*Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς – Η Ελλάδα έχει επιλέξει, όπως καυχώνται ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, «τη σωστή πλευρά της ιστορίας». Και αυτό σημαίνει δυο τινά.
Το πρώτο: Απόλυτη ταύτιση με τους Δυτικούς συμμάχους της απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Φυσικό, λογικό και αναμενόμενο.
Και το δεύτερο: Αυτή η ταύτιση, το «ναι σε όλα», επιφέρει πολύ βαριές επιπτώσεις στην εθνική οικονομία και στη ζωή των κατοίκων της.
Θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό; Στο πρώτο όχι. Δηλαδή, η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει Τουρκία με την επιτήδεια ουδετερότητά της. Καλά κάνει, λοιπόν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και όχι μόνο καταδικάζει την εισβολή, αλλά συμμετέχει και στις κυρώσεις. Ένα κρίσιμο ερώτημα εδώ. Πρέπει η Ελλάδα να υπερθεματίζει στο θέμα των κυρώσεων; Για παράδειγμα, σε τι βοηθάει τη χώρα η αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία; Και γιατί ο πρωθυπουργός το απέκρυψε και το μάθαμε από τον Ολαφ Σόλτς, ο οποίος και το απαίτησε; Εξασφάλισε κάτι ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τον καγκελάριο της Γερμανίας; Αλήθεια, την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης αποδεχόταν το αίτημα για αποστολή τανκς στην Ουκρανία, γιατί δεν ζήτησε από τον καγκελάριο να σταματήσει η χώρα του να παίζει το ρόλο του «ισαποστάκια» και να κάνει ο ίδιος τουλάχιστον μια δήλωση σαν κι αυτή που έκανε ο Μακρόν; Μήπως οι Γερμανοί είναι χολωμένοι επειδή πήραμε από τους Γάλλους αεροπλάνα και φρεγάτες; Να το πουν στον Μητσοτάκη, για να ψωνίσει και γερμανικά…
Ελπίζουμε να μη χρειαστεί ποτέ να δοκιμάσουμε στην πράξη τη συνέπεια των συμμάχων μας. Και να μη μείνουμε στο τέλος με τα καλά λόγια και τα χειροκροτήματα.
Ας δούμε τώρα τη σημαίνουν για την Ελλάδα και για όλους εμάς οι ευρωπαϊκές αποφάσεις σε σχέση με την εισβολή στην Ουκρανία και τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.
Πρώτον, η Ελλάδα δεν πρόβαλε καμία αντίρρηση για το (σχεδόν) ολοκληρωτικό εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο. Πρόβαλε, όμως, η Ουγγαρία και την επέβαλε. Ετσι, θα συνεχίσει να προμηθεύεται πετρέλαιο μέσω αγωγού. Και, εκτός της Ουγγαρίας, πετρέλαιο θα παίρνουν η Τσεχία και η Σλοβακία. Και, λόγω διασύνδεσης του αγωγού, ωφελημένες θα βγουν η Γερμανία, η Κροατία, η Πολωνία και η Βουλγαρία. Προφανώς, ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι η Ελλάδα αντέχει να πληρώνει το πετρέλαιο σε εξωφρενικές στιγμές, απαγορεύοντας στα τάνκερ να ξεφορτώνουν σε ελληνικά λιμάνια.
Δεύτερον, τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν με το φυσικό αέριο. Οι Ευρωπαίοι σφυρίζουν αδιάφορα για την επιβολή πλαφόν στη χονδρική τιμή. Και ο κ. Μητσοτάκης, που την έχει ζητήσει, δεν λέει και δεν κάνει τίποτα, ενώ ξέρει ότι οι τιμές του αερίου εκτοξεύουν και τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Αλήθεια, γιατί ο κ. Μητσοτάκης δεν επιδίωξε να πετύχει κάτι σαν την εξαίρεση που πέτυχαν, απειλώντας με βέτο, η Ισπανία και η Πορτογαλία και κατάφεραν να μειώσουν την τιμή του ρεύματος για τους καταναλωτές τους;
Τι κερδίζει, λοιπόν, η Ελλάδα από το διαρκές «ναι σε όλα»; Τα καλά λόγια του Μπάιντεν και τα χειροκροτήματα του Κογκρέσου, την προκλητική αφωνία του Στόλτενμπεργκ του ΝΑΤΟ και την απαράδεκτη προτροπή των Γερμανών «βρείτε τα», που χρειάστηκε ειδική παρέμβαση για να την αλλάξουν και εντέλει να πουν το αυτονόητο;
Είπαμε να είμαστε στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και προθυμότατοι στις απαιτήσεις των συμμάχων μας, αλλά κάποια στιγμή να πάψουμε να παίζουμε και το ρόλο του κορόιδου, πόσο μάλλον όταν αυτή στάση πλήττει άμεσα την εθνική οικονομία και το εισόδημα των πολιτών.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ να γνωρίζουν τι σημαίνει η γνωστή ρήση, ελαφρώς παραφρασμένη για την περίσταση: «Τους πρόθυμους πολλοί αγάπησαν, τα κορόιδα ουδείς»…
Πηγή: news247.gr
