*Του Κωστή Γιούργου –
Η ανησυχία ότι η απροσδόκητη εκλογική επιτυχία της Άκρας Δεξιάς στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Ρουμανία στις 24 Νοεμβρίου θα μπορούσε να επιδράσει «μεταδοτικά» στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής δεν επιβεβαιώθηκε. Ο μεγάλος ηττημένος του πρώτου γύρου, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (PSD), αναδείχθηκε πρώτο με ποσοστό 22,6%.
Επιβεβαιώθηκαν, όμως, οι φόβοι για μεγάλη άνοδο των εθνικιστών στο κοινοβούλιο, όπου δεύτερη δύναμη αναδείχθηκε η σκληροπυρηνική «Συμμαχία για την Ενότητα των Ρουμάνων» (AUR) του Γκεόργκε Σιμιόν με 18,2%, με τον πολιτικό σχηματισμό «SOS Ρουμανία» και το νεοεμφανιζόμενο «Κόμμα της Νεολαίας» (POT) να μπαίνουν στο κοινοβούλιο, ξεπερνώντας, με ποσοστά 7,2% και 6,3% αντιστοίχως, το όριο του 5%. Συνολικά, οι δυνάμεις της Άκρας Δεξιάς −με ό,τι μπορεί να εμπεριέχει ο όρος−, κοινός τόπος των οποίων είναι η αντίθεση στην υποστήριξη προς την Ουκρανία, κινούνται πάνω από το 31%, ποσοστό τριπλάσιο εκείνου των εκλογών του 2020.
Η δυναμική άνοδος της Άκρας Δεξιάς, η απότομη μετατόπιση από τα κυρίαρχα κόμματα προς πιο λαϊκιστικά αντικαθεστωτικά, αποτυπώνει τη συσσωρευμένη απογοήτευση της κοινωνίας σε συνθήκες μεγάλου πληθωρισμού, υψηλού κόστους ζωής και υποτονικής οικονομίας.
Μπορεί στις κοινοβουλευτικές εκλογές τα φιλοδυτικά κόμματα να κατάφεραν να συγκρατήσουν το ακροδεξιό κύμα, αλλά η δυναμική της «αντισυστημικής» ψήφου υποδηλώνει ότι ένας υπερεθνικιστής, ο φιλορώσος Καλίν Γκεοργκέσκου, θα μπορούσε να είναι ο νικητής στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών αυτή την Κυριακή, όπως γράφει το Politico και επιβεβαιώνει δημοσκόπηση του ινστιτούτου CURS, που έδειξε ότι ο Γκεοργκέσκου θα μπορούσε να κερδίσει με ποσοστό 57,8%, έναντι 42,2% για τη φιλοευρωπαία, Έλενα Λασκόνι.
Ενδεχόμενο που δεν επιτρέπει επιπόλαιες προσεγγίσεις.
Στη Ρουμανία, ο πρόεδρος διαθέτει σημαντικές εξουσίες σε θέματα εθνικής ασφάλειας, εξωτερικής πολιτικής και δικαιοσύνης. Ορίζει τα μέλη του ανώτατου δικαστηρίου. Διαπραγματεύεται, σε συνεργασία με τον υπουργό Εξωτερικών, τις διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες της χώρας. Διορίζει και απολύει πρεσβευτές και διπλωματικούς απεσταλμένους χωρίς, αναγκαστικά, την έγκριση του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, πολιορκίας ή πολέμου, μεριμνά για την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια της χώρας.
Η εκλογή του Γκεοργκέσκου θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό πολλών ρίχτερ σε μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που έχει μέχρι στιγμής δεν έχει ακολουθήσει την ατραπό της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας.
Συνακόλουθα, ο έλεγχος της Βουλής από τις φιλοδυτικές δυνάμεις είναι όρος sine qua non, ώστε να υπάρξει αντιστάθμισμα.
Το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Μαρσέλ Τσιολάκου καλείται να συμπήξει ένα κυβερνητικό σχήμα ικανό να αντιμετωπίσει την πρόκληση. Ένα σχήμα που θα περιλαμβάνει το συγκυβερνών κεντροδεξιό «Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα» (PNL), τρίτο κόμμα με 14,5%, με την συντηρητική και υποστηριζόμενη από την Εκκλησία, «Ένωση Σώστε τη Ρουμανία» (USR) της Έλενα Λασκόνι να συνδράμει τους σοσιαλιστές στο σχηματισμό κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, με αντάλλαγμα τη δική τους υποστήριξη στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών αυτή την Κυριακή. Στόχος, η αναχαίτηση της ολίσθησης της ρουμανικής κοινωνίας στον αντιευρωπαϊσμό, ο οποίος διογκώνεται ανησυχητικά εξαιτίας και της δυσμενούς τροπής του πολέμου στη γειτονική Ουκρανία, τροπής που εντείνει τις διαθέσεις απεμπλοκής από την αντιπαλότητα με τη Ρωσία, σε αντίθεση με την απόλυτη ευθυγράμμιση του σημερινού προέδρου Κλάους Γιοχάνις με τις ΝΑΤΟϊκές επιλογές.
Αν στο πρόσωπο του Καλίν Γκεοργκέσκου επικρατήσει στη Ρουμανία η αμφισβήτηση, θα επιβεβαιωθεί εμφατικότερα η παρατήρηση ότι στη γεωγραφική γειτνίαση της Ουκρανίας όντως εκτυλίσσεται ένας πόλεμος επιρροής ανάμεσα στη Δύση –ΗΠΑ και ΕΕ— και την Ανατολή –Ρωσία και Κίνα.
Η Ρουμανία είναι μια τέτοια περίπτωση. Η Μολδαβία και η Γεωργία, επίσης.
Η Γεωργία, εξαιτίας του αποτελέσματος των βουλευτικών εκλογών της 26ης Οκτωβρίου, στις οποίες αμφιλεγόμενος νικητής αναδείχθηκε το κυβερνών κόμμα, προκαλώντας ένα κύμα φιλοευρωπαϊκών διαδηλώσεων εναντίον της κυβέρνησης, που κατηγορείται από την φιλοδυτική αντιπολίτευση για φιλορωσικό προσανατολισμό, απότοκος του οποίου θεωρείται η απόφασή της να αναστείλει επ’ αόριστο τις διαδικασίες ένταξης της χώρας στην ΕΕ.
Η Μολδαβία οδεύει σε βουλευτικές εκλογές τον Ιούλιο του 2025, που ίσως επιφυλάσσουν σημαντικές ανατροπές, μετά από την ισχνή νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων στο δημοψήφισμα στις 21 Οκτωβρίου για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, όπου το «ναι» συγκέντρωσε μόλις 50,46%, και αυτό μόνο χάρις στην ψήφο των χιλιάδων Μολδαβών της διασποράς. Η φιλοδυτική πρόεδρος της χώρας απέδωσε το «όχι» των γηγενών σε εκτεταμένη εξαγορά ψήφων με ρωσικό χρήμα.
Τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι άσχετο με το ότι στις ΗΠΑ η προεδρική σκυτάλη αλλάζει χέρια σε δύο μήνες, σε κενό ουσιαστικών προγνώσεων ως προς τις πολιτικές που θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος. Πράγμα που αφήνει άπλετο χώρο στην εκτίμηση ότι σε ένα μεγάλο τμήμα της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και στα Βαλκάνια, οι ΗΠΑ και η ΕΕ παύουν σταδιακά να προσφέρονται ως η μόνη γεωπολιτική και οικονομική εναλλακτική.
Εγκλωβισμένη σε αντιλήψεις και ερμηνείες άλλων εποχών, η ελληνική εξωτερική πολιτική ενεργεί σαν να μην θέλει να το αντιληφθεί.
Στις κοινές δηλώσεις του με τον νέο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι «η υποστήριξη στην Ουκρανία πρέπει να συνεχιστεί». Στην ίδια γραμμή, ο υπουργός Εξωτερικών, σε τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον Ουκρανό ομόλογό του, εκθείασε την «επέκταση της διμερούς συνεργασίας και βοήθειας». Αυτά την ίδια ώρα που ακόμη και ο Ουκρανός πρόεδρος επιζητεί την ειρήνη, αποδεχόμενος εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία.
Στην ιστορική ζύμωση που επιτελείται ταχύρρυθμα στην περιοχή των άμεσων συμφερόντων της, η Ελλάδα απεμπολεί το δικαίωμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που τόσο αποτελεσματικά ασκούν άλλοι, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης.
ΠΗΓΗ:
