*Γράφει ο Σωτήρης Σιδέρης – Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσταθεροποιήθηκε από τις συνεχόμενες εκλογικές ήττες. Ήταν ένα χαστούκι στην αντίληψη που καλλιεργήθηκε ότι ο νέος δικομματισμός , η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εδραιωθεί και κατά συνέπεια ήταν θέμα χρόνου η επιστροφή στην εξουσία. Ένα μεγάλο μέρος της οργανωμένης βάσης αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σχεδόν το μισό στελεχικό δυναμικό φέρεται αποφασισμένο να αποχωρήσει, προκαλώντας διάσπαση και προσθέτοντας ένα ακόμη ιστορικό λάθος στην μακρά λίστα λαθών και διχασμών της Αριστεράς.
Όχι ότι δεν έχει ευθύνες ο Κασσελάκης. Η ρηχότητα σκέψης και οι υπεραπλουστεύσεις στα όρια του απολίτικου λαικισμού, δεν κάνουν τον ηγέτη. Η ενότητα ενός κόμματος βασίζεται σε κοινή ιδεολογική , πολιτική και προγραμματική βάση, ζητήματα που είναι άφαντα πλέον στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι και στο κόμμα. Υπό αυτή την έννοια είναι ιστορικό λάθος , η “Ομπρέλα”, να αποχωρήσει και να οδηγηθεί η Αριστερά στο περιθώριο για δεκαετίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται διόρθωση, όχι διάσπαση. Η αδυναμία συμβίωσης με τον Κασσελάκη , επειδή πιστεύουν και είναι, ένας ανεπαρκής πρόεδρος , χωρίς καμία ιδεολογική ταυτότητα , δεν σημαίνει ότι πρέπει να του παραδώσουν το κόμμα και το 18% και να πάνε σε ένα κόμμα με μηδενική βάση, μεταξύ ΚΚΕ και ΜέΡΑ 25. Τι χώρο θα διεκδικήσει ένα νέο κόμμα, ακόμη και στις ευρωεκλογές;
Η μάχη εντός των τειχών.
Σε όλα τα κόμματα ανά τον κόσμο έχουν εδραιωθεί οι τάσεις και συχνά διαγκωνίζονται για το ποια θα έχει την πλειοψηφία, την ηγεσία και θα επηρεάσει τις κατευθύνσεις . Εντός του ΣΥΡΙΖΑ προυπήρχε ο διχασμός από την περίοδο της προεδρίας του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φέρει τεράστιες ευθύνες και για τις ήττες και για την έλλειψη συνοχής εντός του κόμματος. Θα πρέπει να είναι κανείς εκτός τόπου και χρόνου για να μην αντιλαμβάνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας προτιμά εδώ και καιρό τον απολίτικο Κασσελάκη ελπίζοντας στην επιστροφή του ως ενοποιητικού παράγοντα. Αλλά οι συνθήκες και η πολιτική πραγματικότητα είναι εναντίον του.
Στις 11-12 Νοεμβρίου αναμένεται να πραγματοποιηθεί η Κεντρική Επιτροπή, αν και κανείς δεν είναι βέβαιος. Ο Κασσελάκης αποφεύγει να συμμετέχει σε πολιτικές διαβουλεύσεις, προτιμά τους διαρκείς μονολόγους. Λογικά στην Κ.Ε θα δρομολογηθεί η διεξαγωγή του συνεδρίου για τον Φεβρουάριο, χωρίς πάλι να είναι κανείς βέβαιος. Ο νέος πρόεδρος υποκρίνεται όταν απειλεί με διαγραφές και επιρρίπτει ευθύνες σε στελέχη για υπονόμευση του κόμματος. Γιατί την κυρίαρχη ευθύνη για την λειτουργία ενός κόμματος την έχει ο πρόεδρος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λειτουργεί , δεν παράγει πολιτική με ευθύνη του Κασσελάκη, αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος.
Η πίστη στις ιδεολογικές αρχές ενός κόμματος και οι προγραμματικές του θέσεις, είναι ο ισχυρότερος ενοποιητικός παράγοντας, στοιχεία που δεν νοιώθει καν ο νέος πρόεδρος. Οι ιδεολογικές αποχρώσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ και δεν πρέπει και τώρα να αποτελέσουν αιτία διάσπασης. Άλλο πράγμα να υπάρχουν ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές μέσα σε ένα κόμμα, που καθιστούν την συμβίωση αδύνατη και άλλο πράγμα οι ιδεολγικές εκφάνσεις που όχι μόνο δεν υπονομεύουν την ενότητα, αλλά προσδίδουν και δυναμική σε ένα κόμμα. Έτσι ενοποιήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και έτσι έγινε κυβέρνηση. Δεν έγινε στο κενό.
Τι δεν έχει κριθεί στον ΣΥΡΙΖΑ
Και οι δύο πλευρές είναι εγκλωβισμένες στα λάθη τακτικής. Η λογική λέει πως μόλις εξελέγη ο Κασσελάκης έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλία να συζητηθούν στα κομματικά όργανα τα αίτια της διπλής συντριβής στις εκλογές, συν η ήττα στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν έγινε τίποτα. Ταυτόχρονα ο νέος πρόεδρος όφειλε να συγκαλέσει τα όργανα, να πραγματοποιηθεί το συνέδριο άμεσα, να πάρει τις αποφάσεις του και να αφοσιωθεί στον πολιτικό αγώνα για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ούτε αυτό έγινε, ούτε φαίνεται στον ορίζοντα ότι θα γίνει.
Ταυτόχρονα η “Ομπρέλα” όφειλε να δείξει υπομονή, να παραδεχθεί την ήττα της και να περιμένει , ασκώντας θεσμικού τύπου κριτική στο νέο πρόεδρο.
Είναι προφανές πως ο Κασσελάκης δεν μπορεί να διευθύνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ήδη επικρατεί πολιτική παραλυσία. Καμία νέα ιδέα , καμία πρωτοβουλία δεν έχει αναλάβει, καμία απειλή δεν νοιώθει η κυβέρνηση. Ούτε προσωπικά ο Μητσοτάκης νοιώθει ότι θα ηττηθεί επειδή ο Κασσελάκης μιλάει καλύτερα αγγλικά. Σαν επίτροποι που διεκδικούν την διοίκηση αποικίας από τους αποικιοκράτες συμπεριφέρονται και οι δύο.
Έχοντας όλα αυτά υπόψη η μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ για την ηγεσία έχει κριθεί ως προς το αποτέλεσμα, δεν έχει κριθεί όμως ως προς την ουσία της πολιτικής. Ένας πρόεδρος που δεν μπορεί , είναι θέμα χρόνου να αμφισβητηθεί, πρώτα πολιτικά, μετά θεσμικά.
Και είναι βέβαιο ότι ο κορυφαίος κριτής είναι οι ίδιοι οι ψηφοφόροι, μετά η “Ομπρέλα” ή οι προεδρικοί. Αν όσοι ψήφισαν τον Κασσελάκη νοιώσουν ότι έκαναν λάθος επιλογή, είναι βέβαιο ότι αυτό θα γίνει σύντομα αισθητό. Οι δημοσκοπήσεις μάλιστα είναι ήδη αρνητικές, και κυρίως, στην κοινωνία, σε αντίθεση με τα ΜΜΕ, κανείς δεν έχει αντιληφθεί, τι κάνει, τι θέλει να κάνει και τι πιστεύει ο Κασσελάκης.
Υπό αυτό το πρίσμα, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μείζον πολιτικό και ιστορικό λάθος. Θα δώσει αέρα βεβαιότητας στον Μητσοτάκη ότι είναι ανίκητος και ενώ ήδη έχει ισχυρά ρήγματα μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
“Μετά από εμένα ποιός;” είναι το ερώτημα που θέτει ο Μητσοτάκης και δεν έχει άδικο. Το ΠΑΣΟΚ είναι αναξιόπιστο, δεν έχει ελπίδες ολικής επαναφοράς. Ο ΣΥΡΖΑ αν διασπαστεί δεν θα συνέλθει ποτέ. Μικρά και αδύναμα κόμματα δεν θα έχουν καμία τύχη, με αντίπαλο ένα ολόκληρο καθεστώς, αυτό του Μητσοτάκη. Ο κατακερματισμός είναι ευχή για τη ΝΔ και κατάρα για την προοδευτική παράταξη.
Πηγή: omegapress.gr
