Η Ρωσία δεν είναι παρά μια «πρόβα τζενεράλε» των ΗΠΑ καθώς στόχος της Δύσης είναι η Κίνα. Οι ΗΠΑ επιχειρούν μια «διόρθωση» στην παγκοσμιοποίηση, με «μικρές Κίνες» ανά τον κόσμο και στον σχεδιασμό αυτό περιλαμβάνεται και η Τουρκία, εξηγεί ο Γιώργος Παπασωτηρίου στο militaire και τον Πάρι Καρβουνόπουλο.
Ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Γιώργος Παπασωτηρίου έχει υπηρετήσει από διάφορες θέσεις ευθύνης τον Τύπο, ως αρχισυντάκτης και διευθυντής. Παρακολουθεί στενά την πολιτική και διεθνή επικαιρότητα και δημοσιεύει αναλύσεις στον ιστότοπο artinews.gr.
Είναι συγγραφέας του βιβλίου Homo Americanus, που αποτελεί την ακτινογραφία της διαμόρφωσης του αμερικανικού έθνους. Διαβάζοντάς το, ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ουάσινγκτον, όσο κι αν μπορεί να φαίνονται περίεργες, δεν είναι ασυμβίβαστες με την αμερικανική αυτοκρατορία.
Στη συνέντευξή του militaire αναλύει τα γεγονότα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, σκιαγραφεί τις επιδιώξεις των ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα, τους σχεδιασμούς που περιλαμβάνουν και την Τουρκία, και μιλά για τη θέση της Ελλάδας στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται.
«Τα κράτη της G7 εγκαινίασαν τη Συνεργασία για Παγκόσμια Υποδομή και Επενδύσεις, ρίχνοντας μέχρι το 2027 σχεδόν 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε υποδομές ζωτικής σημασίας σε διάφορες χώρες, που «θα αποφέρουν πραγματικά κέρδη για όλους τους ανθρώπους μας», όπως έγραψε (στις 27/6/2022) ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν στο τουίτερ. Στόχος επί της ουσίας είναι η ανασύσταση της παγκοσμιοποίησης χωρίς την Κίνα. Ποιοι είναι οι άνθρωποι του Μπάιντεν που θα κερδίσουν απ’ αυτό; Οι Μεγα-εταιρείες. Πού θα πάνε τα λεφτά των επενδύσεων; Στις «μικρές Κίνες» που θα αντικαταστήσουν τη μεγάλη!», αναφέρει ο Γ. Παπασωτηρίου.
Σύγκρουση Δύσης – Κίνας
«Η Δύση, είναι πλέον σαφές, δεν συγκρούεται κυρίως με την Ρωσία αλλά με την Κίνα. Η Ρωσία «χτυπιέται» για να συρρικνωθεί ο ζωτικός χώρος της Κίνας, που είναι και ο βασικός στόχος. Οι αποφάσεις των ηγετών των επτά ισχυρότερων χωρών του κόσμου (G7), στο Σλος Ελμάου της Βαυαρίας, με τη «βροχή δισεκατομμυρίων» προς ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες έχουν σκοπό να ανακόψουν την οικονομική επέκταση του Πεκίνου (το «Νέο Δρόμο του Μεταξιού»), δημιουργώντας μια οικονομική μέγγενη.
Το πιλοτικό πρόγραμμα των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας θα εφαρμοστεί και στην Κίνα με αφορμή την Ταϊβάν. Οι μεγάλες δυτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις θα φύγουν από την Κίνα, το τεράστιο αυτό εργοστάσιο του πλανήτη, και θα οδηγηθούν σε πολλές «μικρές Κίνες» σε όλο τον κόσμο! Ο πακτωλός χρημάτων έχει ως στόχο να δημιουργήσει υποδομές στις «μικρές Κίνες» για να υποδεχθούν τα εργοστάσια των επιχειρηματικών κολοσσών που θα φεύγουν από την Κίνα.
Η Δύση θα επιχειρήσει να δημιουργήσει πολλές «μικρές Κίνες», με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων κ.α. Θα επιχειρηθεί, δηλαδή, η «κινεζοποίηση» της παραγωγής σε άλλες, ελεγχόμενες χώρες.
Όμως, ένας επανασχεδιασμός της παγκόσμιας παραγωγής από τους δυτικούς θα πρέπει να λάβει υπόψη πως η Κίνα είναι και μία τεράστια καταναλωτική αγορά και ότι ο κόσμος κινδυνεύει να επιστρέψει σε μια επικίνδυνη λογική των μπλοκ τόσο εμπορικά (όπως έγραψε η Wall Street Journal) όσο και στρατιωτικό-πολιτικά. Θα έχουμε δηλαδή μια επιστροφή στον πρότερο χρόνο, όπου ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε σφαίρες επιρροής και σε συνθήκες «ψυχρού πολέμου».
Για να επιβεβαιωθεί ο Κάπτσαν, ο Αμερικανός διεθνολόγος και μέλος του εθνικού συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ επί Κλίντον, που ανησυχούσε για τον τρόπο μετάβασης από την παλιά (ΗΠΑ) στη νέα αυτοκρατορία (Κίνα). Αν θα είναι ειρηνικός, όπως συνέβη με τη μετάβαση από τη βρετανική στην αμερικανική ηγεμονία (αυτοκρατορία) ή θα είναι συγκρουσιακός. Ήδη ο Νόαμ Τσόμσκι φοβάται έναν πυρηνικό πόλεμο».
Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη
Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, ανακοίνωσε μια σημαντική ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ευρώπη.
«Εγκατάσταση στην Πολωνία μόνιμου στρατηγείου για το 5ο Σώμα Στρατού των ΗΠΑ, αποστολή τάγματος υποστήριξης στην πολωνική επικράτεια, ανάπτυξη στη Ρουμανία ταξιαρχίας περίπου 3.500 ανδρών, ενίσχυση της παρουσίας στις χώρες της Βαλτικής, τοποθέτηση δύο επιπλέον μοιρών μαχητικών F-35 στο Ηνωμένο Βασίλειο και αυξημένες δυνατότητες αεράμυνας στη Γερμανία και την Ιταλία». Στο πλαίσιο αυτό και η ενίσχυση των βάσεων στην Ελλάδα.
Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον είχε ήδη στείλει 20.000 επιπλέον στρατιωτικούς στη Γηραιά Ήπειρο, ανεβάζοντας έτσι το σύνολο του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη σε 100.000.
Η Ελ Παΐς γράφει σωστά για «ΝΑΤΟποίηση της Ευρώπης»
«Το στρατηγείο στην Πολωνία έχει, εκτός από στρατιωτική της σημασία, και «μια βαθιά πολιτική σημασία», καθώς είναι η «πρώτη μόνιμη ανάπτυξη των Ηνωμένων Πολιτειών στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ», δηλαδή είναι η πιο εκτεθειμένη αμερικανική στρατιωτική δύναμη απέναντι στη Ρωσία. Σε συνδυασμό με τη σύγκρουση στην Ουκρανία, πρόκειται για μια «γεωπολιτική αλλαγή κλίμακας χωρίς προηγούμενο εδώ και δεκαετίες», επισημαίνει ο Γιώργος Παπασωτηρίου.
Αυτός ο πόλεμος οδήγησε επίσης τη Σουηδία και τη Φινλανδία να προσχωρήσουν στην Ατλαντική Συμμαχία. Η συμφωνία για το σκοπό αυτό, είναι αναμφίβολα το πιο σημαντικό αποτέλεσμα αυτής της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ.
Ενισχύεται ο ρόλος της Τουρκίας
Οι εξελίξεις έρχονται να ενισχύσουν τον ρόλο της Τουρκίας. «Τόσο στρατιωτικά, με τον εκσυγχρονισμό των F16 όσο, και πρωτίστως, πολιτικά με τη νομιμοποίηση του αυταρχικού καθεστώτος Ερντογάν από τους Δυτικούς. Οι δυτικοί που τόσο κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μιλούν για την εναντίωση της δημοκρατίας στα αυταρχικά καθεστώτα τύπου Πούτιν, δέχθηκαν στο μνημόνιο Τουρκίας-Σουηδίας-Φινλανδίας την έκδοση στην Τουρκία πολιτικών προσφύγων, αντιπάλων του Ερντογάν, και προπάντων του χαρακτηρισμού ως τρομοκρατών των Κούρδων της βόρειας Συρίας, που έχυσαν το αίματος προκειμένου να αντιμετωπίσουν το Ισλαμικό κράτος (με το οποίο ο Ερντογάν είχε συνεργαστεί, αγοράζοντας απ’ αυτό φθηνό πετρέλαιο)».
Αμερικανικές μελέτες για τα κράτη που θα είναι μεγάλες δυνάμεις το 2050, συγκαταλέγουν σ’ αυτές την Τουρκία, την Ινδία, την Ινδονησία κ.ά. με βασικό κριτήριο τον πληθυσμός (βλέπε αγορά). Η Τουρκία εκτιμάται ότι είναι η μοναδική σταθερή δύναμη σε μία κατ’ εξοχήν ασταθή περιοχή (Ιράκ, Ιράν, Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Συρία, Ισραήλ, Παλαιστίνη). «Η Τουρκία, συνεπώς, μπορεί να λειτουργήσει ως διαμεσολαβητής των αντιμαχομένων και καταφύγιο για τα κεφάλαια της περιοχής. Αυτό θα επιτρέψει στην οικονομία της να αναπτυχθεί τόσο ώστε να γίνει ένα από τα σημαντικότερα κράτη στον κόσμο. Ένα άλλο κράτος είναι η Πολωνία!».
Όπως επισημαίνει ο Γιώργος Παπασωτηρίου:
«Η Τουρκία ασκεί γεωπολιτική μεγάλης δύναμης, αντίθετα με τις ανοησίες της ελληνικής κυβέρνησης περί δήθεν απομόνωσης». Και αναφέρεται σε ένα παράδειγμα με τις κινήσεις τις Ελλάδας στην Αφρική και συγκεκριμένα στις χώρες του Σαχέλ, στο πλευρό της Γαλλίας. Οι λαοί εκεί ξεσηκώθηκαν εναντίον των αποικιοκρατικών στρατιωτικών δυνάμεων της Γαλλίας και των συμμάχων τους όπως η Ελλάδα.
«Ο Ερντογάν από την άλλη πλευρά, πήγε στην περιοχή (Αγκόλα, Τόγκο, Νιγηρία) προσφέροντας συνεργασία και ασφάλεια. Η Τουρκία προσέφερε προηγμένο εξοπλισμό, όπως τυφέκια, drones, TB2, τεθωρακισμένα οχήματα Cobra, πυραύλους, κ.ά. και ζήτησε συνεργασία για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, επενδύσεις στη γεωργία και τη βιομηχανία.
Ήδη η Μπουρκίνα Φάσο αγόρασε drones από την Τουρκία. Έτσι ο Ερντογάν μ’ ένα σμπάρο πετυχαίνει δυο τρυγόνια, ασκώντας ταυτόχρονα πολιτική «σκληρής δύναμης» (Λιβύη) και «ήπιας ισχύος» στη ζώνη του Σαχέλ. Turquafrique όπως ονομάζεται η σημερινή επιθετική διπλωματία της Τουρκία στην Αφρική».
Τονίζει δε, τη μεγάλη σημασία που έχει η τακτική των ίσων αποστάσεων που τηρεί το ΝΑΤΟ αλλά και η Γερμανία, η οποία έχει τεράστιες επενδύσεις στην Τουρκία.
Η Αμερική σήμερα και τι επιδιώκει
Όποιος έχει δει την ταινία «οι συμμορίες της Νέας Υόρκης» του Μάρτιν Σκορτσέζε θα καταλάβει τι είναι οι ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα έθνος που δημιουργήθηκε από τους πιο δυνατούς ανθρώπους όλης της οικουμένης, που πήγαν εκεί για να βρουν την τύχη τους.
Πώς οι διαφορετικές εθνότητες κατάφεραν να ενοποιηθούν σε ένα μεγάλο έθνος; Ποιος δημιούργησε αυτή την σαλατιέρα;
Ο Γ. Παπασωτηρίου, που στο βιβλίο του Homo Americanus έχει προχωρήσει σε μια εξαιρετική «ακτινογραφία» της οικοδόμησης της Αμερικής εξηγεί:
«Οι πρώτοι έποικοι οι WASP. Όπως δείχνει και η ταινία, οι διάφορες εθνοτικές ομάδες αλληλοσκοτώνονταν για μια σειρά δευτερεύουσες αντιθέσεις, όπως η εθνότητα, η θρησκεία, το χρώμα. Όταν όμως κάποιες στιγμές ενώνονταν, βλέποντας την βασική αντίθεση που ήταν η εκμετάλλευσή τους από τους ΠΑΝΩ, τότε οι τελευταίοι έστελναν εναντίον τους τα κανόνια. ΣΗΜΕΡΑ το θέμα των ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ είναι ένα σημαντικό ζήτημα που εντάσσεται στην «ιδεολογία του φύλου», που είναι η θεωρία των τραμπιστών σε όλο τον κόσμο, και θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία είναι θέμα προπαγάνδας!
Άλλες, δευτερεύουσες αντιθέσεις είναι η θεωρία της εξέλιξης (Δαρβίνος), οι κακοί μαύροι (το ψεύδος ότι είναι εγκληματίες και βιαστές), το ίδιο και οι μετανάστες (όχι όλοι, κάθε φορά διαφορετικοί: Ιρλανδοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Κινέζοι…) και η υπεροχή της λευκής φυλής!
Το αμερικανικό έθνος, ένα έθνος μεταναστών, δημιουργήθηκε με ενοποιό βάση άλλοτε την εξωτερική απειλή, τους πραγματικούς ή τους κατασκευασμένους εχθρούς του έθνους, και άλλοτε την εσωτερική απειλή, απέναντι σε όλους όσοι θεωρούσαν ότι υπονόμευαν την ιδεολογία της λευκής ανωτερότητας και συγκεκριμένα τη «ράτσα» των Λευκών Αγγλοσαξόνων Προτεσταντών (WASP) και την «Κλου Κουλτύρ Κλαν» τους».
Η κουλτούρα του προτεσταντικού πουριτανισμού
«Η κουλτούρα του προτεσταντικού πουριτανισμού εξακολουθεί να εξισώνει τους αφροαμερικανούς με το έγκλημα αλλά και τη «φτώχεια» με την «αμαρτία»! Σύμφωνα με την ερμηνεία της Βίβλου –στον Λευκό Οίκο υπάρχει «Γραφείο πίστης»- οι φτωχοί είναι καταδικασμένοι από τον… Θεό να παραμείνουν φτωχοί γιατί δεν αντέχουν τους πειρασμούς του πλούτου!
Συνεπώς, όχι μόνο οι αφροαμερικανοί αλλά συνολικά οι φτωχοί (μετανάστες, πρόσφυγες, άνεργοι, άστεγοι…) είναι καταδικασμένοι να κινούνται στο χώρο της «αμαρτίας» και του εγκλήματος! Η ανάπτυξη του κινήματος Black live matters μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ δημιούργησε τριγμούς στα θεμέλια αυτού του συστημικού ρατσισμού της αμερικανικής κοινωνίας, δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικού εμφυλίου.
Στόχος της τεχνητής διαίρεσης των εθνών και των φυλών αλλά και η επίθεση στα κοινωνικά κινήματα, είναι η συγκράτηση της (υλικής και ιδεολογικής) παρακμής των ΗΠΑ και η διατήρηση της πλανητικής ηγεμονίας τους έναντι της νέας αυτοκρατορικής υπερδύναμης, που είναι η Κίνα. Μέσα από αυτή την αντιπαράθεση επιχειρείται και η διευθέτηση της σύγκρουσης στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών με την απόκρυψη της βασικής αντίθεσης που είναι μεταξύ του 0,01% του πληθυσμού που νέμονται το μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου πλούτου και του 99,9%, που κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας».
Για τον Μπέρνι Σάντερς αντίπαλος είναι η απληστία των φαρμακευτικών κολοσσών και όχι η Κίνα. Αυτοί που δείχνουν την Κίνα, απλά αποπροσανατολίζουν…
Παραδείγματα:
Κέρδος 1ου τριμήνου της Big Oil το 2022: 35 δισεκατομμύρια δολάρια Μέση τιμή φυσικού αερίου σήμερα: 4,91 δολάρια Κέρδος
1ου τριμήνου της Big Oil το 2019: 13,8 δισεκατομμύρια δολάρια Μέση τιμή φυσικού αερίου: 2,69 δολάρια.
Σε αυτό το σκηνικό, οι αεροπορικές εταιρείες έλαβαν τον τελευταίο καιρό «54 δισεκατομμύρια δολάρια από το Δημόσιο, δηλαδή χρήματα από τους φορολογούμενους. Και για το Ευχαριστώ αύξησαν τις τιμές των εισιτηρίων κατά 45%, εγκλωβίζοντας επιβάτες σε πολυσύχναστα αεροδρόμια.
Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα οι Έλληνες φορολογούμενοι διέσωσαν με τα χρήματά τους τις συστημικές τράπεζες, οι οποίες παρέμεναν ιδιωτικές και τώρα παίρνουν τα σπίτια αυτών που τις διέσωσαν-αφού πούλησαν τα δάνεια σε funds.
Στις ΗΠΑ 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια ομοσπονδιακή χρηματοδότηση(ΗΠΑ) πήγαν στη Moderna. Στη συνέχεια, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας έλαβε ένα χρυσό μπόνους 926 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα εμβόλια εντούτοις παραμένουν πανάκριβα με συνέπεια οι φτωχές χώρες του τρίτου κόσμου (κυρίως της Αφρικής) να είναι ανεμβολίαστες, ανακυκλώνοντας τον φαύλο κύκλο των μεταλλάξεων».
Η εταιρική απληστία
«Οι εργαζόμενοι σε αυτή τη χώρα αγωνίζονται ενάντια στα εξωφρενικά επίπεδα εταιρικής απληστίας. Και η πραγματικότητα είναι ότι οι μεγάλες εταιρείες και οι δισεκατομμυριούχοι που τις κατέχουν θέλουν περισσότερα — δεν τους νοιάζει πόσους εργαζόμενους θα συντρίψουν στην πορεία.…», γράφει ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς στο τουίτερ.
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Quinnipiac, το 58% των Αμερικανών θεωρεί ότι το πολιτικό καθεστώς των ΗΠΑ θα καταρρεύσει, ενώ το 37% θεωρεί ότι το πολιτικό σύστημα είναι αρκετά ισχυρό για να ξεπεράσει τις βαθιές διαφορές στην αμερικανική κοινωνία, όπως αναφέρει το περιοδικό Forbes. 1.22
Η κρίση στις ΗΠΑ
Αναφερόμενος στην κρίση στις ΗΠΑ, ο Γιώργος Παπασωτηρίου διαπιστώνει ότι οφείλεται στην απουσία πια μιας εμπνέουσας αξίας όπως ήταν το «αμερικανικό όνειρο».
«Αυτή διαχέονταν σε όλο τον κόσμο και επέστρεφε στο εσωτερικό των ΗΠΑ, κάνοντας τους πολίτες περήφανους που ανήκαν σ΄αυτό το εθνος. Έτσι επιτυγχάνονταν η κοινωνική συνοχή. Τώρα αυτό δεν υπάρχει. Η δύναμη επίσης της δημοκρατίας στις ΗΠΑ δημιουργούσε τη λεγόμενη ΗΠΙΑ ΙΣΧΥ στο εξωτερικό. Τώρα ο Λέστερ Θόροου και ο Μπέρνι Σάντερς μιλούν για ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, για δημοκρατία των δισεκατομμυριούχων».
Αναφερόμενος βιβλίο Homo Americanus, του οποίου είναι συγγραφές, ο Γιώργος Παπασωτηρίου, εξηγεί γιατί δεν ευδοκίμησαν τα σοσιαλιστικά ιδεώδη στην Αμερική, εξ ου και τα πιο άγρια εγκλήματα απέναντι σε κάθε κίνημα εμφορούμενου από ιδεώδη, άγνωστα εν πολλοίς στον δυτικό κόσμο. Πώς φτάσαμε λοιπόν στη σημερινή Αμερική;
«Η θρησκεία δικαιολογούσε τη δουλεία (τα παράξενα φρούτα του νότου). Η φτώχεια επίσης ήταν αμαρτία εκ θεού! Οι ραπτομηχανές του Σικάγου τσάκισαν τα συνδικάτα».
Στο ερώτημα εάν υπάρχει ειδοποιός διαφορά στην εξωτερική πολιτική ρεπουμπλικάνων – δημοκρατικών, όταν ο Μπάιντεν σήμερα πλαισιώνεται από νεοσυντηρητικούς σε καίριες θέσεις, που κατά το παρελθόν έσυραν την Αμερική σε πολέμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, τώρα και στην Ουκρανία, απαντά:
«Ιστορικά τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι Πρόεδροι όσο και οι Δημοκρατικοί κινούνται από την πίστη στην ιστορική αποστολή της χώρας, ως νέας Σιών. Απλώς οι μεν την βλέπουν ως το περιούσιο έθνος του Θεού, ενώ οι δε εγελιανά, ως το περιούσιο έθνος της ιστορίας.
Στην πράξη, βέβαια, η εφαρμοσμένη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ακολουθεί τη ρεαλιστική σχολή των εθνικών συμφερόντων, στην οποία θεωρητικά ασκεί κριτική. Άλλωστε, ένας από Αμερικανός Πρόεδρος είχε πει για τον δικτάτορα της Νικαράγουας Σομόζα το περίφημο: είναι κάθαρμα, αλλά το δικό μας κάθαρμα.
Το ίδιο ισχύει και για τον Ερντογάν. Περιττό να αναφέρουμε τη στροφή στη στάση απέναντι στον Μαδούρο! Μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει στον Γκουαϊδό!».
Πηγή: militaire.gr
