Το εορταστικό τραπέζι είναι το «πετράδι του στέμματος» των χριστουγεννιάτικων ημερών. Ανεξάρτητα από βαλάντια, η συγκέντρωση γύρω από το ίδιο τραπέζι της ευρείας οικογένειας ή και στενών φίλων είναι θεμελιώδης και απαράγραπτη ανάγκη.
Το γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό των λαϊκών νοικοκυριών πιέζεται από την ακρίβεια, «συμπυκνώνεται» στην αδυναμία και το συνεπαγόμενο άγχος για τη χρηματοδότηση του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού. Το οποίο αναδεικνύεται σε οιονεί «δείκτη ευημερίας» για τα δύο κατώτερα πεμπτημόρια της εισοδηματικής κλίμακας (το φτωχότερο 40% του πληθυσμού).
Σε πόσους πρέπει να υπολογίσουμε τους συνδαιτυμόνες του εορταστικού τραπεζιού; Σε 6-8, λένε οι έρευνες των οργανώσεων καταναλωτών. Και δεν ευθύνεται γι’ αυτό μόνο η συρρίκνωση της οικογένειας σε «πυρηνική», αλλά και η εισοδηματική καχεξία σε συνδυασμό με την ακρίβεια, που δεν επιτρέπει… ευρυχωρία: αυτό το 6-8 καλύπτεται από ένα ζευγάρι με δύο παιδιά συν τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών. Οι ίδιες οι στατιστικές έχουν περικόψει πλέον τους φίλους ή μέλη της ευρύτερης οικογένειας – πολύ περισσότερο μοναχικούς γείτονες κ.λπ.
Υστερα οι περικοπές προχωρούν στο κόστος του τραπεζιού. Οπως και στη διάρκεια όλης της χρονιάς, τα λαϊκά νοικοκυριά εφαρμόζουν καταναλωτικές «στρατηγικές» διαχείρισης της ακρίβειας: αποφεύγουν τα ακριβά κρέατα (μοσχαρίσιο, αμνοεριφίων) και καταφεύγουν στο «ταπεινό» και φτηνό κοτόπουλο, αλλά και στο χοιρινό. Υστερα οι οικονομίες στο κόστος επεκτείνονται στα γλυκά (όπου η κερδοσκοπία ανθεί, καθώς είναι απαραίτητα) και στα ποτά.
Περισσότερο και από το οικονομικό βάρος, εδώ μετράει η αίσθηση ότι «ακόμη και στις γιορτές πρέπει να στερούμαστε», η αίσθηση της κοινωνικής υποβάθμισης. Για όσους επισκέπτονται την κεντρική αγορά, το σούπερ μάρκετ ή τα ζαχαροπλαστεία, δεν μετράει ο επίσημος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) αλλά η ακρίβεια, που είναι υπερδιπλάσια του ΔΤΚ. Και δεν μετρούν μόνο οι αυξήσεις του 2024, αλλά η σωρευτική αύξηση στα χρόνια μετά το 2021, που στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι ξεπερνά το 30%.
Ωστόσο, αν η κυβέρνηση ξέμεινε από υπουργό «Αϊ-Βασίλη» στο υπουργείο Ανάπτυξης, δεν ξέμεινε από… Κωστή Χατζηδάκη: αυτός είναι ο πραγματικός ενορχηστρωτής της εισοδηματικής πολιτικής, αυτός είναι που βλέπει με ικανοποίηση τον πληθωρισμό από τη μια να κατατρώει το λαϊκό εισόδημα, από την άλλη όμως να «φουσκώνει» το ΑΕΠ και να μειώνει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Αυτός και ο πρωθυπουργός είναι οι υπεύθυνοι που το χριστουγεννιάτικο τραπέζι είναι τραπέζι για λίγους: λίγους συνδαιτυμόνες, αλλά και μια κοινωνική μειονότητα που μπορεί να το απολαύσει χωρίς περικοπές.
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
