*Του Γιάννη Μυλόπουλου –
Ακούγοντας τις δηλώσεις των στελεχών της ΝΔ για τη δημόσια χρηματοδότηση και των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, βγάζει κανείς αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Παιδεία ευημερεί.
Σύμφωνα με τη δεξιά ρητορική τα προβλήματα εντοπίζονται σε δύο μόνο σημεία:
• Στο αναμφίβολο, σύμφωνα με τη Δεξιά, γεγονός ότι τα πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε «άντρα ανομίας» και
• Στο «αδιανόητο μονοπώλιο του κράτους στην εκπαίδευση».
Η πρώτη διαπίστωση οδήγησε τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη στην αντιεκπαιδευτική, αντικοινωνική και αντιδημοκρατική απόφαση να προσλάβει 1.000 αστυνομικούς για να καταστέλλουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που αντιδρούν στην αυταρχική πολιτική της.
Έτσι, αντί για καθηγητές στα πανεπιστήμια που λείπουν, επειδή επί 13 χρόνια τώρα όσοι συνταξιοδοτούνται δεν αναπληρώνονται, προσέλαβαν αστυνομικούς που, σύμφωνα με τα διεθνή στοιχεία περισσεύουν στη χώρα μας και που, όπως απέδειξε η πράξη, δεν χρειάζονται στα πανεπιστήμια.
Η δεύτερη διαπίστωση του κ. Μητσοτάκη για το «αδιανόητο μονοπώλιο του κράτους στην εκπαίδευση» νομιμοποιεί την απόφαση της ΝΔ να προχωρήσει σε αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, προκειμένου να νομιμοποιηθεί επιτέλους, σύμφωνα με τη δεξιά ρητορική, η ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Την ίδια απόφαση βέβαια αν κάποιος τη διαβάσει ανάποδα, θεωρώντας ως κύριο ζήτημα της Παιδείας τη διατήρηση της δημόσιας χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, μπορεί να την εκφράσει και ως απαλλαγή του κράτους από τη θεμελιώδη Συνταγματική του υποχρέωση να χρηματοδοτεί την εκπαίδευση.
Αυτά συμβαίνουν αν «διαβάζει» κανείς όσα συμβαίνουν στην Παιδεία μέσα από τα νεοφιλελεύθερα γυαλιά της ΝΔ.
Αν όμως διαβάσει κανείς την πραγματικότητα στο τομέα της Παιδείας μέσα από τα αδιάβλητα και γι’ αυτό αξιόπιστα διεθνή στοιχεία της Eurostat και του ΟΟΣΑ, διαπιστώνει μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα.
Η Ελλάδα είναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ανάμεσα σε 45 κράτη του ΟΟΣΑ ως προς τη δημόσια επένδυση στην εκπαίδευση και στις τρεις βαθμίδες.
Στην Ευρώπη ειδικότερα, είμαστε τρίτοι από το τέλος ως προς τη δημόσια χρηματοδότηση της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ανά μαθητή, αμέσως μετά τις τελευταίες Ρουμανία και Βουλγαρία.
Ως προς τη δημόσια χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όμως ανά φοιτητή, είμαστε και στην Ευρώπη απολύτως ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ.
Που σημαίνει σε απλά ελληνικά ότι τα πανεπιστήμια στη χώρα μας συστηματικά υποχρηματοδοτούνται. Και γι’ αυτό αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα στέγασης, υποδομών, εξοπλισμών και στελέχωσης.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το 2010, προ κρίσης, το ΑΠΘ έπαιρνε ως δημόσια χρηματοδότηση 45 εκ. ευρώ τον χρόνο. Ενώ το 2014, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της λιτότητας που επέβαλαν τα μνημόνια, η δημόσια χρηματοδότηση του ΑΠΘ είχε μειωθεί και είχε φτάσει τα 12,5 εκ ευρώ.
Πόσο φυσιολογικό ακούγεται λοιπόν ότι μετά το πέρας των μνημονίων το 2018, η πρώτη κυβέρνηση που έκανε ετήσιους προϋπολογισμούς χωρίς την πίεση της τρόικας διατήρησε τη δημόσια χρηματοδότηση των πανεπιστημίων στα ίδια με το 2014 επίπεδα, στο 70% δηλαδή της ήδη χαμηλής χρηματοδότησης προ κρίσης;
Κι ακόμη, πόσο φυσιολογικό ακούγεται οι καθηγητές πανεπιστημίου που αφυπηρετούν από το 2010 και μετά να μην έχουν αναπληρωθεί; Πόσο φυσιολογικό ακούγεται δηλαδή ο αριθμός των καθηγητών να έχει μειωθεί από το 2010 μέχρι σήμερα κατά το ένα τρίτο περίπου;
Η αδιαμφισβήτητη αυτή αλήθεια για την κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας δίνει τις απαντήσεις σε όλα όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια.
Για τους φοιτητές που πέφτουν από τα παράθυρα γιατί δεν αρκούν οι αίθουσες και οι καθηγητές, για τα γραφεία και τις αίθουσες που πλημμυρίζουν σε κάθε καταιγίδα και για τα ταβάνια που πέφτουν στα εργαστήρια στα κεφάλια των ερευνητών και των φοιτητών.
Η αδιαμφισβήτητη αλήθεια όμως για την συστηματική υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση της εκπαίδευσης απαντά και σε όλες τις ιδεοληπτικές δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ γα την Παιδεία.
«Το αδιανόητο μονοπώλιο του κράτους στην εκπαίδευση» είναι στην πραγματικότητα το αδιανόητο μονοπώλιο της λιτότητας στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Και η απελευθέρωση της… αγοράς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σκοπό έχει την ιδιωτικοποίηση ενός μέχρι χτες δημόσιου και σύντομα υπερκερδοφόρου τομέα.
Το ότι τα πανεπιστήμια έχουν καταντήσει «άντρα ανομίας», σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, είναι το προπέτασμα καπνού για να κρυφτεί η φτώχεια τους και να μην αποκαλυφθούν οι προθέσεις της νεοφιλελεύθερης ΝΔ να συρρικνώσει και εντέλει να ιδιωτικοποιήσει τα πανεπιστήμια.
Μια πορεία που ήδη έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη τετραετία, με πρόσχημα το δήθεν αξιοκρατικό μέτρο της Ελάχιστης Βαθμολογικής Βάσης.
Έχοντας δηλαδή αυθαίρετα μετατρέψει η κυβέρνηση της ΝΔ έναν Διαγωνισμό για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια με κλειστό αριθμό επιτυχόντων σε εξετάσεις διαπίστωσης της γνώσης των υποψηφίων, επέβαλε μια αυθαίρετη βαθμολογική βάση η οποία «κόβει» 20.000 φοιτητές ετησίως από τα πανεπιστήμια, ενώ υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις σε αυτά.
Κι αυτό όχι στις πολυπληθείς σχολές του κέντρου, αλλά σε μικρές αλλά χρήσιμες σχολές στην περιφέρεια, οι οποίες κινδυνεύουν να κλείσουν λόγω μικρού αριθμού φοιτητών.
Εντωμεταξύ, όσοι κόβονται στις εισαγωγικές εξετάσεις λόγω μη συμπλήρωσης της Ελάχιστης Βάσης οδηγούνται υποχρεωτικά στα ιδιωτικά κολέγια. Τα πτυχία των οποίων η κυβέρνηση Μητσοτάκη φρόντισε εγκαίρως να τα αναγνωρίσει σαν ισότιμα με τα πτυχία των πανεπιστημίων.
Στα ιδιωτικά κολέγια, μάλιστα, οι νέοι και οι νέες που κόπηκαν στα πανεπιστήμια εισέρχονται χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις και άλλες βαθμολογικές απαιτήσεις. Με μόνη απαίτηση να πληρώνουν τα δίδακτρα που επιβάλλουν οι κολεγιάρχες.
Η συρρίκνωση των δημόσιων πανεπιστημίων με πρόσχημα μια πλαστή αξιοκρατία που καταπατάται στη συνέχεια με τη φοίτηση 20.000 φοιτητών ετησίως σε αδιαβάθμητα και αναξιολόγητα ιδιωτικά κολέγια, είναι το πρώτο βήμα της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης.
Διότι εδώ δεν μιλάμε πια για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά για μεταφορά… πελατείας από τα δημόσια στα ιδιωτικά.
Αυτή είναι η χειρότερη συνέπεια της επιδιωκόμενης αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος που προστατεύει τη δημόσια εκπαίδευση.
Διότι αν ήμασταν μια χώρα με καλά χρηματοδοτημένα πανεπιστήμια και δίπλα σε αυτά επιτρέπονταν να λειτουργήσουν και κάποια ιδιωτικά, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Στην Ευρώπη, άλλωστε, που τα δημόσια πανεπιστήμια είναι ισχυρά, ο ρόλος των ιδιωτικών έχει αποδειχθεί εδώ και δεκαετίες δευτερεύων και συμπληρωματικός.
Εδώ όμως το παιχνίδι με τη δημόσια εκπαίδευση παίζεται εντελώς διαφορετικά.
Υποβαθμίζουν και συρρικνώνουν σκοπίμως τη δημόσια εκπαίδευση, για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για έτοιμη… πελατεία στην ιδιωτική.
Το πρόβλημα λοιπόν με την Παιδεία στη χώρα μας είναι πολύ πιο σοβαρό από όσο θέλουν να το παρουσιάσουν. Απαξιώνουν και συρρικνώνουν τη δημόσια εκπαίδευση και μαζί με αυτήν απαξιώνουν και συρρικνώνουν τις ίσες ευκαιρίες όλων για πρόσβαση στα αγαθά της γνώσης και της μόρφωσης.
Και δυστυχώς και μέσω αυτών συρρικνώνουν και τις ίσες ευκαιρίες στην ανάπτυξη και στην ευημερία.
Η Ελλάδα μετατρέπεται και πάλι, όπως προ δεκαετιών, σε μια ταξική και αριστοκρατική κοινωνία όπου τα παιδιά από τον Εύοσμο που δεν θα έχουν λεφτά για να σπουδάσουν θα γίνονται υδραυλικοί. Ενώ τα πλούσια παιδιά από το Πανόραμα θα γίνονται γιατροί και επιχειρηματίες.
Αυτή είναι η όχι και τόσο… κρυφή, αλλά πάντως μαύρη ατζέντα του κ. Μητσοτάκη για την Παιδεία αν ξαναγίνει πρωθυπουργός.
* Ο Γιάννης Μυλόπουλος ειναι Καθηγητής και πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ / υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης
Πηγή: tvxs.gr
Φωτογραφία: INTIME
