*Του Δημήτρη Ψαρρά –
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε το αγαπημένο του «ΣΚΑΪ» προκειμένου να αναλύσει τη ριζική μεταστροφή της κυβερνητικής πολιτικής στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ομως οι διαστάσεις αυτής της μεταστροφής άφησαν έκπληκτους ακόμα και τους δύο δημοσιογράφους που τον φιλοξενούσαν και δεν μπορούν βέβαια να κατηγορηθούν για αντιμητσοτακικά αισθήματα. Ε, λοιπόν, η Σία Κοσιώνη και ο Παύλος Τσίμας χρειάστηκε να επιμείνουν στα ίδια ερωτήματα προκειμένου να επιβεβαιωθούν ότι είχαν καταλάβει καλά πως ο κ. Μητσοτάκης σχεδιάζει μια θεαματική ακύρωση της πάγιας ελληνικής γραμμής που περιορίζει τις διαφορές μας με την Τουρκία στην οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.
Επιχειρώντας να διευκρινίσει τα όρια αυτής της υποχώρησης, η Σία Κοσιώνη επισήμανε ότι «αυτό πιθανά, πάντως, περιλαμβάνει απομείωση της κυριαρχίας, έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δίστασε να την επιβεβαιώσει: «Αυτό είναι μία σχετική έννοια, αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».
Αυτή, όμως, η αδιευκρίνιστη «απομείωση της κυριαρχίας» δεν ήταν αρκετή για τον κ. Μητσοτάκη. Δεν δίστασε να προσθέσει ότι υπάρχουν ακόμα και πολλά άλλα ζητήματα τα οποία θέλει να διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν: «Υπάρχει δηλαδή μια μεγάλη ατζέντα, τολμηρή ατζέντα, την οποία είμαι διατεθειμένος να διερευνήσω». Ακόμα και το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο είχε αναδείξει σε πρώτο θέμα της αντι-ΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδας του, το βλέπει σήμερα ως θετικό: «Η διαχείριση του μεταναστευτικού – προσφυγικού προβλήματος μπορεί να είναι και μια ευκαιρία».
Τι συνέβη; Πώς μετατράπηκε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα ο «τουρκοφάγος» αρχηγός της Ν.Δ. σε ειρηνόφιλο θιασώτη της ελληνοτουρκικής προσέγγισης; Η επίσημη εξήγηση του μεγάρου Μαξίμου και των μέσων ενημέρωσης που το ακολουθούν είναι ότι απλώς μεταστράφηκε ο κ. Ερντογάν και ότι ο κ. Μητσοτάκης έδειξε πρόθυμος να δεχτεί το χέρι φιλίας που του πρόσφερε ο Τούρκος πρόεδρος. Μόνο που αυτό δεν μπορεί να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η «αντιπροσφορά» από την ελληνική πλευρά είναι τόσο γενναιόδωρη.
Η απάντηση εδώ είναι δυστυχώς απλή. Οπως έχουμε αποκαλύψει από τις στήλες της «Εφ.Συν.», τις θέσεις αυτές τις έχει εκθέσει δημόσια ο κ. Μητσοτάκης εδώ και 25 χρόνια, ως «επιστήμων», προτού δηλαδή αποφασίσει να πολιτευτεί («Τελικά είναι “τουρκοφάγος” ή “ενδοτικός”;» 23.1.2023). Στο άρθρο του εκείνο, ο κ. Μητσοτάκης διατύπωνε με απολύτως ωμό τρόπο τις σημερινές θέσεις του. Εγραφε:
● «Η πάγια ελληνική θέση ότι η Ελλάδα δεν έχει απολύτως τίποτε να συζητήσει με την Τουρκία στο θέμα του Αιγαίου, εκτός από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας […] μας φέρνει de facto σε ένα διαπραγματευτικό αδιέξοδο, καθώς στην ουσία ζητάμε από την Τουρκία να κάνει σημαντικές μονομερείς υπαναχωρήσεις».
● «Η Ελλάδα να δεχτεί ότι όσον αφορά στο πρόβλημα του Αιγαίου έχει να συζητήσει με την Τουρκία και άλλα θέματα εκτός της υφαλοκρηπίδας».
● «Η κυβέρνηση που θα τολμήσει να κάνει μια ουσιαστική πολιτική διαλόγου με την Τουρκία θα βρεθεί απέναντι σε συμπλέγματα που κατατρέχουν την ελληνική εξωτερική πολιτική επί δεκαετίες. Ομως το μεγάλο πολιτικό κόστος δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να σταθεί φραγμός στην υιοθέτηση μιας στρατηγικής προσέγγισης μεταξύ των δύο χωρών» (Κυριάκος Μητσοτάκης, «Η διπλωματία θέλει αρετή και τόλμη», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 18.1.1998).
Και μη θεωρηθεί ότι αυτά τα έλεγε ο κ. Μητσοτάκης προτού πολιτευτεί. Το εν λόγω άρθρο, το οποίο απηχούσε τις βαθιές σκέψεις και του πατέρα του, το είχε αναρτημένο πρώτο-πρώτο στην προσωπική του ιστοσελίδα στο «Ιδρυμα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης», από το 2005 μέχρι πριν από λίγο καιρό που την εξαφάνισε για ευνόητους λόγους.
Αλλά πώς αποφάσισε ο κ. Μητσοτάκης να θέσει σήμερα σε εφαρμογή το παλιό του σχέδιο και να ξεχάσει τις εθνικιστικές κορόνες του για τον φράχτη του Εβρου και το Αιγαίο; Πολύ απλά, επειδή του το επιτρέπει –μάλλον του το επιβάλλει– η προσέγγιση Ερντογάν – Μπάιντεν. Εχοντας εξαρχής επιλέξει να εκπροσωπεί στην Ε.Ε. τις στρατηγικές διαθέσεις των ΗΠΑ, ο κ. Μητσοτάκης αισθάνεται έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Ο σχεδιασμός αυτός προηγήθηκε της συνάντησής του με τον Ερντογάν, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στη θέση του κ. Δένδια τοποθέτησε ως υπουργό Εξωτερικών τον δικό του κ. Γεραπετρίτη, και κυρίως ότι έχρισε υφυπουργό με αυξημένες αρμοδιότητες στα ελληνοτουρκικά την μέχρι τις εκλογές πρέσβη στις ΗΠΑ Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, επικεφαλής του διπλωματικού του γραφείου μόλις έγινε πρωθυπουργός το 2019.
Το αστείο είναι ότι, άθελά του, ο κ. Μητσοτάκης αποκαλύπτει τους λόγους που τώρα προβαίνει σ’ αυτή τη θεαματική εθνική υποχώρηση. Λέει στον «ΣΚΑΪ» για τον Ερντογάν: «Σίγουρα έρχεται ο ίδιος από μια μεγάλη εκλογική νίκη. Αυτό ενδεχομένως να τον απελευθερώνει από την ανάγκη να χρησιμοποιήσει τα θέματα εξωτερικής πολιτικής για εσωτερική κατανάλωση, κάτι το οποίο –ας μην κοροϊδευόμαστε– γινόταν κατά κόρον στην Τουρκία». Αλήθεια; Αυτό γίνεται μόνο στην Τουρκία; Ή γίνεται κατά κόρον και στην Ελλάδα, και μάλιστα από τον ίδιο, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός ποντάροντας στη μαύρη προπαγάνδα εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, ακριβώς επειδή εκείνος είχε την τόλμη να προχωρήσει στην εθνικά πολύτιμη Συνθήκη των Πρεσπών;
Στο μοναδικό βιβλίο που έχει γράψει ο κ. Μητσοτάκης και το θεωρεί έργο ζωής του («Οι συμπληγάδες της εξωτερικής πολιτικής», Αθήνα 2006) αναλύει ακριβώς την ανάγκη των κυβερνήσεων να ασκούν εξωτερική πολιτική με το μάτι στο εσωτερικό των χωρών τους, γιατί, όταν δεν το κάνουν, το πληρώνουν. Φτάνει, μάλιστα, να κατακρίνει τον ιδρυτή της Ν.Δ. γιατί πολιτευόταν στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής χωρίς να λογαριάζει τους εσωτερικούς συσχετισμούς.
Ο ίδιος, προφανώς, ακολουθούσε το δόγμα που έχει μόνος του περιγράψει: «Η ικανοποίηση εσωτερικών υποχρεώσεων μπορεί να απαιτεί αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής που δεν είναι οι πλέον κατάλληλες από τη σκοπιά ενός ορθολογικού παίκτη, αλλά που θα αποφέρουν κέρδη στο εσωτερικό» (σελ. 199). Τώρα, όμως, αισθάνεται απελευθερωμένος, χάρη στην εκλογική νίκη, όπως και ο Ερντογάν, και θέτει σε εφαρμογή το παλιό του σχέδιο. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι εμβρόντητοι παρατηρούν την αιφνιδιαστική μεταστροφή του.
Πηγή: efsyn.gr
Φωτογραφία: EUROKINISSI
