφους και επιχειρηματίες, χρησιμοποιώντας άλλοτε νομότυπα και άλλοτε παράνομα μέσα, όπως το κακόβουλο λογισμικό Predator.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας έγινε δακτυλοδεικτούμενος διεθνώς για τις αντιδημοκρατικές και καταχρηστικές του μεθοδεύσεις, κατηγορούμενος για παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών και για υπονόμευση του κράτους δικαίου.
Την ίδια ώρα η Δικαιοσύνη στη χώρα μας απειλούσε με τιμωρία όχι αυτούς που υπέπεσαν σε αδικήματα, αλλά αυτούς που αποκάλυπταν την αλήθεια για το σκάνδαλο. Μετατρέποντας εντέχνως το απόρρητο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων σε ακαταδίωκτο για όσους παραβίαζαν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.
Μετά βουλιάξαμε στην ενεργειακή κρίση. Η Ελλάδα έγινε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που περιμένοντας την αγορά να… αυτορυθμιστεί εν μέσω κρίσης, δεν πήρε κανένα μέτρο για να εμποδίσει τις ανατιμήσεις και να περιορίσει την ακρίβεια. Κι έγινε, έτσι, μια από τις ακριβότερες χώρες στην Ευρώπη στο ρεύμα και στη βενζίνη.
Με το ψέμα της αυτορρύθμισης να αποτελεί τη μόνιμη δικαιολογία για την ανυπαρξία ελέγχων στην αγορά από τη μια και με το ψέμα ότι η ακρίβεια, δήθεν, είναι εισαγόμενη από την άλλη, οι μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, κερδοσκόπησαν και αισχροκέρδησαν ασύστολα σε βάρος εκατομμυρίων καταναλωτών.
Η ενεργειακή κρίση στη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης, τη χώρα με τους μικρότερους μισθούς και με τη μεγαλύτερη ανεργία στις νέες ηλικίες, έγινε αφορμή για τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που συνέβη ποτέ.
Ουρανοκατέβατα και αφορολόγητα υπερκέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ μεταφέρθηκαν από τις τσέπες των πολλών και αδύναμων καταναλωτών που έγιναν πολύ φτωχότεροι, σε μια μικρή ολιγαρχία που έγινε πολύ πλουσιότερη.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε αντίθεση με όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης που πήραν μέτρα και περιόρισαν την ακρίβεια υπέρ των πολιτών, ήταν η μόνη που, μετατρέποντας την κρίση των πολλών σε ευκαιρία για λίγους, επέτρεψε στο ρεύμα και τη βενζίνη να ανέβουν στα ύψη προς όφελος μιας μικρής ελίτ συμφερόντων.
Κι έπειτα ήρθε η κορύφωση των Παθών για τους Έλληνες. Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς, οι περισσότεροι των οποίων νέα παιδιά, δεν κατέδειξε μόνο την κατάρρευση του κράτους, την αποδυνάμωση των δημόσιων δομών και την απογύμνωση από εξοπλισμό και έμπειρο προσωπικό των δημόσιων οργανισμών, χάριν εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων.
Κατέδειξε και πόσα ψέματα μπορεί να πει μια κυβέρνηση για να κρύψει τη διαφθορά και τη φαυλότητα στην οποία βουλιάζει.
Με την εικόνα του παραιτηθέντα υπουργού μεταφορών Κώστα Καραμανλή του νεότερου, λίγες μέρες πριν το δυστύχημα, να επιτίθεται με απύθμενη αλαζονεία και περισσή έπαρση εναντίον των βουλευτών της αντιπολίτευσης που, ανησυχώντας για την κατάσταση στον σιδηρόδρομο, ζητούσαν τη λήψη μέτρων ασφαλείας, να αποτελεί στο εξής μνημείο υποκρισίας και κοινωνικής αναλγησίας στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας.
Ένα δυστύχημα που έμελλε, με τραγικό τρόπο, να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα των κυβερνώντων και να αλλάξει οριστικά το πολιτικό κλίμα σε προεκλογική, μάλιστα, περίοδο.
Και τέλος, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, έρχεται ένας ανώτατος δικαστικός να αποκαλύψει ένα απίστευτο σκάνδαλο δωροδοκίας του από ανώτατο κυβερνητικό παράγοντα, προκειμένου να υπηρετήσει τις πολιτικές σκοπιμότητες του κόμματος του κ. Μητσοτάκη, να αποκλειστεί από τις επόμενες εκλογές η είσοδος του νεοναζιστικού κόμματος Κασιδιάρη.
Έναν κίνδυνο για τη Δημοκρατία που δεν μπόρεσε με νόμιμο τρόπο και σε συμφωνία με την αντιπολίτευση να αντιμετωπίσει στη Βουλή η κυβέρνηση και γι’ αυτό ακολούθησε τον δρόμο της διαφθοράς για να τον αποκρούσει.
Και πάλι βέβαια το ψέμα είναι κυρίαρχο στη δικαιολόγηση των αδικαιολόγητων, καθώς η κατηγορούμενη για διαφθορά κυβέρνηση κατηγορεί τον ανώτατο δικαστικό λειτουργό, τον οποίο η ίδια κρατούσε στη θέση του εδώ και χρόνια, για ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα.
Αν ένα από όλα τα παραπάνω σκάνδαλα συνέβαινε σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, η κυβέρνηση θα είχε παραιτηθεί και η Δικαιοσύνη θα είχε επιληφθεί αρμοδίως.
Εδώ όχι μόνο δεν τιμωρείται κανείς υπεύθυνος για τα τόσα Πάθη των Ελλήνων, αλλά οι ένοχοι μας ζητούν να τους ξαναψηφίσουμε στις εκλογές, για να συνεχίσουν το… Θεάρεστο έργο τους.
Κανένα μάθημα δεν έχουν πάρει ούτε από τον συμβολισμό της εβδομάδας των Παθών, ούτε και από το επλιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης που πάντα ακολουθεί.
Γιατί όπως τα Πάθη του Χριστού από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους τα διαδέχεται η Ανάσταση, έτσι και τα πάθη του λαού από τους… Φαρισαίους της πολιτικής τα διαδέχεται πάντοτε η Πολιτική Αλλαγή.
Αν τα πάθη των ανθρώπων δεν οδηγούσαν σε λύτρωση, η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού θα είχε πάρει εντελώς διαφορετική τροπή. Στον κόσμο ακόμη θα ηγεμόνευαν οι μονάρχες, οι βασιλείς, οι φεουδάρχες και οι… ατάλαντοι γόνοι τους…
*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Καθηγητής και πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, πρώην πρόεδρος της Αττικό Μετρό ΑΕ
Πηγή: tvxs.gr
