*Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος – Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν ασκεί μόνο την τέχνη της αυτοκαταστροφής. Τη διδάσκει και στη «σέχτα της Θράκης» που τον περιβάλλει. Ο επί του Τύπου εκπρόσωπός του Δημήτρης Μάντζιος έδωσε εξετάσεις κάνοντας θέμα, μια αποστροφή του λόγου της Πόπης Τσαπανίδου.
Τι είπε; Ότι ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. «θα μπορούσε να είναι προϊόν εκβιασμού», με βάση την παρακολούθηση Ανδρουλάκη.
Είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα που θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς: δια της «επισύνδεσης», η πρόθεση ήταν ακριβώς αυτή: η χειραγώγηση και ο εκβιασμός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Το έχει πει ο ίδιος ο Ανδρουλάκης κατ΄ επανάληψη. Προκύπτει άλλωστε και από τη στοιχειώδη αξιολόγηση της παρακολούθησής του. Εκτός αν δέχεται τώρα ότι ήταν «νόμιμη» – οπότε σχετιζόταν με εθνικά θέματα ή με έγκλημα μεγάλης κλίμακας.
Μόνο έτσι μπορεί να στοιχειοθετηθεί «νομιμότητα». Ο Μητσοτάκης την επικαλέστηκε για μην πάνεκατηγορούμενοι ο Κοντολέων, ο Δημητριάδης και ο ίδιος. Αν ο εκπρόσωπος του Ανδρουλάκη διαφωνεί, αλλάζουν τα πράγματα.
Στο δημόσιο λόγο ήδη έχει αναδειχθεί ο παράνομος χαρακτήρας, αλλά και η επιδίωξη της συγκεκριμένης «επισύνδεσης»: να υπονομευθεί η υποψηφιότητα Ανδρουλάκη, υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου, φιλικού προς τον Μητσοτάκη, που δεν πέρασε όμως στον τελικό γύρο.
Εκ των πραγμάτων όμως μια νυχθημερόν παρακολούθηση τριών μηνών, ακόμη και σε άγιο, αποφέρει υλικό αξιοποιήσιμο προς εκβιασμό. Αυτό το υλικό κάπου υπάρχει – ακόμη και αν πράγματι «καταστράφηκε» από τα αρχεία της ΕΥΠ.
Συνεπώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αρχική επιδίωξη: τον πειθαναγκασμό Ανδρουλάκη να εκχωρήσει τις ψήφους του στη Βουλή στον Μητσοτάκη, για να σχηματίσει κυβέρνηση, αν τις χρειάζονταν.
Το έχει δεχθεί επανειλημμένα, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ -δια των στελεχών του. Και παλαιότερα ο Μητσοτάκης είχε ομολογήσει, σε βρετανική εφημερίδα, ότι η παρακολούθηση -εννοούσε η αποκάλυψη της- του χάλασαν το σχέδιο της «συνεργασίας» με το ΠΑΣΟΚ.
Αυτός ο λόγος υφίσταται πάντα ως ανάγκη επιβίωσης του Μητσοτάκη και ο ίδιος τον ανανέωσε μόλις πρόσφατα – και παρόλα όσα έχουν μεσολαβήσει. Περίεργη αυτοπεποίθηση.
Είναι λογικό να υποθέσει κανείς, ότι μετά από αυτά ο μόνος με τον οποίο δεν θα συνεργαζόταν ποτέ ο Ανδρουλάκης θα ήταν ο απερχόμενος Πρωθυπουργός. Ακόμη και αν σε κρεμάσουν ανάποδα, δεν συνεργάζεσαι με αυτόν που άκουγε την προσωπική ζωή σου.
Παραδόξως όμως και ενώ στελεχη του ΠΑΣΟΚ -ο Καστανίδης, ο Σκανδαλίδης, ο Καρχιμάκης, ο Γερουλάνος, ο Παπανδρέου- αποκλείουν την μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ του Μητσοτάκη, ο μόνος που δεν το κάνει είναι ο… Ανδρουλάκης. Και ο Λοβέρδος φυσικά – που μάλλον το επιδιώκει.
Αυτό αν αυτή η συνεργασία είναι παράδοξο να ακούγεται τώρα, θα ήταν δραματικό να συμβείς κιόλας. Αυτή ακριβώς τη διάσταση ανέδειξε η Τσαπανίδου, αναφερόμενη στο αυτονόητο και πολυσυζητημένο.
Αντί να την αξιοποιήσει το ΠΑΣΟΚ για να αποκλείσει το ενδεχόμενο σύμπραξη με τη ΝΔ -ακριβώς για να ξορκίσει τον εκβιασμό και να ακυρώσει την πιθανή ενεργοποίησή του- επιτέθηκε στην εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Ανοίκεια και με τυπική Μητσοτακική ρητορική για «ρυπαρά δίκτυα», Καλογρίτσα, Πολάκη «εκβιασμούς από πρώην κολλητούς» και τα συναφή.
Έτσι όμως διεύρυνε το κενό ασάφειας, που από καιρό χαρακτηρίζει στη συμπεριφορά Ανδρουλάκη – σε μια υπόθεση στην οποία θα είναι κάθε λόγο να «βάλει φωτιά στα τόπια».
Αντί να ρίχνει τους τόνους και να περιορίζεται σε επιμόνους αναφορές αυτό-ηρωοποίησης και πολλαπλασιάσει τα ερωτήματα.
Γιατί, «μυγιάστηκε» με την Τσαπανίδου και έβαλε τον εκπρόσωπό του να προκαλέσει τεχνητή κρίση στις σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ -που διογκώνουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ- για ασήμαντη αφορμή;
Γιατί δεν έχει υποβάλει -κανονική- μύνηση κατά Κοντολέων, Δημητριάδη, που καθ ομολογία τους τον παρακολουθούσαν, ώστε να κριθούν όλα στο δικαστήριο;
Γιατί δεν έχει κάνει καμία νομική ενέργεια για να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη όσοι φέρονται να έχουν «καταστρέψει» το υλικό της παρακολούθησης;
Γιατί δεν αποκλείει τη μεταλογική συνεργασία με τη ΝΔ και καταστρέφει την προοπτική του ΠΑΣΟΚ με τον «διμέτωπο» -που εννοεί τον Μητσοτάκη- και την γελοία θεωρία ότι θα κόψει από Πρωθυπουργούς τον Μητσοτάκη, αλλά και τον Τσίπρα;
Γιατί δεν πήγε να καταθέσει στη Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου -PEGA- που ήλθε στην Αθήνα ακριβώς για να ερευνήσει την παρακολούθησή του;
Γιατί -όπως αποκάλυψε ο Κ. Βαξεβάνης- δεν επιθυμεί να σηκώσουν τους τόνους οι Ευρωσοσιαλιστές σ’ αυτό το θέμα;
Γιατί δεν διέγραφε την Εύα Καϊλή αφού ήταν πεπεισμένος ότι δούλευε ως «Δούρειος ίππος» -για τον Μητσοτάκη- ώστε ενημέρωσε το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα ότι θα την κόψει από το ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές του… 2024 – που ένα Θεός ξέρει αν θα είναι ακόμη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ;
Κακά τα ψέματα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι εκτεθειμένος στον κίνδυνο να μάθει ένα πρωί ότι στην Ομόνοια πουλάνε «στικάκια» -όπως παλαιότερα κασέτες- με το προϊόν της παρακολούθησής του.
Και μεταξύ μας: αντί για την απρεπή επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ και την εκπρόσωπό του – ίσως θα ωφελούμε περισσότερο το κόμμα του, αν αξιολογούσε καλύτερα αυτό που του συνέβη. Κοντά στο νου κι γνώση…
Πηγή: ieidiseis.gr
