*Του Στράτου Βαλτινού –
Σε εθνική δοκιμασία , με τα σημάδια κρίσης στις σχέσεις Αθήνας -Λευκωσίας να είναι ορατά από την αρχή της θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξελίσσεται , η υπόθεση του ηλεκτρικού καλωδίου που θα συνέδεε Ελλάδα και Κύπρο με τελικό προορισμό το Ισραήλ. Πρόκειται στην ουσία για μια κατάρρευση του μετώπου Ελλάδας -Κυπριακής Δημοκρατίας που θα απαιτήσει σημαντικές πρωτοβουλίες για να αποκατασταθεί.
Μια υπόθεση που φέρει την σφραγίδα της ανικανότητας της Αθήνας και τους τακτικισμούς της Λευκωσίας. Μετά την έκτακτη σύσκεψη που συγκάλεσε ο Μητσοτάκης στο Μέγαρο Μαξίμου την Κυριακή 5 Οκτωβρίου, οι πάντες βρίσκονται αναμένουν τις επίσημες ανακοινώσεις της Αθήνας, όπως δεσμεύθηκε ότι θα κάνει ο πρωθυπουργός. Η κρίση όμως ανέδειξε την ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής, γιατί το βαθύτερο αίτιο είναι η άτακτη οπισθοχώρηση της Αθήνας στις απειλές της Άγκυρας μετά το βατερλό της Κάσου και η ουσιαστική ακύρωση του έργου. Ο καυγάς πλέον δεν γίνεται επί της ουσίας , αλλά πάνω από τιμολόγια, με εκατέρωθεν απειλές και διεθνή εξευτελισμό και ενώ και η Αθήνα και η Λευκωσία όφειλαν να είναι διακριτικές για εθνικούς λόγους.
Ένας βολικός τραγέλαφος;
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι οικονομικές διαφορές αντιμετωπιστούν, δεν υπάρχει κανείς στην Αθήνα που να εγγυηθεί την επανέναρξη του έργου και την ολοκλήρωσή του. Μοιάζει με κωμωδία να προκαλείται εθνική κρίση για ένα έργο που έχει ακυρωθεί . Τα οικονομικά δεδομένα αφορούν όλους και πρέπει να διεθετηθούν, αλλά εδώ δίνεται η εντύπωση ότι η κρίση είναι για τα τιμολόγια και όχι για τα βαθύτερα διπλωματικά αίτια και την κρίση που προκάλεσε η Άγκυρα. Η δήλωση του προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη το πρωί της 6ης Οκτωβρίου ότι “όσοι επενδύουν σε ρήξη των σχέσεων της ελληνικής κυβέρνησης με την κυπριακή κυβέρνηση, της σχέσης μου με τον Ελληνα πρωθυπουργό, θα απογοητευτούν..” είναι προκλητική. Κανείς δεν επενδύει σε ρήξη των σχέσεων , οπότε είναι μια απλή επικοινωνιακή κίνηση για να διασκεδάσει τις επιπτώσεις της δοκιμασίας που διέρχονται οι σχέσεις. ..
Η Τουρκία εμμένει στην στάση της, οπότε εύλογα διερωτάται κανείς με ποιο σχέδιο θα προχωρήσει η Αθήνα. Να σημειωθεί πάντως ότι μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας επικρατεί έντονη καχυποψία τα τελευταία χρόνια. Από την πρώτη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Λευκωσία το 2019 επί προεδρίας Νίκου Αναστασιάδη, διαπιστώθηκε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ήθελε να εμπλακεί στο Κυπριακό. Φυσικά για ευνόητους λόγους θα τηρούσε διαφορετική στάση δημόσια, αλλά η απόκλιση των δύο κυβερνήσεων είναι εμφανής εδώ και χρόνια. Τώρα η κρίση έχει μετατραπεί σε έναν διπλωματικό τραγέλαφο. Παρά τις δημόσιες διακηρύξεις, μάλλον ο Έλληνας πρωθυπουργός βολεύεται με την οικονομική παράμετρο της κρίσης. . Γιατί μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα την Λευκωσία απ ότι την Τουρκία…
Τι λέει η Λευκωσία
Σύμφωνα με νεότερο δημοσίευμα του Φιλελεύθερου , η κυπριακή Κυβέρνηση είχε με διάφορους τρόπους ενημερώσει την ελληνική πως οι σχέσεις των εμπλεκομένων με την ηλεκτρική διασύνδεση κυπριακών Αρχών με τον κ. Μανουσάκη (του ΑΔΜΗΕ)ήταν προβληματικές έως κακές, κάτι που αποδίδεται σε «επιθετική» έως «εριστική» στάση του στις μακρές διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν, αλλά και στις τηλεδιασκέψεις με τη Γενική Διεύθυνση Ενέργειας.
Αυτή την ενημέρωση προφανώς είχε πολύ καλά υπόψη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που παρακολουθεί από κοντά τις σχέσεις του ΑΔΜΗΕ με τη ΡΑΕΚ, τον Διαχειριστή Μεταφοράς και τα αρμόδια υπουργεία, όταν προέβη σε μια ασυνήθιστα δηκτική δήλωση, όταν κλήθηκε να σχολιάσει το δημοσίευμα του Φιλελευθέρου για την ένσταση που υπέβαλε ο ΑΔΜΗΕ κατά της απόφασης της ΡΑΕΚ για αναγνώριση εξόδων 82 εκατ. ευρώ και πληρωμή, για το 2025, 25 εκατομμυρίων.
Όμως, δεν είναι κατανοητό γιατί να υποβληθεί ένσταση επί μίας απόφασης που ικανοποιεί το βασικό -και επείγον- αίτημα του ΑΔΜΗΕ για ανάκτηση των 25 εκατ. για τα έξοδα του 2025, με κίνδυνο αυτή να γίνει αποδεκτή και να χάσει ο ΑΔΜΗΕ και αυτό το ποσό.
Ο ΑΔΜΗΕ υποστηρίζει πως η ένσταση υποβλήθηκε γιατί η ΡΑΕΚ αναγνώρισε μόνο 82 εκατ. ως δικαιολογημένα έξοδα του φορέα υλοποίησης, ο οποίος υποστηρίζει πως τα έξοδά του ήταν 251 εκατ. Γνωρίζει όμως ο ΑΔΜΗΕ πως η διαδικασία δικαιολόγησης των εξόδων του είναι δυναμική, με την έννοια ότι εγκρίνονται έξοδα αναλόγως των δικαιολογητικών που καταθέτει ο ίδιος στη ρυθμιστική Αρχή, νοουμένου ότι αυτά ικανοποιούν τον ρυθμιστή. Και η ΡΑΕΚ έχει προ πολλού ενημερώσει τον ΑΔΜΗΕ ότι μόλις κατατεθούν πρόσθετα δικαιολογητικά (τιμολόγια) θα εγκρίνει και άλλα ανακτήσιμα έξοδα από τα 251 που δηλώνει ότι έκανε ο ΑΔΜΗΕ. Συνεπώς, αν όντως ο ΑΔΜΗΕ δεν αμφισβητούσε την ανάκτηση μόνο 25 εκατ. για το 2025 (όπως προβλέπει το Πλαίσιο Κατανόησης των δύο κυβερνήσεων) αλλά «απλά» την καθυστέρηση της δικαιολόγησης και των 251 εκατ. που ζητά από τη ΡΑΕΚ, θα απέφευγε την ένσταση. Διότι με την ένσταση διακινδυνεύει την απώλεια και των 25 εκατ. που θεωρητικά έχει στο χέρι, χωρίς να εξασφαλίζει ούτε σεντ παραπάνω από τα 82 εκατ. που του ενέκρινε μέχρι στιγμής η ΡΑΕΚ.
Ανεπίσημες πληροφορίες, πάντως, αναφέρουν πως εντείνονται οι πιέσεις προς τον κ. Μητσοτάκη για ανάληψη, από την κυβέρνησή του, ρόλου πρωταγωνιστή στο καυτό θέμα της διασύνδεσης και περιορισμό του ΑΔΜΗΕ (στον οποίο το κράτος έχει την πλειοψηφία των μετοχών) μόνο σε τεχνικά ζητήματα, λόγω της μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας που έχει το έργο και για τις δύο χώρες. Από την άλλη, από τον ΑΔΜΗΕ αναφέρεται πως υπάρχει έντονη δυσφορία από την κινεζική κρατική εταιρεία State Grid Corporation of China, που διατηρεί το 24% των μετοχών του, για την εξέλιξη του έργου και για το ρυθμιστικό πλαίσιο ανάκτησης των δαπανών στις οποίες υποβάλλεται ο ΑΔΜΗΕ.
ΠΗΓΗ: omegapress.gr
