Ανεξάρτητα από την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Πέτρος Φιλιππίδης, στη συνείδηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας είναι ήδη ένοχος για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τα θύματα.
Η προσπάθειά του να πείσει ότι ο ίδιος στοχοποιήθηκε από κύκλωμα στο οποίο συμμετείχαν οι καταγγέλλουσες με σκοπό την καλλιτεχνική-επαγγελματική του εξόντωση έχει μικρότερη σημασία από το βασικό του επιχείρημα ότι δεν διέπραξε βιασμό επειδή δεν είχε λόγο να το κάνει.
Υποστήριξε, δηλαδή, ότι του ήταν τόσο εύκολο να γοητεύσει μια γυναίκα που δεν είχε κανένα κίνητρο να την εξαναγκάσει σε σεξουαλική επαφή μαζί του.
Δηλώνοντας άπιστος απέναντι στη σύζυγό του που τον στηρίζει στη δικαστική του περιπέτεια, περιέγραψε τον εαυτό του σαν έναν ελκυστικό άντρα που είχε συνεχώς ερωτικές προτάσεις.
Κατά τη θεωρία Φιλιππίδη, δηλαδή, βιαστές γίνονται όσοι δεν μπορούν να κάνουν σεξ συναινετικά και δεν μπορούν να. πείσουν αλλιώς τις γυναίκες που τους αρέσουν.
Δεν είναι μόνο απλοϊκός και ανόητος ο συλλογισμός του, είναι και νοσηρός. Γιατί πίσω από τον διασυρμό των θυμάτων που επιχειρεί υπάρχει η τοξική αρρενωπότητα ενός σκληρού νάρκισσου που αισθανόταν παντοδύναμος και που, παρά την εμπειρία της φυλάκισης, δεν έχει ξανασκεφτεί τίποτα σε σχέση με τη στάση του απέναντι στις γυναίκες.
Η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει αν θα καταδικαστεί για βιασμούς και απόπειρα βιασμού. Για την έλλειψη σεβασμού, όμως, απέναντι στις γυναίκες, για την αλαζονεία και την εγωπάθειά του έχει κριθεί ήδη.
Πηγή: tvxs.gr
